Lutherse Bijbel (1648)

Het xj. Capittel.

Heeft drie deelen: I. Godts bevel aen den Propheet, de steden van Iuda te straffen. II. Klachte tegen der Ioden sonden, met eene ernstige bestraffinge. III. Goddelijcke openbaringe der straffen te Anathoth.

I.1

[DIt is] het woort, dat tot Ieremia geschiedde, van den HEERE, seggende:

2

Hooret de woorden deses verbondts, dat ghyse dien in Iuda, ende de burgeren te Ierusalem segget.

3

Ende segt tot hen: ⁺ Soo spreeckt de HEERE, de Godt Israëls: Vervloeckt zy, wie niet en hoort nae de woorden deses verbondts;

+ Deut. 27,26. Gal. 3,10.

4

Dat Ick uwen vaderen geboodt, ten dage, ⁺ doe Ickse uyt Egypten-landt voerde, uyt den yser-oven, seggende: Hooret nae mijne stemme, ende doet, ⁺ gelijck Ick u geboden hebbe; soo sult ghy mijn volck zijn, ende Ick wil uwe Godt zijn:

+ Deut. 4,20. 1 Reg. 8,51.

+ Lev. 26.3, 12.

5

Op dat Ick den eedt magh houden, ⁺ dien Ick uwen vaderen geswooren hebbe; hen te geven een landt, daer melck ende honigh in vloeyt; gelijck het dan hedens-daegs staet. Ick antwoordde, ende sprack: HEERE, ^a ja, het zy alsoo!

+ Deut. 7,12.

a In ’t Ebr. staet, Amen.

II.6

ENde de HEERE sprack tot my: Predikt alle dese woorden in de steden van Iuda, ende op de straten te Ierusalem, seggende: Hooret de woorden deses verbondts, ende doetter nae;

7

Want Ick hebbe uwe vaderen betuygt van dien dagh aen, ⁺ als Ickse uyt Egypten-landt voerde, tot op den huydigen dagh, ende betuygde vroegh, seggende: Hooret nae mijne stemme.

+ 2 Par. 36,15. Ier. 7.13, 25.

8

Maer sy en gaven geen gehoor, en neygden oock hare ooren niet; maer een yegelijck ginck nae het goet-duncken sijns boosen herten: ⁺ daerom wil Ick oock over hen gaen laten alle de woorden deses verbondts, dat Ick geboden hebbe te doen; ende sy [doch] niet [daer nae] gedaen en hebben.

+ Ier. 3,17. cap. 7,24. cap. 9,14.

9

Ende de HEERE sprack tot my: Ick weet het wel, hoe sy hen in Iuda ende te Ierusalem te samen verbinden.

10

Sy keeren hen [juyst] tot de sonden harer voor-vaderen; dewelcke [oock] niet hooren en wilden nae mijne woorden, ende volgden oock andere Goden nae, ende dienden hen: [alsoo] heeft het huys Israëls, ende het huys Iuda [geduerighlijck] mijn verbondt gebroken, dat Ick met hare vaderen gemaeckt hebbe.

11

Daerom siet (spreeckt de HEERE:) Ick wil een ongeluck over hen gaen laten, ⁺ het welcke sy niet en sullen ontgaen mogen: ende [als] sy [dan] tot my roepen [soo] en wil Ickse niet hooren.

+ Psal. 18,42. Prov. 1,28. Ies. 1,15. Ier. 14,12. Ezech. 8,18. Mich. 3,4.

12

Dan laet de steden van Iuda, ende de burgeren te Ierusalem henen-gaen, ende tot de Goden roepen, dien sy geroockt hebben; ⁺ maer sy en sullense niet helpen in haren noot.

+ Deut. 32,37.

13

Want soo menige stadt, ⁺ soo menige Goden hebt ghy, Iuda: ende soo menige straten [alsser] te Ierusalem [zijn], soo menige schanden-altaren hebt ghy-lieden op-gerichtet; om den Baal te roocken.

+ Ier. 2,28.

14

Soo en bidt dan ghy nu niet voor dit volck, ⁺ ende en doet geene smeeckinge noch gebedt voor hen: want Ick en wil[se] niet hooren, wanneerse tot my schreyen in haren noot.

+ Ier. 7,16. cap. 14,11.

15

Wat [hebben] mijne ^b vrienden in mijn Huys [te doen]? sy bedrijven alle schalckheyt, ende [meynen], het heylige vleesch sal ’t van hen nemen: [ende] wanneerse quaet [doen], soo zijn sy goets moets daer over.

b Vrienden) Gelijck als de moeder in den toorne haer soontjen, Ioncker heet; alsoo heet Hyse oock sijne vrienden, de vroome kinderkens, die alle boeverye bedrijven ende afgoderye; ende ’t sal doch wel-gedaen zijn.

16

De HEERE noemde u eenen groenen, schoonen, vruchtbaren olijf-boom: [maer nu] heeft Hy met een groot [moord]-geschrey een ^c vyer om den selven

c Den Koninck van Babel.

[fol. 30r]

aen-gesteken, dat syne tacken verderven moeten.

17

Want de HEERE Zebaoth, die u heeft geplantt, ⁺ heeft u een ongeluck gedreygt, om der boosheyt wille des huyses Israëls, ende des huyses Iuda, welcke sy bedrijven, datse my vertoornen met haer roocken, [dat sy] den Baal [doen].

+ Ier. 2,21.

III.18

DE HEERE heeft het my geopenbaert, dat ick ’t wete; ende vertoont my haer voornemen.

19

Namelijck, datse my, [als] een [arm] schaep [ende] osse ter slacht-banck voeren willen: want ick en wiste niet, datse tegen my hen beraetslaegt hadden, [seggende]: Latet ons den boom met sijne vruchten verderven, ende hem uyt den lande der levendigen uyt-roeyen, dat sijns naems nimmermeer gedacht en worde.

20

☜Maer [Ghy] HEERE Zebaoth, ⁺ Ghy rechtveerdige Richter, die Ghy de nieren ende herten proeft; laet my uwe wrake over hen sien: want ick hebbe U mijne sake bevolen☞.

+ 1 Sam. 16,7. 1 Paral. 28,9. Psal. 7,10. Ier. 17,10. cap. 20,12. cap. 26,2. Apoc. 2,23.

21

Daerom spreeckt de HEERE alsoo tegen de mannen van Anathoth, die u nae u leven staen, seggende: En propheteert [ons] niet in den Name des HEEREN, wilt ghy anders niet van onse handen sterven.

22

Daerom spreeckt de HEERE Zebaoth alsoo: Siet! Ick wilse besoecken; [hare] jonge manschap sal met het sweert gedoodt worden, [ende] hare sonen ende dochteren van honger sterven, datter niets van hen over en blijve:

23

Want Ick wil over de mannen van Anathoth ongeluck laten gaen, [in] dat jaer, wanneer sy sullen besocht worden.