Lutherse Bijbel (1648)

Het xviij. Capittel.

Heeft vier deelen: I. Wat de Propheet by den potte-backer heeft gesien. II. Godts verklaringe ende onderrechtinge, hoe Hy de menschen tot boete vermaent. III. Godts sonderlinge klachte over des volcks sonden. IV. Des Propheten gebedt tegen de hartneckige vervolgers.

I.1

[DIt is] het woort, dat geschiedde van den HEERE, tot Ieremia, seggende:

2

Maeckt u op, ende gaet af [in] des potte-backers huys: aldaer wil Ick u mijne woorden hooren laten.

3

Ende ick ginck af, [in] des potte-backers huys; ende siet! hy arbeydde [juyst] op de schijven.

4

Ende de pot, dien hy uyt den leem maeckte, mis viel hem onder de handen: doe maeckte hy weder eenen anderen pot, soo het hem behaegde.

II.5

DOe geschiedde des HEEREN woort tot my, seggende:

6

En kan Ick [oock] niet [alsoo met] u-lieden doen, ghy van den huyse Israëls, gelijck dese potte-backer? spreeckt de HEERE: Siet, ⁺ gelijck de leem [is] in des potte-backers hant; alsoo [zijt] oock ghy van den huyse Israëls in mijne hant.

+ Ies. 45,9. Rom. 9.20, 21. Ies. 64,8.

7

☜Schielijck spreke Ick tegen een volck, ende Koninck-rijcke, ⁺ dat Ick het uyt-roeyen, verbreken ende verderven wil:

+ Jer. 1,10.

8

Maer indien ’t sich bekeert van sijne boosheyt, daer [tegen] Ick spreke; ⁺ soo sal my oock berouwen het ongeluck, dat Ick het selve gedachte te doen.

+ Ezech. 18,21. cap. 33,11.

9

Ende schielijck spreke Ick van een volck, ende Koninck-rijcke, dat Ick het bouwen ende planten wil:

10

Maer [indien] het quaet doet voor mijne oogen, dat het nae mijne stemme niet en hoore; soo sal my oock berouwen het goede, dat Ick hem belooft hadde te doen☞.

11

Soo spreeckt nu tot dien in Iuda, ende tot de burgers te Ierusalem; soo spreeckt de HEERE: Siet! Ick bereyde u-lieden een ongeluck toe, ende hebbe gedachten tegen u: ⁺ [daerom] keere hem nu een yegelijck van sijn boose wesen; ende verbetert uw’ wesen ende doen.

+ 2 Reg. 17,13. Ier. 7,3. cap. 25,5. cap. 26,13. c. 35,15.

III.12

MAer ^* sy seggen: ^a Daer en wort niet uyt! wy willen nae onse gedachten wandelen, ende een yegelijck sal doen nae het goet-duncken sijns boosen herten.

* Ier. 2,15.

a Oft, dat laten wy.

13

Daerom soo spreeckt de HEERE: Vraget doch onder de Heydenen; wie heeft [oyt] diesgelijcken gehoort? ⁺

+ Ier. 2,10.

[fol. 33r]

[dat] de jonck-vrouwe Israël soo een gantsch grouwelijck dinck doet?

14

☜Blijft doch de sneeuw langer op de steenen in ’t veldt, wanneer ’t van Libanon af sneeuwt; ende het regen-water en verloopt niet soo haest:

15

Als mijn volck mijner vergeett☞. ⁺ Sy roocken den Goden, ende richten ⁺ ergernisse aen op hare wegen voort ende voort, ende gaen [op] ^b ongebaende straten.

+ Ier. 2,32. cap. 3,21. cap. 13,25.

+ Ier. 12,11. cap. 19,8. cap. 49,13. c. 50,13.

b Ongebaende) Dat is, sy dienen vreemde Goden, ’t welck haren vaders onbekent ende een ongewoonlijck dinck geweest is; gelijck een ongebaende wegh.

16

Op dat haer lant tot eene woestijne worde, [hen] tot eene eeuwige schande; [dat] al wie daer voor-by gaet, hem verwondere, ende het hooft schudde.

17

[Want] Ick wilse, als [door] eenen ⁺⁺ Oosten-wint, verstroyen ^* voor [hare] vyanden: Ick wil hen den rugge, ende niet het aengesichte wijsen, als sy verderven.

++ Ies. 27,8. cap. 29,6. Ier. 4.11, 12, 13.

* Ier. 13,24.

IV.18

MAer sy spreken: Komet, ende latet ons tegen Ieremia raed-slagen; want de Priesters en konnen niet dwalen in de Wet, ⁺ ende de Wijsen en konnen ^c niet missen met raden, ende de Propheten en konnen niet onrecht leeren: komet aen, latet ons hem met de ⁺ tonge doot-slaen, ende niets geven op alle sijne woorden.

+ Malach. 2,7.

c Niet missen) dat heet, sy zijn van Godt in ’t ampt: gelijck d’onse seggen: De kercke en kan niet dwalen.

+ Ier. 9,8.

19

HEERE, hebt acht op my, ende hoort de stemme mijner weder-partye.

20

[Is het recht, dat] men goet met quaet vergelde? want sy hebben mijner ziele eenen kuyl gegraven: gedenckt doch, hoe dat ick voor u gestaen hebbe, dat ick voor hen ten besten sprack, ende uwe grimmigheyt van hen af-wendede.

21

Soo straft nu hare kinderen met honger, ⁺ ende laetse in ’t sweert vallen: dat hare wijven ende weduwen sonder kinderen zijn, ende hare mannen doot geslagen, ende hare jonge manschap in den strijt door ’t sweert verworgt worden.

+ Psal. 109,10.

22

Datter een geschrey uyt hare huysen gehoort worde, hoe dat Ghy schielijck hebt krijgs-volck over hen komen laten: want sy hebben eenen kuyl gegraven om my te vangen; ende mijnen voeten stricken geleyt:

23

Ende [dewijle dat] Ghy, HEERE, weet alle hare aenslagen tegen my, dat sy my dooden willen; [soo] en ^d vergeeft hen hare misdaet niet, ende en laet hare sonde voor u niet uyt-gedelgt worden: laetse voor u neder-gestortt worden, [ende] handelt met hen nae uwen toorn.

d Vergeeft niet) Dat is, en laet u haer doen niet behagen, ende en helpt hen niet.