Lutherse Bijbel (1648)

Het lj. Capittel.

Heeft vier deelen: I. Troost voor de Ioden. II. Troost voor de Heydenen. III. ̓t Gebedt van Iesaja om hulpe. IV. Verhooringe des gebedts, ende belofte van hulpe.

I.1

HOoret my toe, die ghy de gerechtigheyt nae-jaget; die ghy den HEERE soecket: aenschouwet den rotz-steen, [daer] ghy-lieden [van] gehouwen zijt; ende de holligheyt des born-puts, [daer] ghy uyt-gegraven zijt.

2

Aenschouwet Abraham, uwen vader; ende Sarah, van dewelcke ghy gebooren zijt: ⁺ want Ick riep hem, [doe hy noch] alleen [was]; ende segende hem, ende vermenighvuldigde hem.

+ Gen. 12.1, 2.

3

Want de HEERE troostet Zion: Hy troostet alle hare woestijnen; ende maeckt hare woestijnen, als lust-hoven; ende hare velden, als eenen hof des HEEREN: dat men blijdschap ende vreuchde daer in vindt, danck ende lof-sanck.

II.4

MErcket op my, mijn volck, hooret my, mijne lieden: want van my sal een Wet uyt-gaen, ende mijn recht wil Ick tot een licht der volckeren heel haest stellen.

5

Want mijne gerechtigheyt is nae-by; mijn heyl treckt uyt; ende mijne armen sullen de volckeren richten; de eylanden wachten op my, ende wachten op mijnen arm.

6

☜Heft uwe oogen op nae den Hemel; ⁺ ende schouwet nederwaerts op de aerde: want de Hemel sal als een roock vergaen; ende de aerde als een kleedt verouden; ende die daer op woonen, sullen wegh-sterven als ^a dat: maer mijn heyl blijft eeuwighlijck, ende mijne gerechigheyt en sal niet vertsagen☞.

+ Psal. 102,27. Jes. 34,4. Luc. 21,33.

a Dat) Sulck dat, moet men met een vinger toonen, als oft men eenen knip met de vingeren sloege: gelijck als men seyt, ick en gever niet dat om.

7

^* Hooret my toe, die ghy de gerechtigheyt kent; ghy volck, in welcx herte mijne Wet is: en vreest u niet, ⁺ als u de lieden smaden; ende ontsett u niet, als sy u vertsaegt maken.

* Psal. 37,31.

+ Matt. 5.11, 12.

8

Want de motten sullense op-eten, ⁺ als een kleet; ende de wormen sullense op-eten, als wollen-laken; maer mijne gerechtigheyt blijft eeuwighlijck, ende mijn heyl voort ende voort.

+ Jes. 50,9.

[fol. 19r]

III.9

WEl-op! Wel-op! treckt macht aen, ghy arm des HEEREN: ⁺ Wel-op! als eertijts van outs af: en zijt Ghy niet de gene, die de ^b stouten uyt-gehouwen, [ende] den drake verwondt heeft?

+ Exo. 14.7, 8.

b Stouten) De Egyptenaers; ende den drake, dat is, den Koninck Pharao.

10

En zijt ghy niet, die de zee der grooten diepen wateren uyt-droogde? ⁺ die den gront der zee tot eenen wegh maeckte; dat de verloste daer door gingen?

+ Ies. 43,16.

11

☜Alsoo sullen de verloste des HEEREN weder-keeren, ⁺ ende tot Zion met roem komen; ende eeuwige vreught sal op haer hooft zijn, blijdschap ende vreught sullen sy aen-grijpen; maer treuren ende suchten sal van haer wegh-vlieden☞.

+ Ies. 35,10. Ioh. 16,22.

IV.12

ICk, Ick ben uwe Trooster; ⁺ wie zijt ghy [dan], dat ghy u voor menschen vreest, [die doch] sterven? ⁺ ende voor menschen-[kinderen, die als] hoy verteert worden?

+ Matt. 10,28.

+ Ies. 40,6.

13

Ende vergeet des HEEREN, ⁺ die u gemaeckt heeft, die den Hemel uyt-breydt, ende de aerde grondt? maer ghy vreest u dagelijcx den gantschen dagh voor de gramschap des Tyrans, als hy voorneemt te verderven? waer bleef de gramschap des ^c Tyrans?

+ Iob 9,8. Psal. 104,2. Ies. 40,22. cap. 42,5. cap. 44,20.

c Tyrans) Pharaos.

14

Doe hy hem moeste haesten, ende al-om loopen, dat hy los gave; ende ^d sy niet en storven onder het verderven, ⁺ oock geen gebreck aen broot en hadden.

d Sy) De kinderen Israëls.

+ Exo. 12.30, 33.

15

Want Ick ben de HEERE uwe Godt, ⁺ die de zee beweegt, dat hare golven rasen: sijn naem heet, HEERE Zebaoth.

+ Iob 26,12. Jer. 31,35.

16

Ick legge mijn woort in uwen mont, ⁺ ende bedecke u onder de schaduwe mijner handen; op dat Ick den Hemel plante, ende de aerde gronde, ende tot Zion segge: Ghy [zijt] mijn volck.

+ Deut. 18,18.

17

Waeckt op, waeckt op! ⁺ staet op Ierusalem, die ghy van de hant des HEEREN den kelck sijner gramschap gedroncken hebt: den droessem des swijmel-kelcx hebt ghy uyt-gedroncken, [ende de druppelen] uyt-geleckt.

+ Ies. 52,1.

18

Daer en was niemant van alle de kinderen, [die] sy gebaert heeft, die haer leyde; niemant van alle de kinderen, [die] sy op-gevoedt heeft, die haer by der hant name.

19

Dese twee dingen zijn u weder-varen, ⁺ wie hadde mede-lijden met u? daer was verstooringe, schade, honger ende sweert; wie soude u troosten?

+ Ies. 47,9.

20

Uwe kinderen waren versmachtet; ⁺ sy lagen op alle straten, gelijck een verstrickt wout-osse, vol des toorns van den HEERE, ende des scheldens van uwen Godt.

+ Thr. 2.11, 12.

21

Daerom hoort dit, ghy ellendige, ende dronckene sonder wijn.

22

Alsoo spreeckt uwe Heerscher, de HEERE ende uwe Godt, [die] sijn volck wreeckt: Siet! Ick neme den swijmel-kelck van uwe hant, [mitsgaders] den droessem des kelcks mijner grim-migheyt; ghy en sult dien voortaen niet meer drincken:

23

Maer Ick wil hem uwen schinders in de hant geven, die tot uwe ziele seyden: Buygt u neder, dat wy over [u] henen gaen; ende legt uwen rugge ter aerden, ende als een strate, dat men daer over henen loope.