Lutherse Bijbel (1648)

Het xxxvij. Capittel.

Heeft vier deelen: I. Voor-bereydinge des Konincks Hiskia tot boete. II. Voordere lasteringe Sanheribs; met eenen ontsegh-brief aen Hiskia. III. Des Hiskia gebedt in sulcken ellende, met de verhooringe. IV. Vervullinge der woorden des Propheten Iesaia, ende nederlage der Assyriers.

I.1

MAer als de Koninck Hiskia [dat] hoorde, ⁺ scheurde hy sijne kleederen: ende bedeckte hem met eenen sack, ende ginck in het huys des HEEREN.

+ 2 Reg. 19,1.

2

Ende sondt Eliakim den Hof-meester, ende Sebna den Cancelier, t’samen met de outste Priesteren, met sacken bedeckt, tot den Prophete Iesaia, den sone van Amoz.

3

Dat sy tot hem seggen souden: Soo spreeckt Hiskia: Dit [is] een dagh der droeffenisse, der scheldinge ende der lasteringe: want [het gaet even eens, als wanneer] de kinderen tot aen de geboorte zijn gekomen, ende daer en is geen kracht om te baren.

4

Dat doch de HEERE uwe Godt hooren wilde de woorden des Aerts-schenckers, den welcken sijn Heere de Koninck van Assyrien gesonden heeft, om te lasteren den levendigen Godt; ende te schelden met sulcke woorden, gelijck de HEERE uwe Godt gehoort heeft. En wilt doch u gebedt op-heffen voor de overgeblevene, die [noch] voor-handen zijn.

5

Ende de knechten des Konincks Hiskia, quamen tot Iesaia.

6

Maer Iesaia seyde tot hen: Soo segget uwen Heere; Alsoo spreeckt de HEERE: En vreest u niet voor de woorden, die ghy gehoort hebt, met de welcke my de jongers des Konincks van Assyrien gelastert hebben.

7

Siet, Ick wil hem eenen [anderen] moet maken; ende hy sal wat hooren, dat hy weder [nae huys] trecke, in sijn lant: ende Ick wil hem door het sweert vellen in sijn lant.

II.8

MAer als de Aerts-schencker weder quam, vondt hy den Koninck van Assyrien strijdende tegen Libna; want hy hadde gehoort, dat hy van Lachis vertrocken was.

9

Want daer quam een geruchte van Thirhaka, den Koninck der Mooren, seggende: Hy is uyt-getogen, om tegen u te strijden. Doe hy [nu] sulcks hoorde, soo sondt hy boden tot Hiskia, ende liet hem seggen:

10

Segget tot Hiskia den Koninck Iuda alsoo: Laet u uwen Godt niet bedriegen, op welcken ghy u verlaet, seggende: Ierusalem en sal in de hant des Konincks van Assyrien niet gegeven worden.

11

Siet, ghy hebt gehoort, wat de Koningen van Assyrien gedaen hebben allen landen, ende die verbannet; ende soudt ghy gereddet worden?

12

Hebben oock de Goden der Heydenen deselve landen gereddet, de welcke mijne vaders verdorven hebben? [als] Gosan, Haran, Rezeph, ende de kinderen van Eden te Thelassar.

13

Waer [is] de Koninck van Hamath, ende de Koninck van Arpad, ende de Koninck der stadt Sepharvaim, Hena ende Iwa?

III.14

ENde doe Hiskia den brief van de boden ontfangen ende gelesen hadde; ginck hy op in het huys des HEEREN, ende breydde dien uyt voor den HEERE.

15

Ende Hiskia badt tot den HEERE, seggende:

16

HEERE Zebaoth, ghy Godt Israëls, ⁺ die ghy [boven] den Cherubim sitt, ghy alleen zijt de Godt over alle de Koninck-rijcken op aerden; ⁺ ghy hebt den Hemel ende de aerde gemaeckt.

+ Exod. 25,22.

+ Gen. 1,1.

17

HEERE, neygt uwe ooren, ende hoort [doch]; HEERE, doet uwe oogen op, ende siet [doch]: hoort [doch] alle de woorden Sanheribs, die hy gesonden heeft om den levendigen Godt te hoonen.

18

[Het is] waer, HEERE, de Koningen van Assyrien hebben alle de Koninck-rijcken, mitsgaders der selver landen woest gemaeckt:

19

Ende hebben hare Goden in’t vyer geworpen: want sy en waren geen Goden; maer menschen-handen werck, hout ende steenen; die zijn om-gebracht.

