Lutherse Bijbel (1648)

Het xxxij. Capittel.

Heeft vier deelen: I. Gevanckenisse des Propheten Ieremiae met de oorsake van dien. II. Teecken der weder-komste uyt de gevanckenisse. III. Des Propheten gebedt om des teeckens vervullinge. IV. Verhooringe van dit gebedt, ende belofte van der Heydenen beroepinge.

I.1

[DIt is] het woort, dat van den HEERE geschiedde tot Ieremia, in ’t tiende jaer van Zedekia, den koninck van Iuda; ’t welck is het achtiende jaer Nebucad-Rezars.

2

Doe ter tijt belegerde het heyr des Konincks van Babel Ierusalem: maer de Propheet Ieremia lagh gevangen in den voor-hof der gevanckenisse, in den huyse des Konincks van Iuda.

3

Daer henen Zedekia de Koninck van Iuda hem hadde laten besluyten, seggende: Waerom propheteert ghy, seggende? Soo spreeckt de HEERE; Siet! Ick geve dese stadt in de handen des Konincks van Babel, ende hy salse winnen.

4

Ende Zedekia de Koninck van Iuda en sal den Chaldeën niet ontkomen; maer Ick wil hem den Koninck van Babel in de handen geven, dat hy mondelijck met hem spreken, ende met sijne oogen hem sien sal.

5

Ende hy sal Zedekia [nae] Babel voeren; aldaer sal hy oock blijven, tot dat Ick hem besoecke, spreeckt de HEERE: want oft ghy-lieden schoon tegen de Chaldeën strijdet, en sult ghy [doch] geen geluck hebben.

II.6

ENde Ieremia seyde: Des HEEREN woort is tot my geschiet, seggende:

7

Siet! Hanameël, de soon Sallums uwes ooms komt tot u, ende sal seggen: Lieve, koopt ghy mijnen acker te Anathoth; ⁺ want ghy hebt het naeste vriend-recht daer toe, dat ghy hem koopen sult.

+ Lev. 25,23.

8

Alsoo quam Hanameël, mijns ooms soon, (gelijck de HEERE geseyt hadde) tot my voor den hof der gevanckenisse, ende seyde tot my: Lieve, koopt mijnen acker te Anathoth, die in den lande Benjamins [leyt]; want ghy hebt het erf-recht daer toe, ende ghy zijt de naeste, [lieve] koopt [hem]: doe merckte ick, dat het des HEEREN woort was.

9

Ende kocht den acker van Hanameël, mijns ooms sone, t’Anathoth: ende woegh hem het gelt toe, seven sekelen ende tien silverlingen.

10

Ende schreef eenen brief, ende versegelde [dien], ende nam getuygen daer toe; ende woegh het gelt daer, op eene weegh-schale.

11

Ende nam tot my den versegelden koop-brief, [nae] ’t recht ende de gewoonte, ende eene opene [af-schrift].

12

Ende gaf den koop-brief Baruch, den sone Neria, des soons Mahseja, in tegenwoordigheyt van Hanameël mijns neefs, ende der getuygen, die in den koop-brief geschreven stonden, ende aller der Ioden, die aen ’t hof der gevanckenisse woonden.

13

Ende ick beval Baruch, voor hare oogen, seggende:

14

Soo spreeckt de HEERE Zebaoth, de Godt Israëls: Neemt dese brieven, den versegelden koop-brief met dese opene af-schrift; ende legtse in een aerden vat, op datse langh dueren mogen.

15

Want soo spreeckt de HEERE Zebaoth, de Godt Israëls: Noch sal men huysen, ackers ende wijn-bergen koopen in desen lande.

III.16

ENde doe ick den koop-brief aen Baruch den sone Neria hadde gegeven, badt ick tot den HEERE seggende:

17

☜Ach Heere HEERE, siet! Ghy hebt Hemel ende Aerde gemaeckt, door uwe groote kracht, ende door uwen uyt-gestreckten arm; ⁺ [ende] daer en is geen dinck voor u onmogelijck.

+ Gen. 18,14. Luc. 1,37.

18

Die ghy wel doet [vele] duysenden, ⁺ ende vergeldt de misdaet der vaderen, in den schoot harer kinderen nae hen; [Ghy] groote [ende] stercke Godt, HEERE Zebaoth is uwe Naem.

+ Exod. 20,6. cap. 34,7. Psal. 79,12.

19

Groot van raet, ⁺ ende machtigh van daet: (ende uwe oogen [staen] open over alle wegen der menschen-kinderen, dat Ghy eenen yegelijcken geeft nae sijnen wandel, ende nae de vrucht sijnes wesens.☞.)

+ Iob. 34,21. Prov. 5,21. Jer. 16,17.

20

Die ghy in Egypten-lant teeckenen ende wonderen gedaen hebt, tot op desen dagh, beyde aen Israël ende menschen: ende hebt eenen Naem gemaeckt, gelijck ’t [heden] te desen dage [is].

21

Ende hebt u volck Israël uyt Egypten-lant gevoert, ⁺ door teeckenen ende wonderen, door eene machtige hant, door eenen uyt-gestreckten arm, ende door groote verschrickinge.

+ Exod. 6,6. 2 Sam. 7,23. 1 Paral. 17,21.

22

Ende hebt hen dit lant gegeven, dat Ghy haren vaderen gesworen hadt, dat Ghy ’t hen geven woudt; een lant, daer melck ende honigh in vloeyt.

