Lutherse Bijbel (1648)

Het lvij. Capittel.

Heeft drie deelen: I. Klachte tegen de afgoodsche ende geveynsde Joden. II. Dreygement der straffe. III. Genaden-belofte voor de boetveerdige.

I.3

ENde ghy, komet naerder hier by, ghy kinderen der ^a dagh-verkiesersse, ghy zaet des overspeelders ende der hoeren.

a Dagh-verkiesersse) Dat is, de valsche rot tegen Godts woort.

4

Aen wien wilt ghy-lieden [nu] uwe lust hebben? over wien wilt ghy [nu] den mont wijt op-sperren, [ende] de tonge langh uyt-steecken? En zijt ghy niet de kinderen der overtredinge, [ende] een valsch zaet?

5

Die ghy in de brunst tot de Afgoden loopet, ⁺ onder alle groene boomen; [ende] slacht de kinderen aen de beken, onder de steen-klippen.

+ Lev. 18,21. 2 Reg. 16.21, 36. cap. 23,39. cap. 24,7.

6

Uwe wesen [is] aen de gladde beeck[steenen;] die selve zijn u deel; dien selven giet ghy u dranck-offer uyt, [daer] ghy spijs-offer offert: soude Ick my dies ^b troosten.

b (Troosten) Dat is, my behagen laten.

7

Ghy maeckt u ^c leger op eenen hoogen ende verhevenen bergh; [ende] gaet aldaer oock opwaerts om te offeren:

c Leger noemt hy haren altaer oft stift, daer sy met hare Afgoden hoereeren, gelijck een onkuysch wijf met eenen overspeelder. Ende tot den Koninck Pharao met geschencken trecken, is, hen op menschen verlaten.

8

Ende achter de deure ende posten sett ghy uwe gedachtenisse: want ghy wentelt [u] van my, ende gaet opwaerts; ende maeckt uwen leger wijt, ende verbindt u met hen; ghy hebt haer leger lief, waer dat ghyse siet.

9

Ghy treckt met olye tot den Koninck, ende hebt menigerley kruyden; ende sendt uwe gesanten verre wegh, ende zijt vernedert tot der hellen toe.

10

Ghy vermoeydet u in de veelheyt uwer wegen, ende en seydet niet: ^d ick late’t; maer mits dat ghy vindt een leven uwer hant, soo en wordt ghy niet moede.

d Ick late’t) Als yemant eens dincks moede wort, ende een verdriet daer aen krijgt, oft het niet geerne meer en doet: soo seyt hy op duytsch: Dat late ick. item: Dat laten wy, dat laten sy wel. item: Lieve, laet af, houdt op.

11

Voor wien zijt ghy soo ^e sorgvuldigh, ende vreest [alsoo]? soo ghy doch met leugenen omme-gaet, ende en denckt aen [my] niet, ende neemt het niet ter herten.

e De godtloosen sorgen voor haer doen, daer het doch enckel leugen ende valsch is.

II.

[MEynt ghy, dat] Ick altoos sal swijgen, dat ghy my [soo gantschelijck] niet en vreest?

12

[Maer] Ick wil uwe gerechtigheyt bekent maken; ende uwe wercken, dat sy u geen nut zijn en sullen.

13

Wanneer ghy roepen sult, soo laet u uwe ^f hoopen helpen: doch de wint salse alle wegh-voeren, [ende] de ydelheyt salse wegh-nemen:

f Hoopen) Dat is, uwe leeraers, medegenooten, mitsgaders de Afgoden-dienst, etc.

III.

MAer wie op my betrouwt, die sal het lant erven, ⁺ ende mijnen heyligen bergh besitten.

+ Psal. 34,9.

14

Ende hy sal seggen: ^g Maeckt [de bane], maeckt [de bane]! ruymt den wegh; neemt de aen-stooten uyt de wegen mijns volcks.

g Maeckt de bane) Dat is, in der noot sullen sy ruymte ende troost hebben.

15

☜Want alsoo seyt de Hooge ende Verhevene, die eeuwiglijck woont, diens Naem heylich [is]: Die Ick [in] de hooghte, ende [in] ’t heylighdom woone, ende by de gene, ⁺ die eenes verslagenen ende ootmoedigen geestes zijn: op dat Ick verquicke den geest der verootmoedigden, ende het herte der verslagenen.

+ Ies. 66,2. Psal. 34,19.

16

Ick en wil niet altoos twisten, ende niet eeuwiglijck toornigh zijn: ⁺ maer het sal van mijn aengesichte een geest waeyen, ende Ick wil ^h adem maken☞.

+ Psal.103,9.

h Adem) Dat is, Ick wil de bedroefde verquicken.

17

Ick was toornigh over de ondeugt harer gierigheyt, ende sloeghse; verbergde my, ende was toornigh: doe gingen sy gins ende weder in den wegh hares herten.

18

[Maer doe] Ick hare wegen aensagh, heelde Ickse: ende geleyddese; ende gaf hen weder troost, ende dien, die over gene ⁱ rouwe droegen.

i Rouwe droegen) De vromen over de boosheyt der godtloosen: gelijck Lot te Sodom.

19

Ick wil de ^k vrucht der lippen scheppen, ^* [die daer prediken:] vrede, vrede! beyde dien die verre zijn, ende dien die na-by zijn (spreeckt de HEERE); ende wilse heelen.

k Vrucht) Gelijck als het velt allerley vruchten draegt; alsoo sal de mont oock vrucht brengen, Ebr. 13,15. laet ons offeren de vrucht der lippen, etc.

* Eph. 2,17.

20

Maer de godtloose zijn als eene ongestuymige zee, die niet en kan stille zijn, ende dier golven ^l slijck ende modder uyt-werpen.

l Gelijck is hare heyligheyt, Phi. 3,8. daerom sy met groote moeyte arbeyden.

21

⁺ De godtloose[en hebben] geenen vrede; spreeckt mijn Godt.

+ Ies. 48,22.