Lutherse Bijbel (1648)

Het xxij. Capittel.

Eene predicatie, begrijpende ses deelen: I. De gelegentheyt ende Godts bevel. II. Inganck ende inhout der predicatie. III. Belofte ende dreygement. IV. Sonderlinge prophetie tegen Sallum. V. Prophetie tegen Iojakim. VI. Prophetie tegen Iechanja.

I.1

SOo spreeckt de HEERE: Gaet af [in] ’t huys des Konincks van Iuda, ende spreeckt aldaer dit woort;

II.2

ENde segt: Hoort des HEEREN woort, ghy Koninck van Iuda, die ghy op den stoel Davids sitt, [beyde] ghy, ende uwe knechten, ende u volck, die door dese poorten in-gaen.

3

☜Soo spreeckt de HEERE: ⁺ Houdet recht ende gerechtigheyt, ende reddet den beroofden van des wrevelaers hant: ende en schindet niet de vreemdelingen, ⁺ weesen ende weduwen; ende en doet niemant gewelt; ende en vergietet geen onschuldigh bloet aen dese stede☞.

+ Jer. 21,12.

+ Jer. 7,6.

III.4

INdien ghy-lieden sulcx doen sult, ⁺ soo sullen door de poorten van dit huys in-trecken Koningen, die op Davids stoel sitten, [beyde] op wagen ende te peerde, met hare knechten ende volck.

+ Jer. 17,25,

5

Maer in-dien ghy nae sulck niet sult hooren: soo hebbe Ick by my selven gesworen, (spreeckt de HEERE) dat dit huys sal verstoort worden.

6

Want soo spreeckt de HEERE van den huyse des Konincks van Iuda: Gilead, ghy [zijt] my ’t hooft in Libanon: wat geldt het, Ick wil u [tot] eene woestijne, [ende] de steden sonder inwoonders maken!

7

Want Ick hebbe verdervers over u ^a bestelt, elck met sijne wapenen: die sullen uwe uyt-gelesene cederen om-houwen, ende in ’t vyer werpen.

a Geheyligt. Jer. 15,6.

8

Dan sullen vele Heydenen voor-by dese stadt gaen, ⁺ ende onder malkanderen seggen: Waerom heeft de HEERE [met] dese groote stadt alsoo gehandelt?

+ Deut. 29.24, 25. 1 Reg. 9.8, 9.

9

Ende men sal antwoorden: Daerom, dat sy het verbondt des HEEREN hares Godts verlaten, ende andere Goden aen-gebeden, ende die selve gedient hebben.

IV.10

EN weenet niet over den dooden, ende en ontstelt u daer niet om; [maer] weenet over dien, die daer henen treckt: want hy nimmermeer weder komen en sal, dat hy sijn vader-landt sien mochte.

11

Want soo spreeckt de HEERE van Sallum, den sone van Iosia, den Koninck van Iuda, dewelcke Koninck is in de plaetse sijns vaders Iosia, die van dese stede uyt-getrocken is: Hy en sal niet weder herwaerts komen;

12

Maer hy moet sterven aen die plaetse, daer hy henen gevanckelijck wegh-gevoert is; ende en sal dit landt niet meer sien.

V.13

☜WEe dien, die sijn huys met sonden bouwt, ⁺ ende sijne salen met onrecht! die sijnen naesten om niet arbeyden laet, ende en geeft hem sijnen loon niet☞!

+ Lev. 19,13. Deut. 24.14, 15. Habac. 2,9.

14

Ende denckt: [wel-aen!] ick wil my een groot huys bouwen, ende wijde paleysen! ende laet hem vensteren daer in houwen, ende met cederen beschieten, ende root schilderen.

15

Meynt ghy, dat ghy wilt Koninck zijn, dewijle ghy met de cederen pronckt? en heeft uwe vader oock niet gegeten ende gedroncken; ende hielt [nochtans] over ’t recht ende gerechtigheyt, [ende het ginck] hem doe wel?

[fol. 34v]

16

Hy hielp den ellendigen ende armen tot recht, [ende het ginck hem] doe wel: en isset niet [alsoo, dat sulcx heet,] my recht kennen? spreeckt de HEERE.

17

Maer uwe oogen ende u herte [en staen niet alsoo;] maer op uwe gierigheyt, op onschuldigh bloet te vergieten, te wrevelen ende overlast te doen.

18

Daerom spreeckt de HEERE van Iojakim, den sone van Iosia, den Koninck van Iuda: Men en sal hem niet beklagen; ⁺ Och broeder! och suster! men en sal hem niet beklagen; Och Heere! och edele!

+ Jer. 16.4, 5, 6.

19

Hy sal gelijck een ezel begraven worden, wegh-gesleypt ende henen uyt-geworpen voor de poorten Ierusalems. ⁺

+ Ier. 15,3. cap. 36,30.

20

[Ia dan] gaet henen op den Libanon, ende schreeuwt, ende laet u hooren te Basan, ende schreeuwt van Abarim: want alle uwe liefhebbers zijn jammerlijck om-gebracht.

21

Ick hebbe ’t u [te vooren] geseyt, doe het noch wel met u stont; [maer] ghy seydet: ⁺ ick en wil niet hooren! alsoo hebt ghy alle uwe ^b leef-dage gedaen, dat ghy nae mijn stemme niet en hoort.

+ Jer. 5,23. c. 7.23, 24, etc. cap. 11.7, 8. cap. 13.10, 11. cap. 16,12. cap. 17,23. cap. 18,12. cap. 19,15.

b In ’t Ebr. van uwer jeugt aen.

22

De wint ^c weydet alle uwe herders, ende uwe liefhebbers trecken gevanckelijck daer henen: daer moet ghy [doch] tot spot ende te schande worden; van wegen alle uwe boosheyt.

c Weydet) Drijft, gelijck een vee.

23

[Die] ghy [nu] in Libanon woont, [ende] in de cederen nestelt; hoe schoon sult ghy sien, als u de smerten [ende] ween sullen aen-komen als eener in barens-nooden!

VI.24

[SOo waerachtigh als] Ick leve! (spreeckt de HEERE) Al ware Chanja de soon Iojakims, de Koninck van Iuda, ⁺ een segel-rinck aen mijne rechter-hant; soo woude Ick u [doch] daer van rucken,

+ Cant. 8,6. Hagg. 2,24.

25

Ende in de handen geven der gener, die nae u leven staen, ende voor dewelcke ghy u vreest: namelijck in de handen Nebucad-Rezars des Konincks van Babel, ende der Chaldeën.

26

Ende Ick wil u, ende uwe moeder die u gebaert heeft, in een ander lant drijven, het welck uwe vader-lant niet en is; ende ghy sult aldaer sterven:

27

Ende in ’t lant, daer sy van herten geerne in waren, en sullen sy niet weder-komen.

28

Welck een ellendigh, veracht, verstooten man [is doch] dese Chanja! een onweert vat! ⁺ Och hoe is hy doch met sijn zaet soo verdreven, ende in een onbekent landt geworpen!

+ Hos. 8,8.

19

[O] lant! lant! lant! hoort des HEEREN woordt.

30

Soo spreeckt de HEERE: Schrijvet desen man aen voor eenen verdorven; eenen man, [dien] ’t sijn leef-dage niet wel en gaet: want hy en sal ’t geluck niet hebben, dat yemant van sijnen zade op den stoel Davids sitte, ende voortaen in Iuda heersche.