23

Ende [als] sy daer in quamen, ende het besaten, en hoorden sy nae uwe stemme niet, en wandelden oock niet nae uwe Wet; ende al wat Ghy hen geboodt, dat sy doen souden, dat lieten sy: daerom Ghy hen oock alle dit ongeluck liet bejegenen.

24

Siet! dese stadt is belegert, datse gewonnen, ende van wegen het sweert, honger ende pestilentie in de handen der Chaldeën, die tegen haer strijden, gegeven worden moet: ende gelijck Ghy gesproken hebt, [soo] gaet het; [dat] siet Ghy wel:

25

Ende Ghy segt tot my, Heere HEERE: Koopt u eenen acker voor gelt, ende neemt getuygen daer toe; soo doch de stadt in der Chaldeën handen gegeven wort!

IV.26

ENde des HEEREN woort geschiedde tot Ieremia, seggende:

27

Siet! ☜Ick de HEERE ben

[fol. 40r]

een Godt alles vleesches; ⁺ soude my yet onmogelijck zijn☞?

+ Num. 16,22.

28

Daerom [soo] spreeckt de HEERE alsoo: Siet! Ick geve dese stadt in der Chaldeën handen, ende in de hant Nebucad-Rezars des Konincks van Babel; end hy salse gewinnen.

29

Ende de Chaldeën, die tegen dese stadt strijden, sullender in komen, ende sullense met vyer aen-steken, ende verbranden, ⁺ met de huysen, daer sy op de daken den Baal geroockt, ende anderen Goden dranck-offeren geoffert hebben; op datse my vertoornden.

+ Jer. 21,10.

30

Want de kinderen Israëls, ende de kinderen Iuda hebben van hare jeugt aen gedaen, dat my qualijck behaegt; ende de kinderen Israëls hebben my vertoornt door harer handen werck: spreeckt de HEERE.

31

Want sint dier tijt, dat dese stadt gebouwt is, tot op desen dagh, heeftse my toornigh ende grimmigh gemaeckt; dat Ickse van mijn aengesichte wegh-doen moet:

32

Om alle de boosheyt der kinderen Israëls, ende der kinderen Iuda, die sy gedaen hebben, datse my vertoornden: sy, hare Koningen, Vorsten, Priesteren ende Propheten, ende die in Iuda ende Ierusalem woonen;

33

Hebben my den rugge, ⁺ ende niet het aengesichte, toe-gekeert: hoe-wel Ickse steets leeren liet; ⁺ maer sy en wouden niet hooren, noch haer beteren.

+ Jer. 2,4. cap. 7,24.

+ Jer. 7.13, 25. cap. 25,3. cap. 26,5. c. 29,19.

34

Daer-en-boven hebben sy hare grouwelen in dat Huys gesett, ⁺ dat van my den Name heeft, dat sy ’t verontreynigden.

+ Jer. 7.30, 31.

35

Ende hebben de hooghten des Baals gebouwt, ⁺ in den dale Ben-Hinnom; dat sy hare sonen ende dochteren den Moloch verbrandden: daer Ick hen niet van geboden en hebbe, ende en is my noyt in den sin gekomen, dat sy sulcken grouwel souden doen; op datse Iuda [alsoo] tot sonden brachten.

+ Lev. 18,21. Jer. 19,5.

36

Ende nu om dies wille, spreeckt de HEERE, de Godt Israëls, alsoo van dese stadt, daer ghy-lieden van segget; datse door ’t sweert, honger ende pestilentie, in de handen des Konincks van Babel worde gegeven.

37

Siet! Ick wilse vergaderen uyt alle de lande, ⁺ daer Ickse henen verstoote, door mijnen grooten toorn, grimmigheyt ende onbarmhertigheyt: ende wilse wederom aen dese plaetse brengen, datse sullen seker woonen.

+ Jer. 23,3. cap. 29,4. c. 31,10.

38

Ende sy sullen mijn volck zijn; ⁺ soo wil Ick haer Godt zijn.

+ Jer. 24,7. cap. 30,22. cap. 31,33.

39

Ende wil hen eenderley herte ende wesen geven, datse my vreesen sullen haer leef-dage: [op dat het] hen ende haren kinderen nae hen wel [gae].

40

Ende ☜wil een eeuwigh verbondt met hen maken, ⁺ dat Ick niet en wil af-laten hen goets te doen: ende wil hen mijne vreese in ’t herte geven, datse niet van my af en wijcken.

+ Jer. 31,31.

41

Ende het sal mijne lust zijn, dat Ick hen goets doen sal; ende Ick wilse in desen lande planten getrouwelijck, ⁺ van gantscher herten, ende van gantscher ziele.

+ Jer. 24,6. Amos 9,15.

42

Want soo spreeckt de HEERE: Gelijck als Ick over dit volck hebbe komen laten al dit groote ongeluck; alsoo wil Ick oock al het goede over hen komen laten, dat Ick hen gesproken hebbe☞.

43

Ende daer sullen noch ackers gekocht worden in dit lant, daer ghy van segget; [dat] het woest [sal liggen], dat noch lieden noch vee daer in [en blijve; ende dat] het in der Chaldeën handen gegeven worde.

44

[Nochtans] sal men ackers om gelt koopen, ende beschrijven, versegelen ende doen betuygen in den lande Benjamins, ⁺ ende rontom Ierusalem henen, ende in de steden van Iuda, in de steden op de geberghten, in de steden in de leegten, ende in de steden [tegen] ’t Suyden: want Ick wil hare gevanckenisse wenden; spreeckt de HEERE.

+ Jer. 17,26.