Lutherse Bijbel (1648)

Het xxxviij. Capittel.

Heeft vijf deelen: I. De kranckheyt ende doots-gevaer van Hiskia. II. Het gebedt van Hiskia. III. Godts vertroostinge, dat Hiskia noch langer leven soude; met een by-gaende teecken. IV. Hiskia danckt Godt voor sijne hulpe. V. Genees-middel van Iesaia by Hiskia gebruyckt.

I.1

TE dier tijt wierde Hiskia doot-kranck: ⁺ ende de Propheet Iesaia de soon van Amoz, quam tot hem, ende seyde tot hem: Soo spreeckt de HEERE: Bestelt u huys; want ghy sult sterven, ende niet levendigh blijven.

+ 2 Reg. 20,1. 2 Par. 32,24.

II.2

DOe keerde Hiskia sijn aengesichte nae den want toe, ende badt tot den HEERE;

3

Ende sprack: Gedenckt doch, HEERE, hoe dat ick voor u gewandelt hebbe in der waerheyt met een volkomen herte; ende gedaen hebbe, wat u wel-behaeght [heeft.] Ende Hiskia weende seer.

III.4

DOe geschiedde het woort des HEEREN tot Iesaia, seggende:

5

Gaet henen, ende segt tot Hiskia: Soo spreeckt de HEERE, de Godt uwes vaders Davids: Ick hebbe u gebedt gehoort, [ende] uwe tranen gesien: siet, Ick wil [noch] vijftien jaren tot uwe dagen toe-leggen.

6

Ende wil u, mitsgaders dese stadt, redden van de hant des Konincks van Assyrien: want Ick wil dese stadt [wel] beschermen.

7

Ende [hebt] u dit tot een teecken van den HEERE, dat de HEERE sulcks doen sal, wat hy gesproken heeft:

8

Siet! Ick wil de schaduwe aen den Sonne-wijser Ahas tien linien te rugge trecken, over dewelcke sy geloopen is; soo dat de Sonne tien linien aen den wijser te rugge sal loopen, over dewelcke sy geloopen is.

IV.9

[DIt is] de schrift Hiskia, des Konincks Iuda, doe hy kranck geweest, ende van de kranckheyt gesont geworden was.

10

Ick sprack: Nu moet ick tot der helle poorten varen, doe mijn tijt uyt was; doe ick dachte noch langer te leven.

11

Ick sprack: [Nu] moet ick niet [meer] sien den HEERE, [ja den] HEERE in den lande der levendigen: [Nu en] moet ick niet meer aenschouwen de menschen, by de gene, die haren tijt leven.

12

Mijn tijt is daer henen, ende van my wegh-gevoert, als eenes herders hut-

[fol. 14r]

te; ende ick scheure mijn leven af, gelijck een ^a wever; Hy ^b suyget my dorre uyt: Ghy maeckt het met my een eynde, den dagh voor avont.

a Wever) gelijck eenen wever een draet scheurt, eer dat hy hem sulcx versiet, midden in het werck.

b Suyget) dat ick noch kracht noch sap des levens en behoude: gelijck een gierigaert d’arme lieden in den lande uytsuyget.

13

Ick dachte: [Mochte ick] tot morgen toe [leven]; [maer] Hy brack my alle mijne beenderen, gelijck een leeuw: [want] Ghy maeckt het met my uyt den dagh voor avont.

14

Ick piepede gelijck een krane [ende] swaluwe; [ende] kirrede als een duyve: ⁺ mijne oogen wouden my ^c breken. HEERE, ick lijde noot; versachtt my ’t.

+ Ies. 59,11.

c Breken) die seer kranck zijn, sien opwaerts, als oft hen de oogen wouden breken, ende het gesichte vergaen.

15

O hoe wil ick noch spreken, dat Hy my toe-geseyt heeft, ende doet het [oock]! ick sal my ontsien alle mijn leef-dage voor sulcke droeffenisse mijner ziele.

16

Heere, ^d daer van leeft men; ende het leven mijnes geestes staet gantschelijck in het selve; want Ghy liet my ontslapen, ende maecktet my levendigh.

d Dat is, van sulcke uwe woorden, als ghy het leven belooft, ende niet van onse kracht ende macht.

17

☜Siet, om troost was my seer bange: maer Ghy hebt u mijner ziele hertelijck aen-genomen, datse niet en soude verderven; want Ghy werpt alle mijne sonden achter u te rugge.

18

Want de helle en looft u niet, ⁺ soo en prijst u oock de doot [niet]; ende die in den kuyl neder-dalen, en wachten niet op uwe ^e waerheyt.

+ Psal. 6,6. en 30,10. en 88.11, 12. en 115,17.

e Waerheyt) de beloftenisse der genade, ende des levens.

19

Maer alleen, die daer leven, loven u; gelijck ick nu [doe]: de vader sal den kinderen uwe waerheyt kont doen.

20

HEERE, helpt my; soo sullen wy mijne liederen singen, soo lange wy leven, in den huyse des HEEREN.

V.21

ENde Iesaia beval, ⁺ datmen een plaester van vijgen soude nemen, ende op sijn geswel leggen; op dat hy gesont wierde.

+ 2,Reg. 20,7.

22

Maer Hiskia seyde: Welck een teecken [is dit], dat ick [ten] huyse des HEEREN sal op-gaen!