Lutherse Bijbel (1648)

Het xlix. Capittel.

Heeft twee deelen: I. Troost van der Heydenen beroepinge. II. Troost voor de geloovige Ioden, datse dieswegen niet verstooten en zijn.

I.1

HOoret my toe, ghy eylanden; ende ghy volckeren in de verre [landen], mercket op: ⁺ De HEERE heeft my geroepen van [’s moeders] lichaem aen: Hy heeft mijns naems gedacht, doe ick noch in moeders lichaem was.

+ Matth. 1.20, 21. Luc. 1,31. cap. 2,21.

2

Ende heeft mijnen mont gemaeckt, als een sweert; ⁺ met de schaduwe sijner hant heeft Hy my bedeckt: Hy heeft my tot eenen ^a suyveren pijl gemaeckt, ende my in sijnen koker gesteken.

+ Psal. 45,6.

a Suyveren) Die fijn glat ende wel bereydet is tot het schieten.

3

Ende spreeckt tot my: Ghy [zijt] mijn knecht, Israël, door welcken Ick wil gepresen worden.

4

Maer Ick dachte: Ick arbeydde te vergeefs, ende brachte mijne kracht ydelijck ende onnuttelijck toe: al hoe wel dat mijne sake des HEEREN, ende mijn ampt mijns Godts is.

5

Ende nu spreeckt de HEERE, die my van [’s moeders] lichaem aen tot sijnen Knecht bereydt heeft; dat Ick Iacob tot hem sal bekeeren, op dat Israël niet wegh-geraept en worde: daerom ben Ick voor den HEERE heerlijck, ende mijn Godt is mijne sterckte;

6

Ende spreeckt: ☜’t Is te geringe dat ghy mijn knecht zijt, om de stammen Iacobs op-te-richten, ende het verwaerloosde in Israël weder-te-brengen: ⁺ maer Ick hebbe u [oock] ten lichte der Heydenen gemaeckt, dat ghy zijn soudt mijn heyl tot aen des werelts eynde☞.

+ Christus der Heydenen licht ende heyl. Ies. 42,6. Luc. 2,32. Act. 13,47.

7

Soo spreeckt de HEERE, de verlosser Israëls, sijn Heylige, tot de verachtte ziele; tot dat volcke, daer men eenen grouwel voor heeft; tot dien knecht, die onder de tyrannen is: Koningen sullen ’t sien, ende op-staen; ende Vorsten sullen aenbidden, om des HEEREN wille, die getrouwe is; [om] des Heyligen [in] Israël wille, die u verkoren heeft.

8

Soo spreeckt de HEERE: ⁺ ☜Ick hebbe u verhoort ter genadigen tijt, ende hebbe u ten dage des heyls geholpen☞: ⁺ ende hebbe u behoedt, ende tot een verbondt onder het volck gestelt; dat Ghy het landt soudt op-richten, ende de verwoeste erffenissen in-nemen.

+ 2 Corin. 6,2.

+ Ies. 42,6.

9

Te seggen den gevangenen: ⁺ Gaet uyt, ende tot dien in de duysternisse: Komet te voor-schijn: [dat] sy aen den wegh hen weyden, ende op alle heuvelen hare weyde [hebben].

+ Ies. 42,7.

10

Sy en sullen noch hongeren, ⁺ noch dorsten; geen hitte, noch Sonne, en salse steken: want haer Ontfermer salse leyden, ende salse aen de water-wellen leyden.

+ Apo. 7.16, 17.

11

Ick wil alle mijne bergen tot eenen wegh maken, ende mijne paden sullen gebaent zijn.

12

Siet! dese sullen van verre komen: ende siet! gene van het Noorden; en [dese] van de zee; ende gene van den lande ^b Sinim.

b Sinim heeft de naem van een woort, het welck eenen doorn-bosch heet: ende het is de meyninge, dat sy uyt de bosschen ende wilde heggen komen sullen.

13

^* Juychet ghy Hemelen; verheugt u, ghy Aerde; lovet ghy bergen met juychen: want de HEERE heeft sijn volck vertroost, ende ontfermt sich sijner ellendigen.

* Ies. 44,23.

II.14

☜MAer Zion spreeckt: De HEERE heeft my verlaten, de Heere heeft mijner vergeten.

15

Kan oock een wijf hares kindekens vergeten, dat sy haer niet en ontferme over den sone hares lichaems? [ende] oft sy al desselven vergat; soo en wil Ick doch uwer niet vergeten.

16

Siet! in de handen hebbe Ick u geteeckent; uwe mueren [zijn] steets voor my.☞

17

Uwe bouw-meesters sullen haer haesten; [maer] uwe verbrekers ende verstoorders sullen door-gaen.

18

Heft uwe oogen op rontom, ⁺ ende siet! alle dese komen versamelt tot u: [Soo waerachtigh als] Ick leve (spreeckt de HEERE,) ghy sult met alle dese, als met een cieraet, bekleedt worden; ende sultse om [u] binden, gelijck eene bruyt.

+ Ies. 60,4.

19

Want uwe woest, verstoort ende verdorven landt sal u als-dan te naeuw worden, om daer-in te woonen; als uwe verdervers verre van u komen.

20

[Dat] de kinderen uwer ^c onvruchtbaerheyt voorder seggen sullen voor uwe ooren: De ruymte is my te naeuwe; ruckt ginswaerts, dat ick [by u] woonen magh.

c Onvruchtbaerheyt) Kinderen, die sy heeft, daer sy doch onvruchtbaer is; dat is, een verlaten volck, ende doch vry vermeerdert; gelijck de Christenen zijn.

21

Maer ghy sult seggen in u herte: Wie heeft my dese gebaert? ick ben onvruchtbaer, eensaem, verdreven ende verstooten; wie heeft my dese opgevoedt? Siet! ick was eensaem gelaten; waer waren [dan] dese?

22

Soo spreeckt de Heere HEERE: Siet! Ick wil mijne hant tot de Heydenen op-heffen, ende tot de volckeren mijne baniere op-werpen: soo sullen sy uwe so-

[fol. 18v]

nen in de armen toe-brengen, ende uwe dochters op de schouderen aen-dragen.

23

☜Ende de Koningen sullen uwe Voester-heeren, ende hare Vorstinnen uwe Soog-vrouwen zijn: ⁺ sy sullen voor u neder-vallen [ter] aerde op het aengesichte, ende den stof uwer voeten lecken: dan sult ghy bevinden, dat Ick de HEERE ben; ⁺ aen den welcken niet te schande worden, die op my wachten☞.

+ Psal. 72,9.

+ Psal. 25,3.

24

Kan men oock eenen reuse den roof nemen? ⁺ oft kan men den ^d recht-veerdigen sijne gevangene los maken?

+ Matth. 12,29.

d Rechtveerdigen) De wet ende sonde hadden ons gelijck als met recht ende aller macht onder haer; sulcx moeste ons Christus met recht winnen.

25

Want soo spreeckt de HEERE: Nu sullen de gevangene den reuse genomen worden, ende de roof des stercken los worden: ende Ick wil met uwe twisters twisten, ende uwe kinderen helpen.

26

End Ick wil uwe ^e schinders spijsen met haer [eygen] vleesch; ^* ende sy sullen met haer [eygen] bloet, als met soeten wijne, droncken worden: ende al’t vleesch sal gewaer worden dat Ick de HEERE uwe Heylant ben, ende uw’ verlosser de Machtige [in] Iacob.

e Schinders zijn de Tyrannen over de conscientie, met wercken ende wet drijven, etc.

* Apoc. 16,6.