Lutherse Bijbel (1648)

Het v. Capittel.

Heeft twee deelen: I. De oorsaken der straffen door de Babyloniers: misbruyck des goddelijcken Naems, afgodery, ende onkuyschheyt. II. Dreygement des invals, ende de wreetheyt der vyanden.

I.1

GAet door de straten te Ierusalem, ende siet toe, ende vernemet [doch], ende soecket op hare straten, of ghy yemant vindet, die recht doe, [ende] nae ’t geloove vrage; soo wil Ick haer genadigh zijn.

2

Ende of sy [al schoon] seggen: By den levendigen HEEREN! soo sweeren sy doch valschelijck.

3

☜[O] HEERE, uwe oogen [sien] nae ’t geloove☞: ⁺ Ghy slaetse, maer sy en voelen ’t niet; Ghy plaegtse, [maer] sy en beteren haer niet: sy hebben een harder aengesichte dan eene steen-rotze, ende en willen haer niet bekeeren.

+ Iesa. 1,5. cap. 9,13. Ier. 2,30.

4

Maer ick dachte; Wel-aen! dese arme hoop is onverstandigh, [en] weet oock niet van des HEEREN wegh, [ende] van het recht hares Godts.

5

Ick wil tot de geweldige gaen, ende met hen spreken; die selve sullen van den wegh des HEEREN, ende van ’t recht hares Godts weten: ⁺ maer die selve [alle] te samen, hadden het jock verbroken, [ende] de zeelen verscheurt.

+ Psal. 2,3.

6

Daerom salse oock de ^a leeuw, [die] uyt den woude [komt], verscheuren; [ende] de wolf uyt de woestijne salse verderven; ⁺ [ende] de luypaert sal op hare steden loeren; alle die aldaer uyt-gaen, sal hy verslinden: want harer sonden zijn te vele, [ende] sy blijven verstockt in hare ongehoorsaemheyt.

a Leeuw) de Koninck van Babel.

+ Ier. 4,7. Hos. 13,7.

7

Hoe soud’ Ick u dan genadigh zijn? [dewijle dat] uwe kinderen my verlaten; ende by [dien] sweeren, [die] geen Godt [en is]: ende nu Ickse versadigt hebbe, soo bedrijven sy overspel, ende loopen [in] ’t hoeren-huys.

8

Een yegelijck hunckert nae sijnes naesten huys-vrouwe, ⁺ [als] de volle ledigh-gaende hengsten.

+ Ezech. 22,11.

9

Ende Ick en soudese om sulcx wille niet besoecken; ⁺ (spreeckt de HEERE) ende mijne ziele en soude haer niet wreken aen sulck een volck, als dit [is]?

+ Ier. 9,9.

II.10

BEstormet hare mueren, ende werpetse om; ende en maket het [doch] niet geheel uyt: voeret hare ^b wijn-rancken wegh; ⁺ want sy en zijn niet des HEEREN!

b Wijn-rancken) het volck in den lande.

+ Ierem. 4,27.

11

Maer sy verachten my, ⁺ [beyde] het huys Israëls, ende het huys Iuda: spreeckt de HEERE.

+ Ierem. 3,20.

12

Sy ^c verloochenen den HEERE, ende seggen: Dat en is Hy niet; ende [soo] ⁺ qualijck en sal ’t ons niet gaen; sweert ende honger en sullen wy niet sien.

c Verloochenen) het en moet niet Godts woort zijn, wat Ieremias seyt.

+ Ies. 28,15.

13

Ia die Propheten zijn klappaerts, ende en hebben oock het Woort [Godts] niet: het gae over haer selve alsoo!

14

Daerom spreeckt de HEERE, de Godt Zebaoth: Dewijle dat ghy sulcke woorden drijft, siet! Soo wil Ick mijne woorden in uwen monde tot vyer maken, ende dit volck [tot] hout, ende het salse verteeren.

