Lutherse Bijbel (1648)

[fol. 24v]

De Propheet JEREMIA.

Dit gantsche boeck kan afgedeelt worden in drie deelen: I. Van Ieremiae beroepinge, leere ende menigerley vermaninge met woorden ende wercken aen ’t Ioodsche volck: ende wat hem daer by ontmoett is, van ’t 1. cap. tot op ’t 39.
II. Van des Ioodschen lants verwoestinge, des volcks gevanckenisse en-de wegh-voeringe, van ’t 39. cap. tot op ’t 46 cap. Waer mede oock des Propheten boeck wort beslooten, cap. 52.
III. Van verscheyden prophetien tegen vreemde volckeren, van ’t 46. cap. tot op ’t 52.

Het eerste Capittel.

Heeft vier deelen: I. Het geslacht ende prophetie-tijt van Ieremia. II. Sijne beroepinge. III. Bevastiginge van sulcx door twee gesichten. IV. Onderrichtinge aen Ieremia.

I.1

[DIt zijn] de geschiedenissen Ieremia, des soons Hilkia, uyt de Priesteren t’Anathoth, in den lande Benjamins:

2

Tot welcken geschiedde ’t Woort des HEEREN, ter tijt Iosia, ⁺ des soons Amons, des Konincks van Iuda: in ’t dertiende jaer sijns Koninck-rijcks.

+ 2 Reg. 21,26. cap. 22,1. 2 Par. 34,1, etc.

3

Ende daer nae ter tijt des Konincks van Iuda, Iojakims, des soons van Iosia; ⁺ tot aen het eynde des elfsten jaers van Zedekia, den sone van Iosia, den Koninck van Iuda: tot op de gevanckenisse Ierusalems, in de vijfde maent.

+ 2 Reg. 23,34. 2 Paral. 36,4. 2 Reg. 24,17. 2 Paral. 36,10. Ier. 52,1, etc. 2 Reg. 25,8.

II.4

ENde des HEEREN woort geschiedde tot my, seggende:

5

Ick kende u, ⁺ eer dat Ick u in [moeders-] lichaem toe-bereydde; ende sonderde u uyt, eer dat ghy van de moeder gebooren wierdt: [ende] Ick stelde u ten Prophete [onder] de volckeren.

+ Gal. 1,15.

6

Doch ick seyde: ⁺ Ach Heere HEERE, ick en deuge niet te prediken; want ick ben [te] jonck!

+ Exod. 3, c. 4. cap. 6.12, 30.

7

Maer de HEERE sprack tot my: En segt niet; ick ben [te] jonck: maer ghy sult gaen, waer Ick u henen sende; ende prediken, wat Ick u belaste.

8

En vreest u niet voor haer; ⁺ want Ick ben by u, ⁺ ende wil u redden: spreeckt de HEERE.

+ Ezech. 3,9.

+ Deut. 31.6, 8. Ios. 1,5.

9

Ende de HEERE stack sijne hant uyt, ⁺ ende roerde mijnen mont aen, ende Hy sprack tot my: ⁺ Siet, Ick legge mijne woorden in uwen mont.

+ Ies. 6.6, 7.

+ Ier. 5,14.

10

Siet, Ick sette u [heden] op desen dagh over volckeren ende Koninck-rijcken; dat ghy ^* uyt-rucken, af-breken, ^a verstooren ende verderven sult, ende bouwen ende planten.

* Jer. 18,7. 2 Cor. 10.4, 5.

a Verstooren) Niet door krijgh; maer met prediken ende propheteeren.

III.11

ENde het geschiedde des HEEREN woort tot my, seggende: Ieremia, wat siet ghy? ick seyde: Ick sie eenen wackeren staf.

12

Ende de HEERE sprack tot my: Ghy hebt recht gesien; want Ick wil wacker zijn over mijn woort, dat Ick het doe.

13

Ende het geschiedde des HEEREN woort ten tweeden male tot my, seggende: Wat siet ghy? ick seyde: Ick sie eenen [heet-]siedenden pot, van ’t Noorden herwaerts.

14

Ende de HEERE sprack tot my: ⁺ Van ’t Noorden sal dit ongeluck uyt-breken over alle, die in den lande woonen.

+ Ier. 4,6.

15

Want siet, ⁺ Ick wil roepen alle Vorsten in de Koninck-rijcken tegen ’t Noorden (spreeckt de HEERE); datse komen sullen, ende hare stoelen setten [voor] de poorten te Ierusalem, ⁺ ende rontomme de mueren henen, ende voor alle steden van Iuda.

+ Ier. 5,15. cap. 6,22. cap. 10,22.

+ Ier. 52.4, 5.

16

Ende Ick wil het recht laten over haer gaen, om alle hare boosheyt wille, dat sy my verlaten, ende roocken andere Goden, ende aen-bidden de wercken harer handen.

IV.17

SOo gordet nu uwe lendenen, ⁺ ende maeckt u op, ende predikt hen al wat Ick u belaste: en vreest u niet voor haer, als soude Ick u ^b af-schricken.

+ Luc. 12,35. 1 Petr. 1,13.

b Afschricken) Onder Godts Name verschrickt men de rechte predikers: Ey ghy zijt een ketter; ghy predikt tegen Godt ende sijne Kercke, etc. Desen troost hebt ghy wel van doen; op dat men wete, dat het Godt niet en doe.

18

Want Ick wil u heden tot eene ^* vaste stadt, tot eenen yseren pilaer, tot een koperen muere maken in ’t gantsche lant; tegen de Koningen van Iuda, tegen hare Vorsten, tegen hare Priesteren, ende tegen het volck in den lande.

* Ier. 6,27. cap. 15,20. II. Cap. Ebr.

19

Dat, [wanneer] sy [schoon] tegen u strijden, sy nochtans niet en sullen tegen u vermogen: want Ick ben by u (spreeckt de HEERE) dat Ick u redde.

1

Ende des HEEREN woort geschiedde te my, ⁺ seggende:

+ II. cap. Ebr.

[fol. 25r]

2

Gaet henen, ende predikt opentlijck te Ierusalem, seggende: Soo spreeckt de HEERE: Ick gedencke, doe ghy een vriendelijcke jonge dochter, ende eene lieve bruyt waert; doe ghy my volgdet in de woestijne, in ’t lant, daermen niets en zaeyt.

3

[Doe] Israël des HEEREN eygen [was, ende] sijne eerste vrucht: wiese verslinden woude, moeste schult hebben, [ende] ongeluck hen over-komen: spreeckt de HEERE.