Lutherse Bijbel (1648)

Het xxx. Capittel.

Heeft drie deelen: I. Prophetie van der gevangene Ioden weder-komst. II. Troost tegen de gevanckenisse. III. Dreygement tegen de vyanden; ende belofte eenes grooten Heerschers.

I.1

[DIt is] het woort, dat van den HEERE geschiedde tot Ieremia.

2

Soo spreeckt de HEERE, de Godt Israëls: Schrijft u alle de woorden in een boeck, die Ick tot u spreke.

3

Want Siet! de tijt komt (spreeckt de HEERE) dat Ick de gevanckenisse mijns volcks, [beyde] Israëls ende Iuda, wenden wil (spreeckt de HEERE) ende wilse weder-brengen in ’t lant, dat Ick haren vaderen gegeven hebbe, dat sy het besitten sullen.

II.4

MAer dit zijn de woorden, die de HEERE sprack van Israël ende van Iuda.

5

Want soo spreeckt de HEERE: Wy hooren een geschrey des verschrickens; [’t is enckel] vreese [daer], ende geen vrede.

6

[Maer] verneemter doch nae, ende siet, of een mans-persoon baren magh? hoe [gaet het dan toe, dat] Ick alle mannen sie [hare] handen op hare heupen hebben, gelijck de wijven in barens-nooden; ⁺ ende alle aengesichten soo bleeck zijn?

+ Ier. 4,31. cap. 6,24.

7

Het is immers een groote dagh, ⁺ ende sijns gelijcken en is niet geweest; ende het is een tijt des angstes in Iacob! noch sal hem daer uyt geholpen worden.

+ Ioël 2,11. Zeph. 1,15.

8

Maer het sal geschieden ter selver tijt, (spreeckt de HEERE Zebaoth) [dat] Ick sijn jock van uwen halse verbreken wil, ende uwe banden verscheuren; dat hy daer in niet meer den vreemden dienen en moet:

9

Maer den HEERE haren Godt, ⁺ ende haren Koninck David, dien Ick hen verwecken wil.

+ Eze. 34.23, 24. cap. 37,24. Hos. 3,5.

10

Daerom en vreest [u] niet, ⁺ mijn knecht Iacob; (spreeckt de HEERE) ende en ontsett u niet, Israël: want siet! Ick wil u helpen uyt verre [landen] ende u zaet uyt den lande harer gevanckenisse; dat Iacob sal wederkomen, in vrede leven, ende genoegh hebben, ende niemant en sal [hem] verschricken:

+ Jes. 41,13. cap 43,5. cap. 44,2. Ier. 46,28.

11

Want Ick ben by u, (spreeckt de HEERE) dat Ick u helpe: want Ick wil het met alle Heydenen een eynde ma-

[fol. 38v]

ken, daer henen Ick u verstroyt hebbe; maer met u en wil Ick ’t niet een eynde maken: ⁺ ☜Maer castijden wil Ick u met mate; op dat ghy u niet onschuldigh en houdt.

+ Ier. 4,27. cap. 5.10, 18. cap. 46,28.

12

Want alsoo spreeckt de HEERE: ⁺ Uwe schade [is] vertwijfelt boos, ende uwe wonden zijn onheelsaem☞!

+ Jer. 10,19. cap. 15,18.

13

Uwe sake en handelt niemant, dat hyse verbinde: het kan u niemant heelen.

14

Alle uwe lief-hebbers vergeten uwer: ⁺ sy en vragen niets daer nae. Ick hebbe u geslagen, als oft Ick eenen vyant sloege, [met] onbarmhertige geesselinge, om uwer grooter misdaet, [ende om] uwer stercker sonden [wille].

+ Jer. 22,20.

15

Wat schreeuwt ghy over uwe schade, ⁺ [ende over] uwe vertwijfelt boose smerte? ⁺ hebbe Ick u doch sulcx gedaen, om uwer grooter misdaet, [ende om] uwer stercker sonden [wille].

+ Jer. 13,17.

+ Jer. 5,6.

III.16

DAerom alle, ⁺ die u op-gegeten hebben, sullen op-gegeten worden; ⁺ ende alle, die u benauwet hebben, sullen alle gevangen worden; ende alle, ⁺ die u beroovet hebben, sullen berooft worden; ende alle, die u geplundert hebben, sullen geplundert worden.

+ Exod. 23,22. Ies. 41,11.

+ Ier. 10,25.

+ Ies. 33,1.

17

☜Maer u wil Ick weder gesont maken, ende uwe wonden heelen☞ (spreeckt de HEERE): daerom dat men u noemt de verstootene; ende dat Zion zy, nae dewelcke niemant en vrage.

18

Soo spreeckt de HEERE: ☜Siet! Ick wil de gevanckenisse der hutten Iacobs wenden, ende my over sijne wooninge ontfermen☞: ende de stadt sal op hare heuvelen herbouwt worden; ende de Tempel sal staen nae sijne wijse.

19

Ende van daer sal uyt-gaen lof- ende vreughden-gesanck: ⁺ want Ick wilse vermeerderen, ende niet verminderen; Ick wilse heerlijck maken, ende niet verkleynen.

+ Ies. 51,1. Ier. 31,4.

20

Hare sonen sullen zijn, gelijck als voor henen; ende hare gemeynte sal voor my gedyen: want Ick wil besoecken alle diese plagen.

21

Ende ☜haer Vorst sal uyt hen voort-komen, ende haer Heerscher van hen uyt-gaen; ende hy sal tot my naderen: want wie is de gene, [die] met een willigh herte tot my genaket? spreeckt de HEERE.

22

Ende ghy sult myn volck zijn; ⁺ ende Ick wil uwe Godt zijn☞.

+ Ier. 24,7. cap. 31.1, 33. cap. 32,18.

23

Siet! ⁺ daer sal een onweder des HEEREN met grimmigheyt komen; een schrickelijck onweder sal den godtloosen op den kop vallen:

+ Ier. 23,19. cap. 25,32.

24

Want des HEEREN grimmige toorn en sal niet af-laten, tot dat Hy doe ende uyt-rechte, wat Hy in den sin heeft: ter laetster tijt sult ghy sulcx wel gewaer worden.