Lutherse Bijbel (1648)

Het lvj. Capittel.

Heeft twee deelen: I. Genaden-belofte voor alle boetveerdige. II. Klachte ende dreygement tegen de straf-weerdige leeraers.

I.1

SOo spreeckt de HEERE: ⁺ Houdet het recht, ende doet gerechtigheyt: want mijn heyl is nae-by, dat het kome; ende mijne gerechtigheyt, datse geopenbaert worde.

+ Rom. 13.11, 12.

2

Wel dien mensche, [die] sulcks doet; ende diens menschen kint, [die] ’t vast houdt: [dat] hy den Sabbath houde, ende niet en ontheylige; ende houde sijne hant, dat hy geen quaet en doe.

3

Ende de vreemde, die hem tot den HEERE gevoegt heeft, en sal niet seggen: De HEERE sal my van sijnen volcke scheyden; ende de gesnedene en sal niet seggen: Siet, ick [ben] een dorren boom.

4

Want soo spreeckt de HEERE tot de gesnedene, die mijne Sabbathen houden, ende verkiesen wat my wel-behaegt, ende mijn verbondt vast vatten:

5

Ick wil hen in mijn huys ende binnen mijne mueren een plaetse geven, ende een beteren name, dan den sonen ende dochteren; eenen eeuwigen name wil Ick hen geven, die niet vergaen en sal.

6

Ende der vreemden kinderen, die haer tot den HEERE gevoegt hebben, datse hem dienen; ende sijnen name lief hebben, op datse sijne knechten zijn: een yegelijck die den Sabbath houdt, dat hy dien niet en ontheylige, ende mijn verbondt vaste houdt;

7

Die selve wil Ick tot mijnen heyligen bergh brengen, ende wilse verheugen in mijn bede-huys; [ende] hare offer-

[fol. 20v]

handen ende brandt-offers sullen my] aengenaem wesen op mijnen altaer: ⁺ ☜Want mijn huys, heet een bede-huys allen volckeren☞.

+ 1 Reg. 8.42, 43. Matth. 21,13. Marc. 11,17, Luc. 19,46.

8

De Heere HEERE, die de verstotene [uyt] Israël vergadert, spreeckt: Ick wil noch meer tot den [hoop], die versamelt zijn, samelen.

II.9

AL ’t gedierte op ’t velt, komet ende eet; [ja] al het gedierte in’t wout.

10

[Alle] hare wachters zijn blint; sy en weten alle niets: stomme honden zijn sy, die niet straffen en konnen; zijn luy, liggen ende slapen geerne.

11

Maer [’t zijn] stercke honden van lijve, [die] nimmermeer versadigt konnen worden: sy, de herders, en weten geen ^a verstant; een yegelijck siet op sijnen wegh; een yegelijck bedrijft giericheyt voor hem in sijnen staet. ⁺

a Verstant) Dat is, Godts Woort.

+ Ier. 6,13. cap. 8,10. Ezech. 3,17.

12

Komet [herwaerts], latet ons wijn halen, ende vol suypen; ende het sal morgen zijn als heden, [ende] noch vele meer.

1

⁺ ☜[Maer] de rechtveerdige komt omme, ende [daer en is] niemant, die het ter herten neme; ⁺ ende de heylige lieden worden wegh-geraept, ende niemant en lett daer op: want de rechtveerdige worden wegh-geraept voor ’t ongeluck.

+ LVII. cap. Ebr.

+ Psal. 12,2. Mich. 7,2.

2

[Ende] die oprechtelijck voor sich gewandelt hebben, komen [tot] de vrede, [ende] rusten in hare kameren☞.