Lutherse Bijbel (1648)

Het liiij. Capittel.

Heeft drie deelen: I. Uyt-breydinge der Kercke des nieuwen Testaments. II. Vermeerderinge door Christum. III. Het vervolgh van dien.

I.1

ROemt ghy onvruchtbare, ⁺ [die] ghy niet en baert; verblijdt u met roem, ende juycht, [die] ghy niet swanger en zijt: want de eensame heeft meer kinderen, dan die den man heeft: spreeckt de HEERE.

+ Gal. 4,27.

II.2

MAeckt de ruymte uwer hutten wijt; ende breydt uyt de gordijnen uwer wooninge, en spaertse niet: reckt uwe zeelen lanck, ende steeckt uwe nagelen vast in.

3

Want ghy sult uyt-breken ter rechter ende ter slincker-hant; ende u zaet sal de Heydenen erven, ende in de verwoeste steden woonen.

4

En vreest u niet, want ghy en sult niet te schande worden; en wort niet bloode, want ghy en sult niet tot spot worden: maer ghy sult de schande uwer ^a jonckvrouwschap vergeten, ende den smaet uwer weduwschap niet meer gedencken.

a Jonckvrouwschap) Dat ghy sonder kinderen, ende ellendigh sonder man in ̓t lijden geweest zijt.

5

Want die u gemaeckt heeft, is uw’ man; HEERE Zebaoth heet sijn naem: ende uw̓ verlosser, de Heylige [in] Israël, ⁺ die al des werelts Godt genoemt wort.

+ Rom. 3,29.

III.6

WAnt de HEERE heeft u laten in den roep zijn, dat ghy zijt als eene verlatene ende van herten bedroefde vrouwe; ende gelijck eene jonge vrouwe, die verstooten is: spreeckt uwe Godt.

7

☜Ick hebbe u een kleynen oogenblick verlaten; ⁺ maer met groote barmhertigheyt wil Ick u versamelen.

+ Psal. 30,6.

8

Ick hebbe mijn aengesichte in een oogenblick des toorns een weynigh van u verborgen; maer met eeuwige genade wil Ick my uwer ontfermen: spreeckt de HEERE, uwe verlosser.

9

Want sulcx [sal] my [zijn, als] het water Noahs, ⁺ doe Ick swoer, dat de wateren Noahs niet meer en souden over den aerd-bodem gaen; alsoo hebb’Ick geswooren, dat Ick niet op u toornen, noch u schelden en wil.

+ Gen. 9.11, 15.

10

Want het sullen [wel] bergen wijcken, ende heuvelen henen vallen; maer mijne genade en sal niet van u wijcken, ende’t verbondt mijnes vredes en sal niet henen vallen: spreeckt de HEERE, uw’ ontfermer☞.

11

Ghy ellendige, over de-welcke

[fol. 20r]

alle onweder gaen; [ende ghy] troostloose! siet, Ick wil uwe steenen als eenen cieraet leggen, ende wil uwen gront met saphyren leggen.

12

Ende uwe vensters uyt crystallen maken, ende uwen poorten van robijnen; ende alle uwe landt-palen van uyt-verkorene steenen.

13

Ende alle uwe kinderen geleert van den HEERE; ⁺ ende groote vrede uwen kinderen.

+ Iob. 6,45.

14

Ghy sult door gerechtigheyt bereydet worden: ghy sult verre zijn van gewelt [ende ^b onrecht,] dat ghy u daer-voor niet en derft vreesen; ende van verschrickinge, want sy en sal tot u niet naken.

b Onrecht) Dat is, ghy en sult geen wrevel meer lijden.

15

Siet, wie wil hem tegen u t’samen rotten, ende u overvallen, als sy hen sonder my t’ samen rotten?

16

Siet, Ick doe het, dat de smidt, die de kolen in ’t vyer op-blaest, een gereetschap daer uyt make tot sijn ^c werck: want Ick doe het, dat de verderver omkomt.

c Werck) Dat is, dat hy hem selven ende de sijne, ende niet u en verderve.

17

[Want] alle de gereetschap, [die] tegen u toe-bereydt wort, en sal niet gelucken; ende alle tonge, [die] haer tegen u sett, sult ghy in ’t gerichte verdoemen: dit [is] het erve der knechten des HEEREN, ende hare gerechtigheyt van my: spreeckt de HEERE.