Lutherse Bijbel (1648)

Het lviij. Capittel.

Heeft drie deelen: I. Godt belast eenstelijck te straffen de huychelye. II. Hoemense straffen sal. III. Onderrechtinge van ’t rechte vasten.

I.1

☜ROept getroost, en verschoont niet; verheft uwe stemme, als een basuyne: ende verkondigt mijnen volcke hare overtredinge, ende den huyse Iacobs hare sonden☞.

2

Sy soecken my dagelicx; ende willen mijne wegen weten, als een volck

[fol. 21r]

dat de gerechtigheyt alreets gedaen, ende het recht sijnes Godts niet en soude verlaten hebben: sy eysschen my ten rechte, ende willen met haren Godt rechten.

3

Waerom vasten wy; ⁺ ende Ghy en siet het niet aen? [Waerom] doen wy ons lichaem wee; ende Ghy en wilt het niet weten?

+ Matth. 6,16.

II.4

SIet, wanneer ghy-lieden vastet, soo doet ghy uwen wille, ende drijft alle uwe schuldenaers: Siet, ghy vastet, dat ghy twist ende kijft, ende slaet met de vuyst ongoddelijck. En vastet niet alsoo, ghelijck [ghy-lieden] nu [doet], datter een geschrey van u in der hooghte gehoort wort.

5

Soude dat een vasten zijn, ^{+ + +} dat Ick verkiesen soude, dat een mensche sijn lijf des daegs quelt; oft sijn hooft hange, als een biese; oft op eenen sack, ende in de assche ligge? wilt ghy dat een vasten heeten, ende eenen dagh den HEERE aengenaem?

+ Zach. 7,5.

+ Alsoo hangen de huychelaers’t hooft, sien suer, ende stellen sich ellendighlijck.

+ Matt. 6,16.

III.6

MAer dit is een vasten, dat Ick verkiese: Maeckt los, de welcke ghy met onrecht gebonden hebt; laet ledigh, die ghy beswaert; geeft vry, die ghy dringt; verscheurt allerley last.

7

☜Breeckt den hongerigen u broot; ⁺ ende de gene, die in d’ellende zijn, voert in ’t huys: als ghy eenen naeckten siet, soo bekleedt hem; ende en ontreckt u niet van u vleesch.

+ Ezech. 16,49. cap. 18.8, 16. Matth. 25,36.

8

Als-dan sal u licht voort-breken, als de dageraet; ende uwe ^a beteringe sal snellijck wassen; ende uwe gerechtigheyt sal voor u henen gaen: [ende] de heerlijckheyt des HEEREN sal u tot haer nemen☞.

a Betereringe) Dat ghy rijcker wort, ende toe-neemt aen goet ende saligheyt.

9

Dan sult ghy roepen, ende de HEERE sal u antwoorden; als ghy sult schreeuwen, soo sal hy seggen: Siet, hier ben Ick! soo ghy niemant by u beswaren en sult, noch met vingeren wijsen, noch oock qualijck spreken;

10

Ende sult den hongerigen laten vinden u herte, ende de ellendige ziele versadigen: dan sal u licht in de duysternisse op-gaen, ende uwe donckerheyt [sal zijn] als de middagh.

11

Ende de HEERE sal u geduerighlijck leyden, ⁺ ende uwe ziele versadigen in de drooghte, ende u gebeente verstercken: ende ghy sult zijn als een gewatert hof, ende als een water-welle, de welcke het noyt aen water ontbreeckt.

+ Dat is, ghy sult een beschutter ende verbeterer in den lande zijn, velen nutte zijn ende voort-helpen.

12

Ende het sal door u gebouwt worden, dat lange woest gelegen heeft; ende ghy sult eenen gront leggen, die-welcke voort ende voort sal blijven: ende ghy sult heeten, die de scheuren toe-heynigt, ende de wegen verbetert, dat men daer woonen magh.

13

Indien ghy uwen voet van den ^b Sabbath af-keert, dat ghy niet en doet, ’t gene dat u behaegt, op mijnen heyligen dagh; soo sal ’t een lustige Sabbath heeten, den HEERE te heyligen ende te prijsen: want dan sult ghy den selven prijsen, als ghy niet en doet uwe wegen; [noch] daer in gevonden en worde, wat u behaegt, oft wat ghy spreeckt.

b Alhier geeft hy den rechten verstant des Sabbaths, dat men Godts wercken ende Woort daer in oeffenen sal.

14

Als-dan sult ghy lust hebben aen den HEERE; ende Ick wil u over de hooghten op aerden sweven laten; ende wil u spijsen met het erf uwes vaders Iacobs: want des HEEREN mont seyt [het].