Lutherse Bijbel (1648)

Het xlviij. Capittel.

Heeft drie deelen: I. Wet-predicatie tegen de sonden des Ioodschen volcx. II. Troost-predicatie van Godts ontferminge. III. Straffe der Babyloniers; ende reddinge der Ioden.

I.1

HOoret sulcx, ghy van den huyse Iacobs, die ghy heetet met den name Israëls; ende uyt ’t water Iuda gevloten zijt: die ghy sweret by den name des HEEREN, ende ge-denckt des Godts [in] Israël; [maer] niet in der waerheyt, noch in gerechtigheyt.

2

Want sy noemen haer van de heylige stadt, ende trotsen op den Godt Israëls, die daer heet, de HEERE Zebaoth.

3

Ick hebbe tevooren verkondigt dit toe-komende; uyt mijnen monde is het voort-gekomen, ende Ick hebbe het laten seggen: Ick [doe het oock] snellijck, dat het komt:

4

Want Ick weet, ⁺ dat ghy hart zijt: ende uw’ necke [is] een yseren ader, ende uw’ voor-hooft [is] koperen.

+ Exod. 32,9. cap. 33,5.

5

Ick hebbe het u van te vooren verkondigt, ende hebbe het u laten seggen, eer dan ’t gekomen is; op dat ghy niet seggen en mocht: Mijn Afgodt doet het; ende mijn beelt ende Afgodt heeft ’t bevolen.

6

Dit altemael hoort ghy, ende siet ’t, ende en hebt het nochtans niet verkondigt: want Ick hebbe u van te vooren wat nieuws seggen laten, ende wat verborgens, dat ghy niet en wist.

7

Maer nu is ’t geschapen, ende niet doemaels, ende en hebt niet eenen dagh te vooren daer van gehoort: op dat ghy niet seggen en mocht: Siet, dat wiste ick wel.

8

Want ghy en hoorde het niet, ende en wist ’et oock niet; ende uwe oore en was doemaels niet geopent: maer Ick wiste wel, dat ghy verachten sout, ende van moeders lichaem aen een overtreder genoemt zijt.

II.9

[DAerom] ben Ick om mijn naems wille verduldigh, ⁺ ende [om] mijns roems [wille] wil Ick my u te goede in-houden; op dat ghy niet uyt-geroeyt en wordt.

+ Ies. 43.21, 25.

10

☜Siet, Ick wil u louteren; doch niet, als silver; maer Ick wil u uytverkoren maken in den oven der Ellende.

11

⁺ Om mijnen’t wille, [ja] om mijnen’t wille wil Ick’t doen; dat Ick niet gelastert en worde: want ^* Ick en wil mijne eere geenen anderen laten.☞

+ Merckt hier, dat Godt lasteren heet, als men sijn eygen werck ende verdienst roemt.

* Ies. 42,8.

12

Hoort nae my Iacob, ende ghy Israël mijn geroepene: Ick ben’t, ⁺ Ick ben de eerste, daer-toe oock de laetste.

+ Ies. 41,4. cap. 44,6. Apoc. 1,17. cap. 22,13.

13

Mijne hant heeft den aerd-bodem gegrondet, ende mijne rechter-hant heeft den Hemel om-gespant: ⁺ wat Ick roepe, dat staet altemael daer.

+ Psal. 33,9.

III.14

VErgadert u alle, ende hooret: ⁺ wie is onder desen, die sulcx verkondigen kan? De HEERE heeft hem lief; [daerom] sal hy sijnen wille aen Babel, ende sijnen arm [aen] de Chaldeen [bewijsen].

+ Ies. 41.22, 23.

15

Ick, [jae] Ick hebbe het geseyt; Ick hebbe hem geroepen: Ick wil hem oock komen laten; ende sijnen wegh sal hem gelucken.

16

Tredet herwaerts tot my, ende hooret dit, ⁺ Ick en hebbe het niet int verborgen te vooren gesproken, van dien tijt af, doe het [gesproken] wierde, ben Ick daer: ende nu sendet my de Heere HEERE, ende sijn Geest.

+ Ies. 45,19. Ioh. 18,20.

[fol. 18r]

17

Also spreeckt de HEERE uwe verlosser, de Heylige [in] Israël: ☜Ick [ben] de HEERE uwe Godt, die u leert wat nut is, ende leyde u op den wegh, [dien] ghy gaet.☞

18

Och dat ghy op mijne geboden mercktet! ⁺ soo soude uwe vrede zijn, als een water-stroom; ende uwe gerechtigheyt, als de Zee-golven:

+ Deut. 32,29. Psal. 81,14.

19

Ende u zaet soude zijn, als ̓t zant; ende het gewas uwes lichaems, als desselven steenkens: diens naem niet en soude worden uyt-geroept, noch verdelgt, voor my.

20

Gaet uyt van Babel, ⁺ vliedet van de Chaldeen: met een vrolijcken geschalle verkondiget ende latet sulcx hooren; brenget het uyt tot aen des werelts eynde; segget: de HEERE heeft sijnen knecht Iacob verlost.

+ Ies. 51,14. Jer. 50,8. cap. 51.6, 45. Apo. 18,4.

21

Sy en hadden geenen dorst, ⁺ [doe] Hyse leydde in de woestijne: Hy liet hen water uyt de rotz-steenen vlieten: Hy scheurde de rotz-steen, datter water uyt-vloeyde.

+ Exod. 17,6. Num. 20,11.

22

[Maer] de godloose (spreeckt de HEERE) en hebben geen vrede. ⁺

+ Ies. 57,21.