Lutherse Bijbel (1648)

Het xxiiij. Capittel.

Heeft twee deelen: I. Een gesicht van twee vijge-korven. II. Des gesichts verklaringe: van de vrome Ioden, ende den boosen Koninck Zedekia.

[fol. 35v]

I.1

SIet, de HEERE toonde my twee vijge-korven, gesett voor den Tempel des HEEREN: ⁺ (nae dat de Koninck van Babel, Nebucad-Rezar, hadde wegh-gevoert, Iechanja den sone jakims, den Koninck van Iuda, mitsgaders de Vorsten van Iuda, de timmer-lieden ende de smeden, van Ierusalem; endese [nae] Babel gebracht.)

+ 2 Reg. 24.15, 16. 2 Par. 36.9, 10.

2

[In] den eenen korf [waren] seer goede vijgen, als de eerst-rijpe vijgen zijn: [in] den anderen korf [waren] seer boose vijgen, dat mense niet eten en konde, soo boos warense.

3

Ende de HEERE sprack tot my: Ieremia, wat siet ghy? ick seyde: Vijgen, de goede vijgen [zijn] seer goet; ende de boose [zijn] seer boos, dat mense niet eten en kan, soo boos zijnse.

II.4

DOe geschiedde des HEEREN woort tot my, seggende:

5

Soo spreeckt de HEERE, de Godt Israëls: Gelijck als dese vijgen goet zijn; alsoo wil Ick my genadighlijck aen-nemen der gevangenen uyt Iuda, die Ick uyt dese stede hebbe laten trecken [in] der Chaldeën lant.

6

Ende wilse genadighlijck aensien, ⁺ ende wilse weder in dit lant brengen: ende wilse bouwen, ende niet af-breken; Ick wilse planten, ende niet uyt-rucken.

+ Ier. 16,15.

7

Ende ☜Ick wil haer een herte geven, ⁺ datse my kennen sullen, dat Ick de HEERE ben: ende sy sullen ^* mijn volck zijn, soo wil Ick haer Godt zijn: want sy sullen haer van gantscher herten tot my bekeeren☞.

+ Deut. 30,6. Ier. 32,39. Ezech. 11,19. cap. 36,27.

* Ier. 30,22. cap. 31,33. cap. 32,38.

8

Maer gelijck de boose vijgen soo boos zijn, dat mense niet eten en kan (spreeckt de HEERE): ⁺ alsoo wil Ick wegh-geven Zedekia, den Koninck van Iuda, ⁺ mitsgaders zijne Vorsten, ende wat daer over is gebleven te Ierusalem, ende over-gebleven in desen lande, ende die in Egypten-lant woonen:

+ Ier. 29,17.

+ 2 Reg. 25.25, 26. Ier. 43,5.

9

Ick wil hen ongeluck aen-doen, ⁺ ende in geen Koninck-rijcke op aerden blijven laten, [datse] te schande [sullen worden], tot een spreeck-woort, tot eene fabel, ende tot eenen vloeck, aen alle de plaetsen, daer henen Ickse verstooten sal.

+ Deut. 28.25, 37. 1 Reg. 9,7. 2 Paral. 7,20. Ier. 15,4. cap. 29,18. cap. 34,17. cap. 42,18.

10

Ende Ick wil het sweert, den honger ende de pestilentie onder haer senden; tot dat sy om-komen van den lande, dat Ick haer ende haren vaderen gegeven hebbe.