Lutherse Bijbel (1648)

Het xxxvj. Capittel.

Heeft drie deelen: I. Sanherib neemt in de steden van Iuda. II. Belegh Ierusalems, ende lasteringe des Rabsake. III. Voordere lasteringe des Rabsake.

I.1

ENde het geschiedde in den veertienden jare des Konincx Hiskia, ⁺ dat Sanherib de Koninck van Assyrien optoogh tegen alle vaste steden Iuda, ende wanse.

+ 2.Reg. 18,13. 2.Paral. 32,1. Sir. 48,20.

II.2

ENde de Koninck van Assyrien sondt Rabsake van Lachis nae Ierusalem, ⁺ tot den Koninck Hiskia, met een groote macht, ende hy tradt aen de water-gangen des oppersten vijvers, ⁺ aen den wegh by den Verwers-acker.

+ Rabsake heet op duytsch een Aerts-schencker.

+ Jes. 7,3.

3

Ende het ginck tot hem uyt Eliakim, de soon van Hilkia, de Hof-meester; ende Sebna, de Cancelier; ende Ioah, de soon Assaphs, de Schrijver.

4

Ende de Aerts-schencker seyde tot hen: Segget doch tot Hiskia: Soo seyt de groote Koninck, de Koninck van As-syrien: Wat [is] dat voor een trots, daer ghy u op verlatet?

5

Ick achte, dat ghy u laet bekouten, dat ghy noch wel raet ende macht weet om te strijden? ⁺ Op wien verlaet ghy u [dan], dat ghy my af-valligh zijt geworden?

+ 2.Reg. 18.7, 14.

6

Verlaet ghy u op den gebrokenen riet-staf, ⁺ op Egypten? welcke, soo yemant daer-op leunt, soo gaet hy hem in de hant, ende door-boortse: alsoo [doet] Pharao de Koninck van Egypten allen, die op hem vertrouwen.

+ Ezech. 29.6, 7.

7

Maer soo ghy tot my seggen wilt: Wy verlaten ons op den HEERE onsen Godt: [Is’t dan] niet die, wiens hoogten ende Altaren Hiskia wegh-gedaen heeft? ende tot Iuda ende Ierusalem geseyt: Voor desen Altaer sult ghy aen-bidden?

8

Wel-aen, soo neemt het aen met mijnen Heere, den Koninck van Assyrien: ick wil u twee duysent peerden geven; laet sien, oft ghy by u sult uyt-maken kunnen, die daer op rijden?

9

Hoe wilt ghy dan blijven voor eenen Hooft-man, voor eenen van de geringste knechten mijnes Heeren? Ende ghy verlaet u op Egypten, van wegen de wagenen ende de ruyteren.

10

Daer toe, [meynt ghy, dat] ick sonder den HEERE ben op-getogen in dit lant, om dat selve te verderven? [ja] de HEERE sprack tot my: Treckt op in dit lant, ende verderft het.

II.11

MAer Eliakim, ende Sebna, ende Ioah seyden tot den Aertz-schencker: Lieve spreeckt met uwe knechten op Syrisch; want wy verstaen’t wel: ende en spreeckt niet met ons op Ioodsch voor de ooren des volcks, dat op den muer is.

12

Doe seyde de Aertz-schencker: [Meynt ghy, dat] mijn Heere my tot uwen Heere, oft tot u gesonden hebbe, om alsulcke woorden te spreken; ende niet [vele meer] tot de mannen, die op den muer sitten, datse met u-lieden haren [eygen] dreck eten, ende hare pisse drincken sullen?

13

Ende de Aertz-schencker stont, ende riep luyde op Ioodsch, ende sprack: Hooret de woorden des grooten Konincks, des Konincks van Assyrien:

14

Soo seyt de Koninck: En latet u [van] Hiskia niet bedriegen; want hy en kan u niet redden.

15

En latet u [van] Hiskia niet vertroosten op den HEERE, seggende: De HEERE sal ons redden; ende dese stadt en sal niet in de hant des Konincks van Assyrien gegeven worden.

16

En hooret nae Hiskia niet; want soo seyt de Koninck van Assyrien: Doet het my te gevallen, ende gaet tot my uyt; soo sult ghy een ygelijck [van] sijnen wijn-stock ende [van] sijnen vijge-boom eten, en [uyt] sijnen born-put drincken.

17

Tot dat ick kome, ende hale u in een lant, als u-lieder lant is: een lant, daer

[fol. 13r]

koorn ende most in is; een lant, daer broot ende wijn-bergen in zijn.

18

En latet [van] Hiskia u niet bekouten, seggende: De HEERE sal ons verlossen. Hebben oock der Heydenen Goden een yegelijck sijn lant gereddet van de hant des Konincks van Assyrien?

19

Waer [zijn] de Goden te Hamath ende Arpad? waer [zijn] de Goden Sepharvaim? hebben sy oock Samaria van mijne hant gereddet?

20

Welcke onder alle de Goden deser landen, heeft sijn lant gereddet van mijne hant; dat de HEERE Ierusalem van mijne hant redden soude?

21

Maer sy sweegen stille, ende en antwoordden hem niet met allen; want de Koninck hadde geboden, ende geseyt: En antwoordet hem niets.

22

Doe quamen Eliakim de soon van Hilkia, de Hof-meester; ende Sebna, de Cancelier; ende Ioah de soon Assaphs, de Schrijver, met gescheurde kleederen, ende gaven hem de woorden des Aerts-schenckers te kennen.