15

Siet, ⁺ Ick wil over u van den huyse Israëls (spreeckt de HEERE) een volck van verre brengen, een machtigh volck, [als] het eerste volck [geweest zijn]; een volck, wiens talen ghy niet en verstaet, ende niet vernemen en kont, wat sy spreken.

+ Deut. 28,49. Ies. 5,26. Ier. 1,15. cap. 6,22.

16

Sijne pijl-kokers zijn opene graven: ’t zijn enckel reusen.

17

Sy sullen uwen oogste ende u broot verteeren; ⁺ sy sullen uwe sonen ende dochteren op-eten; sy sullen uwe schapen ende runderen verslinden; sy sullen uwe wijn-stocken ende vijge-boomen verteeren: uwe vaste steden, op dewelcke ghy u verlaett, sullen sy met den sweerde verderven.

+ Lev. 26,16. Deut. 28.31, 33.

18

Ende Ick wil het (spreeckt de

[fol. 27r]

HEERE) ter selver tijt niet [gantschelijck] met u uyt maken. ⁺

+ Ier. 4,27.

19

Ende of sy mochten seggen: ⁺ Waerom doet ons de HEERE onse Godt sulcx altemael? Soo sult ghy hen antwoorden: Gelijck als ghy-lieden my verlatet, ende vreemden Goden dienet in uwen [eygen] lande: alsoo sult ghy [oock] vreemden dienen, in een landt, [dat] niet uwe [en is].

+ Ier. 16,10.

20

Sulcx sult ghy verkondigen in den huyse Iacobs, ende prediken in Iuda, seggende:

21

Hooret nu toe, ⁺ ghy dul volck, dat geen verstant en heeft: die daer oogen hebben, ende en sien niet; ooren hebben, ende en hooren niet.

+ Ies. 6.9, 10. cap. 42.18, 19.

22

En wilt ghy-lieden my niet vreesen (spreeckt de HEERE) ende voor my niet verschricken? ⁺ die Ick der zee het zant ten oever sette, daer sy altijt in blijven moet, daer over sy oock niet gaen en moet: ende oftse schoon haer beweegt, soo en vermaghse doch niets; ende of hare golven schoon bruysen, soo en moetense doch daer over niet gaen.

+ Iob 26,10. c. 38.8, 10, 11. Psal. 33,7. ende 104,9.

23

Maer dit volck heeft een af-valligh ende ongehoorsaem herte: blijven af-valligh, ende gaen [immer voort] wegh:

24

☜Ende en seggen niet [eens] in haer herte: Latet ons doch den HEERE onsen Godt vreesen, ⁺ die ons vroegen-regen, ende spaden-regen, ter rechter tijt geeft; ende ons den oogst trouwelijck ende jaerlijcx behoedt☞.

+ Deut. 11,14.

25

Maer uwe misdaden verhinderen sulcx, ende uwe sonden wenden sulck goet van u-lieden.

26

Want men vindt onder mijn volck godtloose, die den lieden lagen leggen, ende vallen bereyden, om haer te vangen; gelijck de vogel-vangers doen met de slagh-netten.

27

Ende hare huysen [zijn] vol bedroghs, gelijck een vogel-kouwe vol lock-vogelen is: ⁺ daer van worden sy geweldigh ende rijck, vet ende glat.

+ Deut. 32,15.

28

Sy gaen met boose stucken om, ⁺ sy en houden geen recht; den weese en vorderen sy sijne sake niet, ende het geluckt hen; ende sy en helpen den armen niet tot het recht.

+ Ies. 1,23. Zach. 7,10.

29

En soude Ick dan sulcx niet besoecken; ⁺ (spreeckt de HEERE) ende mijne ziele en soude haer niet wreken aen sulck een volck, als dit [is]?

+ Jer. 9,9. ende boven v. 8.

30

Het staet grouwelijck ende yselijck in den lande.

31

De Propheten leeren valschelijck, ⁺ ende de Priesteren heerschen in haer ampt; ende mijn volck heeft het geerne alsoo: hoe wil het u ten laetsten daer over gaen?

+ Jer. 14,18. cap. 23.25, 26. Ezech. 13,6.