Lutherse Bijbel (1648)

Het xxxix. Capittel.

Heeft drie deelen: I. De hooghmoet van Hiskia voor de gesanten van Babel. II. De straf-predicatie van Iesaia. III. Hiskia neemt deselve ootmoedigh aen.

I.1

TE dier tijt sondt Merodach Bal-Adan, ⁺ de soon Bal-Adans, de Koninck van Babel, brieven ende geschencken tot Hiskia: want hy hadde gehoort, dat hy kranck, ende [weder] sterck geworden was.

+ 2.Reg. 20,12. 2.Paral. 32,31.

2

Dies verblijde hem Hiskia, ende toonde hen het schat-huys, silver ende gout, ende speceryen, kostelijcke salven, ende alle sijne wapen-huysen, ende alle den schat, dien hy hadde. Niets wasser, dat hen Hiskia niet en toonde, in sijnen huyse, ende in sijne heerschappye.

II.3

DOe quam Iesaia de Propheet, tot den Koninck Hiskia, ende seyde tot hem: Wat seggen dese mannen? ende van waer komen sy tot u? Hiskia sprack: Sy komen van verre tot my, [namelijck] van Babel.

4

Maer hy sprack: Wat hebben sy in uwen huyse gesien? Hiskia seyde: Al wat in mijnen huyse [is], dat hebben sy gesien; ende daer en is niets, dat ick hen niet getoont en hadde, in mijne schatten.

5

Ende Iesaia sprack tot Hiskia: Hoort het woort des HEEREN Zebaoth:

6

Siet, het komt de tijt, dat al wat in uwen huyse [is] ende wat uwe vaders versamelt hebben, tot op desen dagh toe, nae Babel wegh-gebracht sal worden; datter niets en sal overblijven: spreeckt de HEERE.

7

Daer-toe sullense uwe kinderen, die van u voortkomen sullen, ende ghy teelen sult, nemen; ende sy sullen kamerlingen [moeten] zijn in ’t hof des Konincks van Babel.

III.8

ENde Hiskia seyde tot Iesaia: Het woort des HEEREN is goet, dat ghy segt. Ende sprack: Het zy maer vrede ende trouwe, terwijle dat ick leve!