Lutherse Bijbel (1648)

Het xxj. Capittel.

Heeft vier deelen: I. De Koninck Zedekia vraegt nae de uyt-komste van de belegeringe. II. Ieremia weder-raedt hem den tegen-stant. III. Vermaent, om haer over te geven. IV. Waerschouwt voor sonden.

I.1

[DIt is] het woort, dat van den HEERE geschiedde tot Ieremia: als de Koninck Zedekia tot hem sondt Pashur, den sone van Malchia; ende Zephania, den sone van Maëseja den Priester: ende liet hem seggen:

2

Vraegt doch den HEERE voor ons; want Nebucad-Rezar, ⁺ de Koninck van Babel, strijdt tegen ons; dat de HEERE doch met ons doen wilde nae alle sijne wonderen, op dat hy van ons af-trecke.

+ Dese Koninck wort alhier ende hier nae dickwils Nebucad-Rezar (die doch anders Nebucad-Nezar heet) genoemt.

II.3

IEremia sprack tot hen: Soo segget tot Zedekia:

4

Dit spreeckt de HEERE, de Godt Israëls: Siet, Ick wil de wapenen te rugge wenden, die [ghy-lieden] in uwe handen [hebt], daer mede ghy strijdet tegen den Koninck van Babel, ende tegen de Chaldeën, die u-lieden daer buyten aen den muer belegert hebben; ende

[fol. 34r]

Ick wilse te hoope versamelen midden in de stadt.

5

Ende Ick wil tegen u-lieden strijden, met een’ uyt-gestreckte hant, met eenen stercken arm, met eenen grooten toorn, grimmigheyt ende onbarmhertigheyt.

6

Ende wil de burgeren deser stadt slaen, beyde de menschen ende het vee: [dat] se sterven sullen door eene groote pestilentie.

7

Ende daer nae (soo spreeckt de HEERE) wil Ick Zedekia, den Koninck van Iuda, mitsgaders sijne knechten, ende het volck, ’t welck in dese stadt voor de pestilentie, sweert ende honger over-blijven sal, geven in de handen Nebucad-Rezars, des Konincx van Babel; ende in de handen harer vyanden, ende in de handen dier, die hen nae ’t leven staen: dat hyse met de scherpte des sweerts alsoo slae, datter geen verschoonen, noch genade, noch barmhertigheyt en zy.

III.8

ENde segt desen volcke; Soo spreeckt de HEERE: Siet, Ick legge u-lieden voor den wegh [ten] leven, ende den wegh [ten] doode.

9

Wie in dese stadt blijft, ⁺ die sal sterven moeten door ’t sweert, honger ende pestilentie: maer wie hem henen uyt-begeeft tot de Chaldëen, die u-lieden belegeren; ⁺ [die] sal levendigh blijven, ende sal sijn leven, als eenen buyt behouden.

+ Jer. 38,2.

+ Ier. 39,18. cap. 45,5.

10

Want Ick hebbe mijn aengesicht over dese stadt gestelt ten ongeluck, ende geensins ten goede ( spreeckt de HEERE): sy sal den Koninck van Babel overgegeven worden, dat hyse met vyer verbrande.

IV.11

ENde hooret des HEEREN woort, van den huyse des Konincks van Iuda:

12

[Ghy] huys Davids, soo spreeckt de HEERE: ⁺ Houdet des morgens gerichte, ende verlost den beroofden uyt des wrevelaers hant: op dat mijne gramschap niet uyt en vare, als een vyer, ende brandende alsoo, dat niemant blusschen en konne; om uwes boosen wesens wille.

+ Jer. 22,3.

13

Siet! (spreeckt de HEERE) Ick [segge] u, die ghy woont [in] de leeghte, [in] de rotz-steenen, [ende op] het vlacke, ende segt: wie wil ons overvallen, oft in onse veste komen?

14

Ick wil u-lieden besoecken (spreeckt de HEERE) nae de vrucht uwes doens: ⁺ Ick wil een vyer aen-steken in haer wout, dat sal alles ront-om haer henen verteeren.

+ Jer. 17,27.