Lutherse Bijbel (1648)

Het xv. Capittel.

Heeft vijf deelen: I. Weygeringe van verhooringe der voor-bede voor de onboetveerdige. II. Des Propheten klachte, dat men over sijne predicatien met hem twiste. III. Goddelijcke vertroostinge van sommiger hulpe ende reddinge. IV. Ieremiae gebedt tegen de vervolgers. V. Godts vertroostinge op hulpe.

I.1

Ende de HEERE sprack tot my: ⁺ Al [waert dat] Mose ende Samuël voor my stonden; soo [en hebbe] Ick [doch] geen herte tot dit volck: drijftse wegh van my, ende laetse henen varen!

+ Exod. 32,14. 1 Sam. 7,9. Ezech. 14.14, 16.

2

Ende wanneerse tot u seggen: Waer sullen wy henen? soo segt tot hen: Soo spreeckt de HEERE: ⁺ Wien de doot treft, dien treffe hy; wien het sweert treft, dien treffe het; wien de honger treft, dien treffe hy; wien de gevanckenisse treft, dien treffese!

+ Zach. 11,9.

3

Want Ick wilse besoecken [met]

[fol. 31v]

vierderley ^a plagen (spreeckt de HEERE): ⁺ met den sweerde, datse verworgt worden; met honden, diese sleypen sullen; met de ^* vogelen des Hemels, ende met het gedierte op aerden, datse op-gegeten worden, ende verrotten sullen.

a In ’t Ebr. noemt hy dese vier, familias, oft geslachten, misschien om aen te wijsen, dat een Duyvel vele Duyvelen onder hem heeft; ende eene plage menigerley aert ende wijse heeft te verderven: gelijck de Genees-meesters wel dagelijcx bevinden.

+ Lev. 26,16.

* Ier. 7,33.

4

Ende Ick wilse in alle Koninck-rijcken op aerden ⁺ gints ende weder drijven laten, om ⁺⁺ Manasse wille des soons Iehiskia, des Konincks van Iuda, om ’t gene, dat hy te Ierusalem begaen heeft.

+ Deut. 28,25.

++ 2 Reg. 21,2. cap. 23,26. cap. 24,3.

5

Wie wil hem dan uwer ^* ontfermen, Ierusalem? wie sal dan medelijden met u hebben? wie sal dan henen-gaen, ende u vrede verwerven?

* Ies. 51,19.

6

Ghy hebt my verlaten, ⁺ (spreeckt de HEERE) [ende] zijt van my afgevallen; daerom hebbe Ick mijne hant uytgestreckt tegen u, dat Ick u verderven wil: Ick ben des ontfermens moede.

+ Ier. 5,7.

7

Ick wilse met de werp-schuppe ten lande uyt-schuppen; ⁺ [ende] Ick wil mijn volck, dat hem van sijn wesen niet bekeeren en wil, tot [enckel] weesen maken, [ende] om-brengen.

+ Jer. 4,11,

8

Het sullen my meer weduwen onder hen worden, dan des zants aen de zee is; Ick wil over de moeder der jongen manschap komen laten eenen openbaren verderver, [ende] de stadt daer mede schielijck ende onversiens overvallen laten.

9

[Dat] de gene, ⁺ die seven kinderen heeft, ellendigh sal zijn, [ende] van herten suchten: [want] hare Sonne sal by hoogen dage onder-gaen, [dat beyde] haer roem ende vreught een eynde sal hebben; ende de overige wil Ick in ’t sweert overgeven voor hare vyanden: spreeckt de HEERE.

+ Amos 8,9.

II.10

ACh mijne moeder! ⁺ dat ghy my gebaert hebt, tegen dien een yegelijck twist ende krackeelt [in] den gantschen lande! hebbe ick [doch] noch op woecker geleent, noch genomen; [nochtans] vloeckt my elck een.

+ Iob 3,1, etc. Jer. 20,14, etc.

III.11

DE HEERE sprack: Welaen! Ick wil uwer sommige overigh behouden, dien ’t sal weder wel gaen; ende wil u-lieden te hulpe komen in den noot ende angst onder de vyanden.

12

En [meynt ghy niet, datter ergens] een ^{b *} yser zy, ’t welck soude konnen het yser ende koper van ’t Noorden verbreken?

b Yser) een boosen over den anderen: de Persianen over den Chaldeën.

* Jer, 6.28.

13

[Maer] Ick wil [eerst] uwe goet ende schatten in de ⁺ grabbelinge geven, [dat ghy] daer niet met allen voor krijgen [en sult]: ende dat om aller uwer sonden wille, [die ghy] in alle uwe land-palen [begaen hebt].

+ Jer. 17,3.

14

Ende Ick wil [u tot] uwe vyanden over-brengen, in een landt, [dat] ghy niet en kent: ⁺ want het vyer is in mijnen toorn over u aengegaen.

+ Deut. 32,22.

IV.15

ACh HEERE, Ghy weet [het]; gedenckt aen ons, ende neemt u onser aen, ⁺ ende wreeckt ons aen onse vervolgers: neemt ons op, [ende] en vertreckt uwen toorn niet [over haer]: [want Ghy] weet [het], dat wy om uwent wille versmaedt worden.

+ Ier. 11,20.

16

☜[Ondertusschen] onderhoudt ons u Woort, [als] wy het krijgen; ende het selve u Wooort is onses herten vreught ende troost: want wy zijn [immers] nae uwen Name genoemt, HEERE, Godt Zebaoth☞.

17

Wy en gesellen ons niet tot de bespotters, ⁺ noch en verheugen ons niet met hen; [maer] blijven alleene voor uwe hant: want Ghy toornet seer met ons.

+ Psal. 1,1.

18

Waerom duert doch onse smerte soo lange, ⁺ ende onse wonden zijn soo gantschelijck boos, datse niemant heelen en kan? Ghy zijt ons geworden, ⁺ [als] een born, [die] niet meer op-wellen en wil.

+ Jer. 30,15.

+ Iob 6,15. etc.

V.19

DAerom spreeckt de HEERE alsoo: ⁺ Indien ghy u tot my houdt, soo wil Ick my tot u houden, [ende] ghy sult mijn Prediker blijven; ende soo ghy de vromen leert hen af-sonderen van de boose [lieden], soo sult ghy mijn Leeraer zijn: ende eer ghy soudt tot hen vallen, soo moeten sy eer tot u vallen.

+ In ’t Ebr. kont ghy het kostelijcke van het snoode scheyden: soo sult ghy als mijn mont zijn.

20

Want Ick hebbe u tegen dit volck tot eenen vasten koperen muer gemaeckt: ⁺ oft sy al tegen u strijden, soo en sullen sy u doch niet over-mogen; want Ick ben by u, dat Ick u helpe, ende u redde: spreeckt de HEERE.

+ Jer. 1,18.

21

Ende Ick wil u oock redden uyt de hant der boosen; ende verlossen uyt de hant der tyrannen.