Lutherse Bijbel (1648)

Het xxxiv. Capittel.

Begrijpt een dreygement des toorns Godts tegen de godtloose Heydenen; ende dat in vier deelen: I. De voor-reden tot het dreygement. II. Dreygement der tijdelijcker straffen. III. Dreygement der eeuwiger straffe; mitsgaders des werelts ondergancks ende des laetsten oordeels. IV. Het besluyt van de straf-predicatie.

I.1

KOmet herwaerts, ghy Heydenen, ende hooret; ghy volckeren, mercket op: de aerde luystere, ende wat daer-in is; de om-loop des weerelts t’samen met sijn gewas:

II.2

WAnt de HEERE is toornigh over alle de Heydenen, ende grimmigh over alle haer heyr: Hy salse verbannen, [ende] ter slachtinge over-leveren.

III.3

ENde hare verslagene sullen wegh-geworpen worden: dat den stanck van hare lichamen op-gaen sal, ende de bergen van haren bloede vlieten.

4

Ende al het ^a heyr des Hemels sal vervuylen; ende de Hemel sal toe-gerolt worden, gelijck een brief; ⁺ ende al sijn heyr sal verwelcken; gelijck een blat aen den wijnstock verwelckt; ende gelijck een dorre blat aen den vijge-boom.

a Heyr des Hemels) hier door verstaet de Propheet het Ioodsche volck met haren Godts-dienst, daer mede sy haer tegen andere Heydenen, als een hemelsch volck, hielden.

+ Apoc. 6,14.

5

Want mijn sweert is droncken in den Hemel; [ende] siet, het sal neder-dalen op Edom, ende over het verbannen volck ter straffe.

6

Des HEEREN sweert is vol van bloede, ende dick van vet, van den bloede der lammeren ende bocken, van der nieren vet uyt de rammen: want de HEERE houdt een slachten te Bozra; ⁺ ende een groot worgen, in den lande Edoms.

+ Jes. 63.1, 2.

7

Daer sullen de eenhoornen met haer af moeten, ende de varren te samen met de gemeste ossen: want haer lant sal droncken worden van den bloede, ende hare aerde van ’t vet dick worden.

8

Want [het is] de dagh der wrake des HEEREN, [ende] het jaer der vergeldinge, om Zion te wreken.

9

Dan sullen hare beken in peck verkeeret worden; ende hare aerde in swevel: ja haer lant sal tot brandenden peck worden.

10

Dat noch des daeghs noch des nachts sal uyt-gebluscht worden; ⁺ [maer] de roock sal eeuwighlijck van haer op-gaen: [ende] sal voort ende voort woest zijn, dat niemant daer door en sal gaen in eeuwigheyt.

+ Apoc. 14,11. c. 19,3.

11

Maer roer-dompen ende egelen sullen ’t in-hebben; ⁺ de nacht-uylen ende ravens sullen aldaer woonen: want Hy sal een meet-snoer daer over trecken, op datse woest worde; ende een richt-loot, op datse ledigh zy.

+ Jes. 13.21, 22. Zeph. 2,14. Apoc. 18,4.

12

Soo dat hare Heeren heeten moeten, Heeren sonder lant: ende alle hare Vorsten een eynde hebben.

13

Ende [in] hare paleysen sullen doornen wassen; netelen ende distelen in hare casteelen: ende ’t sal eene wooninge der draken zijn, ende eene weyde voor de struyssen.

14

Daer sullen onder malkanderen loopen marters ende gieren; ende d’een velt-duyvel sal den anderen bejegenen: het nacht-gedroght sal oock al-daer herbergen, ende sijne ruste [al-daer] vinden.

15

De egel sal [oock] al-daer nestelen, ⁺ ende leggen broeden; ende uyt-picken onder hare schaduwe: oock sullen de wouwen al-daer te samen komen.

+ Jes. 14,23.

IV.16

SOecket [nu] in het boeck des HEEREN, ende leset: het en sal niet aen eenen der selven feylen; ’t eene noch ’t ander en mist men oock niet: want Hy [is het, die] door mijnen mont gebiedt; ende sijn Geest [isset, die ’t] tesamen brengt.

17

Hy geeft het lot over haer; ende sijne hant deelt onder haer de mate uyt: dat sy daer-in erven eeuwighlijck, ende daer-in blijven voort ende voort.