20

Maer nu, HEERE onse Godt, helpt ons van sijne hant: op dat alle de Koninck-rijcken op aerden gewaer worden, dat ghy alleen de HEERE [zijt].

21

Doe sondt Iesaia de soon Amoz tot Hiskia, ende liet hem seggen: Soo spreeckt de HEERE, de Godt Israëls: Dat ghy my gebeden hebt, van wegen Sanherib, den Koninck van Assyrien:

22

[Soo is’t] dit, dat de HEERE van hem spreeckt: De jonck-vrouwe dochter Zion verachtt u, ende bespott u; [ende] de dochter Ierusalem schudt het hooft achter u.

[fol. 13v]

23

Wien hebt ghy gehoont, ende gelastert? over wien hebt ghy de stemme verheven? ende heft uwe oogen om hooge? tegen den Heyligen [in] Israël.

24

Door uwe knechten hebt ghy den Heere gehoont, ende geseyt: Ick ben door de menigte mijner wagenen herwaerts op-getogen, op de hoogte der bergen, aen de zijden Libanons; ende ick hebbe sijne hooge cederen af-gehouwen, [mitsgaders] sijne uyt-gelesene dennen; ende ben door de hoogte aen ’t eynde gekomen, aen dit wout op het lant.

25

Ick hebbe gegraven, ende de wateren gedroncken; ende hebbe met mijne voet-solen uyt-gedroogt alle de bewaerde wateren.

26

[Maer] en hebt ghy niet gehoort, [dat] Ick in voortijden alsoo gedaen, ende van outs alsoo gehandelt hebbe; ende doe nu oock alsoo, dat vaste steden verstoort worden tot steen-hoopen?

27

Ende hare inwoonders swack gemaeckt ende bevreest worden, ende met schande bestaen: ende worden tot velt-gras, ende tot groen kruyt; [als] het hoy op de daken, ⁺ ’t welck verdorret, eer het rijp wort?

+ Psa. 129,6.

28

Maer Ick kenne uwe wooninge, uwen uyt-ganck ende in-ganck, ende u woeden tegen my.

29

Mits dat ghy dan tegen my woedet, ende uwe stoutheyt opwaerts voor mijne ooren gekomen is: soo wil Ick u eenen rinck in de neuse leggen, ende een gebitt in u mont; ende wil u door dien wegh weder nae huys leyden, door den welcken ghy gekomen zijt.

30

Maer dit zy u het teecken: Etet [dit] jaer, wat vertreden is; in ’t tweede jaer, wat van selfs wast; in ’t derde jaer, zaeyet ende maeyet, plantet wijn-bergen, ende etet hare vruchten:

31

Want de ontkomene van den huyse Iuda, ende die der overblijven, sullen noch wederom nederwaerts wortelen, ende opwaerts vrucht dragen.

32

Want van Ierusalem sullen [noch] uyt-gaen die overgebleven zijn, ende de ontkomene van den bergh Zion. ⁺ Sulcx sal doen den yver des HEEREN Zebaoth.

+ 2 Reg. 19,31. Jes. 9,7.

33

Daerom spreeckt de HEERE alsoo van den Koninck van Assyrien: Hy en sal in dese stadt niet komen, ende en sal oock geenen pijl daer in schieten, ende en sal [met] geen schilt daer voor komen, ende en sal geenen wal om haer op-werpen.

34

[Maer] door den wegh, dien hy gekomen is, door dien sal hy weder-keeren, dat hy in dese stadt niet en kome: spreeckt de HEERE.

35

Want Ick wil dese stadt beschermen; ⁺ op dat Ickse uyt-helpe, om mijnen’t wille, ende om Davids mijns dienaers wille.

+ 2 Reg. 20,6.

IV.36

DOe voer de Engel des HEEREN uyt, ende sloegh in het Assyrische leger, hondert vijf-en-tachtentigh duysent [mannen]. Ende doe sy hen des morgens vroegh op-maeckten, siet! doe waren die alle [enckel] doode lichamen.

37

Ende de Koninck van Assyrien Sanherib brack op, toogh henen, ende keerde weder nae huys, ende bleef te Nineve.

38

Het geschiedde oock, doe hy aen-badt, [in] ’t huys van Nisroch sijnen Godt; sloegen hem sijne sonen, Adra-melech ende Sar-Ezer, met den sweerde; ende sy vloden in ’t lant Ararat: ende sijn soon Assar-Haddon wiert Koninck in sijne plaetse.