Lutherse Bijbel (1648)

Het lxij. Capittel.

Heeft vier deelen: I. Prophetie van de heerlijckheyt der Kercke des nieuwen Testaments. II. Geestelijcke weldaden der selver Kercke. III. Belofte van bescherminge tegen de vyanden. IV. De hooft-oorsake wort op ’t nieuw verhaelt.

I.1

OM Zions wille, [soo] en wil ick niet zwijgen; ende om Ierusalems wille, [soo] en wil ick niet inhouden: tot dat hare gerechtigheyt op gae, als een glans; ende haer heyl ontsteken worde, als een fackel.

II.2

DAt de Heydenen sien uwe gerechtigheyt; ende alle Koningen uwe heerlijckheyt: ⁺ ende ghy sult met eenen nieuwen name genoemt worden, welcke des HEEREN mont noemen sal.

+ Ies. 65,35.

3

Ende ghy sult zijn een schoone crone in de hant des HEEREN; ende een konincklijcken hoet in de hant uwes Godts.

4

Men en sal u niet meer de verlatene, noch uw’ landt eene verwoestinge heeten: ⁺ maer ghy sult (mijn lust aen haer); ende uwe landt (lieve ^a boel) heeten: want de HEERE heeft lust aen u; ende uw’ landt heeft eenen lieven boel.

+ Ies. 54,67. Hos. 1,10.

a Boel) Dat is, een bruyt, die niet sonder man, ende verlaten; maer lief ende weert is, als een boel.

5

Want [gelijck] een lief boel eene boele lief heeft; [soo] sullen u uwe kinderen lief hebben: ende [gelijck] hem een bruydegom verheugt over de bruyt; [soo] sal hem uwe Godt over u verheugen.

6

O Ierusalem, Ick wil wachters op uwe mueren bestellen, die den gantschen dagh, ende de gantsche nacht nimmermeer stil swijgen sullen; [ende] die des HEEREN gedencken sullen: op dat by u-lieden geen swijgen [en zij];

7

Ende ghy [van] hem niet swijgt, tot dat Ierusalem bereydt, ende gesett worde [tot] een lof op aerden.

III.8

DE HEERE heeft gesworen by sijne rechter-hant, ende by den arm sijner sterckte: Ick en wil u koorn niet meer uwen vyanden te eten geven; noch uwen most, daer aen ghy gearbeydt hebt, de vreemde drincken laten.

9

Maer die, die het in-samelen, sullen ’t [oock] eten, ende den HEERE

[fol. 22v]

roemen: ende die hem in-brengen, die sullen hem drincken in de voor-hoven mijnes Heyligdoms.

IV.10

GAet henen, ⁺ gaet henen door de poorten; bereydet den volcke den wegh; maket bane, maket bane, ruymet de steenen wegh; werpet een baniere op over de volckeren.

+ Ies. 40,3. cap. 57,14.

11

Siet, ⁺ de HEERE laet hem hooren tot aen des werelts eynde. Segget der dochter Zion: ⁺ Siet, u heyl komt! siet, sijn ^b loon [is] by hem, ende sijne vergeldinge [is] voor hem.

+ Zach. 9,9. Matth. 21,5.

+ Ies. 40,10.

b Hy en sal ’t niet langh maken, de vrome te beloonen; de boose te straffen.

12

Men salse noemen het heylige volck, de verloste des HEEREN: ende u sal men heeten de besochte ende onverlatene stadt.