Lutherse Bijbel (1648)

Het lv. Capittel.

Heeft drie deelen: I. Aenbiedinge der genade, voor alle menschen. II. Der in-geladenen plicht. III. Kracht des goddelijcken Woorts by de boetveerdige.

I.1

☜WEl-aen! ⁺ alle die ghy dorstigh zijt, komet [herwaerts] tot het water; ende die ghy geen gelt en hebt, komet [herwaerts], koopet ende etet! komet [herwaerts] ende koopet sonder gelt, ende om niet, [beyde] wijn ende melck.

+ Joh. 7.37, 38.

2

Waerom telt ghy-lieden gelt henen, daer geen broot en is; ende uwen arbeyt, daer ghy niet versadigt van worden kont? hooret my doch toe, ende etet het goede; soo sal uwe ziele in wellust vet worden☞.

3

Neyget uwe ooren [herwaerts], ende komet [herwaerts] tot my; hooret, soo sal uwe ziele leven: ⁺ ☜Want Ick wil met u lieden een eeuwigh verbondt maken, [namelijck,] de gewisse genade ^a Davids☞.

+ Act. 13,4.

a Davids) Die David toegeseyt is.

4

Siet! ⁺ Ick hebbe hem den lieden [tot] een getuyge gestelt,[tot] eenen Vorst ende gebieder den volckeren.

+ Apoc. 1,5.

5

Siet! Ghy sult Heydenen roepen, die Ghy niet en kent; ende Heydenen, die u niet en kennen, sullen tot u lopen, om des HEEREN wille uwes Gods, ende des Heyligen [in] Israël, die u verheerlijckt.

II.6

☜SOecket den HEERE, terwijle Hy te vinden is; roepet hem aen, terwijle Hy nae-by is.

7

De godtloose late af van sijnen wege, ende de quaet-doender sijne gedachten, ende bekeere hem tot den HEERE; soo sal Hy hem sijner ontfermen: ende tot on-sen Godt; want by hem is vele vergevinge. ⁺

+ Psal. 130,7.

8

Want mijne gedachten en zijn niet uwe gedachten; ende uwe wegen en zijn niet mijne wegen: spreeckt de HEERE.

9

Maer [soo veel als] de Hemel hooger is als de Aerde: soo zijn oock mijne wegen hooger, als uwe wegen; ende mijne gedachten, als uwe gedachten.

III.10

WAnt gelijck als de regen ende de sneeu van den hemel valt, ende niet weder derwaerts en komt; maer bevochtigt de aerde, ende maecktse vruchtbaer ende groeyende; datse geeft zaet te zaeyen, ende broot te eten:

11

Alsoo sal het woort, dat uyt mijnen monde gaet, [oock] zijn; ’t en sal niet ledigh weder tot my komen: maer doen dat my behaegt, ende ’t sal hem gelucken, daer toe ick het sende☞.

12

Want ghy-lieden sult in vreugde uyt-trecken, ende in vrede geleydt worden: bergen ende heuvelen sullen voor u henen een vrolijck geluyt maken, [met] roem, ⁺ ende alle boomen op het velt sullen met de handen klappen.

+ 1 Par. 16,33. Psal. 96,12. ende 98.8, 9.

13

Het sullen dennen voor heggen wassen, ende myrten voor doornen: ende den HEERE sal een naem [ende] een eeuwigh teecken zijn, [dat] niet en sal uyt-geroeyt worden.