Lutherse Bijbel (1648)

Het L. Capittel.

Heeft drie deelen: I. Straf-predicatie tegen de sonden. II. Euangelische belofte van den Messia. III. Onderrechtinge van de oprechte boete.

I.1

SOo spreeckt de HEERE: Waer [is] de scheyd-brief van u-lieder moeder, daer mede Ickse wegh-gelaten hebbe? oft wie [is] mijn woeckenaer, dien Ick u verkocht hebbe? siet! ghy zijt om uwer sonde wille verkocht, ende uwe moeder is van wegen uwes overtredens wegh-gelaten.

2

Waerom quam Ick, ende daer en was niemant? Ick riep, ende niemant en antwoordde? ⁺ Is mijne hant nu soo kort geworden, dat sy niet verlossen en kan? oft [en isser] by my geen kracht te redden? siet, met mijne scheldinge make Ick de zee droge, ende make de water-stroomen [als] eene woestijne; dat hare visschen van wegen’t gebreck des waters stincken, ende van dorste sterven.

+ Num. 11,23. Ies. 59,1.

3

Ick bekleede den Hemel met donckerheyt, ende make sijn decksel [als] eenen sack.

II.4

☜DE Heere HEERE heeft my een ^a geleerde tonge gegeven, dat Ick wete met de moeden ter rechter tijt te spreken: Hy weckt [my] alle morgen: Hy weckt my het oore, dat Ick hoore, ⁺ als een leerlingh.

a Geleerde) Die niet van haer selve en dichtet; maer leert, watse van Godt geleert is: sy en is niet meestersse, maer scholier.

+ Psa. 40,7. Joh. 14,31. Phil. 2,8. Ebr. 10,5.

5

De Heere HEERE heeft my het oore geopent; ende Ick en ben niet ongehoorsaem, ende en gae niet achterwaerts.

6

Ick hielt mijnen rugge daer den genen, die [my] sloegen; ende mijne wangen den genen, die [my’t hayr] uyt-pluckten: mijn aengesichte en verbergde Ick niet voor smaetheyt ende speecksel☞:

7

Want de Heere HEERE helpt my; daerom en worde Ick niet te schande: daerom hebbe Ick mijn aengesichte daer geboden, als eenen key-steen; want Ick weet, dat Ick niet te schande en worde.

8

Hy is nae-by, die my recht spreeckt; wie wil met my twisten? ⁺ Latet ons te samen treden; wie [isser], die recht tot my heeft? die kome herwaerts tot my!

+ Rom. 8.32, 33.

9

Siet! de Heere HEERE helpt my; wie is’t, [die] my wil verdoemen? ⁺ siet! sy sullen altemael als een kleet verouden; de motten sullense op-eten.

+ Psa. 102,27.

III.10

WIe [isser] onder u-lieden, die den HEERE vreest; die sijns knechts stemme gehoor geeft? die [in]’t duystere wandelt, ende hem niet en schijnt: die hope op den Name des HEEREN, ende verlate hem op sijnen Godt.

11

Siet! ghy alle, die ghy een vyer aen-steket, met vlammen toe-gerust: ⁺ wandelt henen in het licht uwes vyers; ende in de vlamme, [die] ghy ontsteken hebt: Sulcks geschiedt u van mijne hant; in de smerte moet ghy-lieden liggen.

+ Verderft in ’t ongeval, dat ghy my toe-richtet.