Lutherse Bijbel (1648)
(2009)–Anoniem Lutherse bijbel (1648)– Auteursrechtelijk beschermdHeeft twee deelen: I. Boet-predicatie, met een dreygement der straffe; ende dat haer wederstant sou te vergeefs zijn. II. Ampt des Propheten, met vruchtloose werckinge by de Ioden. | |
I.1VErsamelt u ghy kinderen Benjamins, uyt Ierusalem, ende blaset de trompetten op [den wacht-toren] Thekoa; ende werpet op eene baniere, op [den wacht-toren] te Beth-Cherem: want een ongeluck gaet herwaerts van ’t Noorden, Ga naar margenoot+ ende een groot jammer. | |
2De dochter Zion is gelijck eene schoone lustige [landouwe]. | |
3[Maer] daer sullen herders over haer komen met hare kudden; die sullen tenten rontomme tegen haer op-slaen, ende weyden een yegelijck aen sijne plaetse, [ende seggen]: | |
4Rustet u ten oorlogh tegen haer; wel-op! latet ons op-trecken, terwijle dat het noch hoogh dagh is: eylaes, het wil avont worden, ende de schaduwen worden groot. | |
5[Wel-aen! soo] latet ons op zijn, al souden wy ’s nachts op-trecken, ende hare paleysen verderven: | |
6Want alsoo spreeckt de HEERE Zebaoth: Houwet boomen af, ende maket bolwercken tegen Ierusalem: [want] sy [is] eene stadt, [die] besocht sal worden; isser [doch enckel] onrecht binnen! | |
7Want gelijck als een born-put sijn water op-welt; alsoo welt oock hare boosheyt op: [haer] wrevel ende gewelt schreyt over haer, ende [haer] moorden ende slaen [bedrijven sy] dagelijcx voor my. | |
8☜Betert u Ierusalem, eer dat hem mijn herte van u wende; ende Ick u [tot] een woest landt make, daer in niemant en woone☞. | |
9Soo spreeckt de HEERE Zebaoth: Wat daer over is gebleven van Israël, dat moet oock naderhant afgelesen worden, gelijck [aen] den wijn-stock: de wijn-leser sal het een nae het ander in de korven werpen. Ga naar margenoot+ | |
10[Ach!] met wien sal ick doch spreken, ende betuygen, dat [doch yemant] hooren woude? Ga naar margenoot+ maer hare ooren zijn onbesneden, sy en mogen het niet hooren: siet, sy houden het woort des HEEREN voor eenen spot, [ende] en willen sijner niet. | |
11Daerom ben ick des HEEREN Ga naar margenoota dreygen soo vol, dat ick ’t niet laten en kan; giet’ uyt [beyde] over de kinderkens op de straten, ende over de manschap in den raet met malkanderen: want het sullen beyde man ende vrouwen, [beyde] de oude, ende de wel-bedaegde, gevangen worden. | |
12Hare huysen sullen den vreemden te deele worden, Ga naar margenoot+ met t’samen de ackeren ende wijven: want Ick wil mijne hant uyt-strecken over des lants inwoonders: spreeckt de HEERE. | |
13Want sy plegen allegaer gierigheyt, Ga naar margenoot+ kleyn ende groot; ende [beyde] de Propheten ende de Priesteren leeren allegaer valschen Godts-dienst. | |
14Ende troosten mijn volck in haer ongeluck, Ga naar margenoot+ [dat sy ’t] licht [achten sullen] seggende: Ga naar margenootb vrede, vrede! ende [’t en is doch] geen vrede [daer]. | |
[Folio 27v]
| |
ven; hoewelse willen Ga naar margenootc ongeschendet zijn, ende en willen hen niet schamen: daerom moeten sy vallen over eenen hoop; ende wanneer Ickse besoecken sal, soo sullen sy vallen: spreeckt de HEERE. | |
16Soo spreeckt de HEERE: ☜Tredet op de wegen, ende siet toe, ende vraget nae de voorige wegen, welcke de goede wegh zy; ende wandelt daer in, soo sult ghy ruste vinden voor uwe zielen☞: Ga naar margenoot+ maer sy seggen: wy en willen ’t niet doen. | |
17Ick hebbe wachters over u gesett: Ga naar margenoot+ mercket op de stemme der trompetten! maer sy seggen: Wy en willen ’t niet doen. | |
18Daerom hooret ghy Heydenen, ende vernemet t’ samen met uwe lieden. | |
19Ghy aerde hoort toe: Siet, Ick wil een ongeluck over dit volck brengen, [namelijck] haren verdienden loon; om datse op mijne woorden geen acht en hebben, ende mijne Wet verwerpen. | |
20Wat vrage Ick nae den wieroock, Ga naar margenoot+ die uyt rijck Arabien; ende nae den goeden Ga naar margenootd caneel, die uyt verre landen komen? uwe brand-offeren en zijn [my] niet aengenaem, ende uwe offerhanden en behagen my niets. | |
21Daerom spreeckt de HEERE alsoo: Siet, Ick wil desen volcke een ergernisse stellen, daeraen sich [beyde] vaders ende kinderen met malkanderen stooten; ende d’een nabuer met den anderen om-komen sullen. | |
22Soo spreeckt de HEERE: Ga naar margenoot+ Siet, daer sal een volck komen van ’t Noorden; ende een groot volck sal hem verheffen seer nae aen onsen lande: | |
23Die bogen ende schilden voeren; ’t is wreet, ende sonder barmhertigheyt: sy bruysen daer henen, als een onstuymige zee; ende rijden op peerden, toe-gerust als krijgs-lieden, tegen u, ghy dochter Zion. | |
24[Wanneer] wy van hen sullen hooren, [soo] sullen ons de vuysten slap worden: Ga naar margenoot+ het sal ons bange ende wee worden, als eener barender. | |
25’t En gae immers niemant uyt [op] den acker; ende niemant en gae over velt: want [het is] over al onseker, voor ’t sweert des vyants. | |
26O dochter mijns volcks, Ga naar margenoot+ treckt sacken aen, ende legt u in de assche; draegt rouwe, als om eenen eenigen [sone; ende] klaegt als de gene, die hoogh bedroeft zijn: want de verderver komt over ons snellijck. | |
II.27ICk hebbe u [tot] eenen Ga naar margenootc smelter gesett onder mijn volck, ’t welck soo hart is; dat ghy haer wesen ondervinden ende proeven sult. | |
28Sy zijn altemael af-vallige, ende wandelen verradelijck: Ga naar margenoot* sy zijn enckel verdorven koper ende yser. | |
29De blaes-balck [is] verbrandt, het loot verdwijnt, het smelten is te vergeefs: want het quade en is niet daer van gescheyden. | |
30[Daerom] heeten sy [oock] een verworpen silver: Ga naar margenoot+ want de HEERE heeftse verworpen. |
|