Lutherse Bijbel (1648)

Het lxiiij. Capittel.

Heeft drie deelen: I. Dancksegginge en gebedt der Ioden. II. Goddelijcke weldaden den Ioden in de castijdinge bewesen, III. Gebedt om hulpe ende reddinge.

I.7

ICk en wil der goedertierenheyt des HEEREN gedencken, [ende] des lofs des HEEREN, in al dat ons de HEERE gedaen heeft; ende des grooten goets aen den huyse Israëls, dat Hy hen gedaen heeft, door sijne barmhertigheyt ende groote goedertierenheyt.

II.8

WAnt Hy sprack: Sy zijn immers mijn volck, kinderen [die] niet valsch en zijn; daerom was Hy haer Heylant.

9

Wiese beangst, die beangst hem oock; ⁺ ende de ☜Engel, die voor hem is, hielp hen: Hy verlostese, daerom dat Hyse lief hadde, ende harer verschoonde: Hy namse op, ⁺ ende droegse alle tijt van outs af.

+ Zach. 2,8. Act. 9.4, 5.

+ Deut.7.7, 8, 9. cap. 32.11, 12. Ies. 46,4.

10

Maer sy verbitterden ende ontrusteden sijnen heyligen Geest: ⁺ daerom wiert Hy haer vyant, ende streedt tegen haer☞.

+ Num. 14,11. Psal. 78.40, 57. ende 95,9.

11

Ende Hy gedacht weder aen de voorledene tijt, aen den Mose; [die onder] sijn volck [was]; ⁺ waer [is dan nu] diese uyt de zee leydde, t’samen met de herders sijner kudde? waer [is Hy], ⁺ die sijnen heyligen Geest onder haer gaf?

+ Exod. 14,29. Psal. 77,23.

+ Num. 11,25.

12

Die Mosen hy de rechter-hant leydde, door sijnen heerlijcken arm: die de wateren van malkanderen deelde voor haer-lieden henen; ⁺ op dat Hy hem eenen eeuwigen name maeckte?

+ Exod. 14,21. Ios. 3.15, 16.

13

Diese voerde door de diepten; ⁺ gelijck de peerden in de woestijne, [die] niet en struyckelen.

+ Psal. 105,37.

14

Als het vee, [dat] in ’t velt af gaet, het welck de adem des HEEREN drijft: alsoo hebt Ghy oock u volck geleydt; op dat Ghy u eenen heerlijcken name soudet maken.

III.15

[SOo] schouwt [nu] van den Hemel, ⁺ ende siet af van uwe heylige ende heerlijcke wooninge: waer [is nu] uwen yver, ende uwe macht? uwe groote hertelijcke barmhartigheyt houdt haer hart tegens my.

+ Deut. 26,15. Sap. 9,10.

16

☜Ghy zijt doch onse vader; want Abraham en weet van ons niet, ende Israël en kent ons niet: [maer] ghy, HEERE, [zijt] onse vader, [ende] onse verlosser, van outs af [dat is] uwen naem☞.

17

Waerom laet Ghy ons, HEERE, dwalen van uwe wegen; [ende] ons herte verstocken, dat wy u niet en vreesen? keert weder, ⁺ om uwer knechten wille, [om] der stammen [wille] uwes erfdeels.

+ Exod.32,13.

18

Sy besitten u heyligh volck schier gantschelijck; ⁺ uwe weder-partyders vertreden u Heylighdom.

+ Psal.74.7.

19

Wy zijn [gelijck als] te vooren, doe Ghy over ons niet en heerschedet; [ende] wy niet nae uwen name genoemt en waren.

1

⁺ ☜Och dat Ghy den Hemel scheurdet, ende neder-daeldet! dat de bergen voor u vervloten;

+ LXIV. cap. Ebr.

2

Gelijck een heet water van een krachtigh vyer versiedt☞! dat uwen naem kont wierde onder uwe vyanden, ende dat de Heydenen voor u beven moesten:

3

Door de wonderen, die Ghy doet, ⁺ [die men] niet en vermoedde, [doe] Ghy neder-daeldet, [ende] de bergen voor u vervloten.

+ Iud. 5.4, 5. Psal. 68.8, 9.

4

Gelijck dan van de werelt af niet gehoort en is, noch met ooren gehoort; ☜en heeft oock geen ooge gesien, ⁺ behalve u, Godt, [wat dien] geschiedt, ⁺ [die] op hem wachten☞.

+ 1Corinth. 2,9.

+ Psal. 31.19, 20.

5

Ghy ontmoetedet den vrolijcken

[fol. 23r]

ende dien, die gerechtigheyt oeffenden, ende op uwe wegen uwer gedachten: siet, Ghy waert [wel] toornigh, doe wy sondigden, [ende] lange daer in [bleven]; maer ons wiert [nochtans] geholpen.

6

☜Maer [nu] zijn wy alle te samen, als de onreyne; ende alle onse gerechtigheyt is, ⁺ als een vuyl kleet: wy zijn alle verwelckt, gelijck de bladeren; ende onse sonden voeren ons henen-wegh, als een wint☞.

+ Psal. 90.5, 6.

7

Niemant en roept uwen name aen; oft maeckt hem op, dat hy u houde: want Ghy verbergt u aengesichte voor ons, ende laet ons in onse sonden versmachten.

8

Maer nu, ⁺ HEERE, Ghy [zijt] onse Vader; wy [zijn] leem: Ghy [zijt] onse potte-backer; ende wy alle [zijn] uwer handen werck.

+ Rom. 9.20, 21.

9

HEERE, ⁺ en weest niet te seer toornigh, ende en gedenckt niet eeuwighlijck der sonde: siet doch dat aen, [dat] wy alle u volck [zijn].

+ Psal.79,8.

10

De steden uw’s Heyligdoms zijn [tot] een woestijne [geworden]; Zion is [tot] een woestijne [geworden]; Ierusalem leyt verstoort;

11

Het huys onser heyligheyt ende heerlijckheyt, daer [in] u onse vaders gelooft hebben, dat is met vyere verbrandt; ende al wat wy schoons hadden, is te schande gemaeckt.

12

HEERE, wilt Ghy soo hart zijn tot sulcx, [ende] swijgen, ende ons soo seer neder slaen?