Lutherse Bijbel (1648)

Het xxx. Capittel.

Heeft vier deelen. I. Klachte tegen ’t betrouwen des Ioodschen volcks op de Egyptenaers. II. Bevel om aen te tekenen; met by-gaende klachte over des volcks ongehoorsaemheyt. III. Troost van Godts barmhertigheyt over alle, die op hem betrouwen. IV. Prophetie tegen de Assyriers.

I.1

WEe den afvalligen kinderen, spreeckt de HEERE, die sonder my raet-slagen; ende sonder mijnen Geest bescherminge soecken: om te hoopen d’eene sonde over de andere.

2

Die af-trecken in Egypten, ende en vragen mijnen mont niet; ⁺ om [haer] te stercken met de macht Pharaos, ende [haer] te beschermen onder de schaduwe van Egypten.

+ Ierem. 37,7. Ezech. 17,15.

3

Want de sterckte Pharaos sal u-lieden ter schande gedyen, ende de bescherminge onder de schaduwe van Egypten tot hoon.

4

Hare Vorsten zijn wel te Zoan geweest, ende hare gesanten tot nae Hanes gekomen.

5

Maer sy moeten even-wel alle te schande worden over het volck, [dat] haer niet nut en kan zijn; ⁺ noch tot hulpe, noch anders tot voordeel: maer [slechts] tot schande ende spot.

+ Ierem. 2,36.

6

[Dit is] de last over de beesten, die Suyd-waerts [aen trecken.] Daer Leeuwen ende Leeuwinnen zijn; ja adderen ende vyerige vliegende draken, in het lant der droeffenisse ende des angstes: sy voeren hare goederen op den rugge der veulens, ende hare schatten op de bulten der kemelen; tot het volck, [dat hen] geen nut en kan zijn.

7

Want Egypten en is niets, ende haer helpen is te vergeefs: daerom predike ick daer van alsoo: de ^a Rahab sal stille daertoe sitten.

a Rahab is Egypten, Psal. 87,4. Psal. 89,11. ende heet stout.

II.8

SOo gaet nu henen, ende schrijft het hen voor op een tafel; ende teeckent het in een boeck: op dat het blijve voort ende voort eeuwighlijck.

9

Want het is een ongehoorsaem volck, ende leugenachtige kinderen; kinderen, die des HEEREN Wet niet hooren en willen.

10

Maer seggen tot de Sienders: Ghy en sult niets sien; ende tot de schouwers: Ghy en sult ons niet schouwen de rechte [leere]; [maer] prediket ons sacht, schouwet [ons] tuyscherye.

11

Wijcket af van den wegh, maket u van de bane: latet den Heyligen Israëls op-houden by ons.

12

Daerom spreeckt de Heylige Israëls also: Dewijle dat ghy-lieden dit woort verwerpet, ende u op wrevel verlatet ende moet-wille, ende trotset daerop:

13

Soo sal u-lieden sulcke on-deucht zijn, gelijck eene rete aen eenen hoogen muer, wanneerse begint af te rijsen, die schielijck onversiens in-valt, ende vermorselt.

14

Als wanneer een pot vermorselt wierde, die men in stucken breeckt ende sijns niet en verschoont: alsoo, dat men van sijne stucken niet eenen scherf en vindt, daer in men vyer hale van den heert, oft water scheppe uyt eenen born-put.

15

Want alsoo spreeckt de Heere HEERE, de Heylige in Israel:☜Wanneer ghy-lieden ^b stille bleeft, soo soude u geholpen worden; door stille zijn ende hopen, soudet ghy sterck zijn:☞ maer ghy en wilt niet;

b Stille) dat is, lijden, lijtsaemheyt hebben ende verwachten, etc.

16

Ende segget: Neen; maer op peerden willen wy vlieden; (daerom sult ghy vluchtich zijn) ende op dromedarisen willen wy rijden; ⁺ (daerom sullen uwe vervolgers u over-rasschen.)

+ 2.Reg. 25,4.

17

Want uwer duysent sullen vlieden voor eens eenigen schelden; [ja] voor vijve sult ghy [alle] vlieden: ⁺ tot dat ghy over-blijft, gelijck een mast-boom boven op eenen bergh; ende als een baniere boven op eenen heuvel.

+ Lev. 26,36, 37. Deut. 28,25. cap. 32,30. Ies. 17,6. c. 24,6, 13.

III.18

☜DAerom wacht de HEERE, dat Hy u genadigh zy; ende heeft hem op-gemaeckt, dat Hy hem over u-lieden ontferme: want de HEERE is een Godt des ^c gerichts: wel allen, die ^* Hem verwachten!☞

c Gerichts) niet des woedens of der grimmigheyt: maer straft met mate, ende en doet dies niet te veel; gelijck de wraeck-gierige plegen.

* Psal. 2,12. ende 34,9. Prov. 16,20. Ierem. 17,7.

19

Want het volck Zions sal te Ierusalem woonen: ghy en sult niet weenen: Hy sal u genadigh zijn, als ghy roept; Hy sal u antwoorden, soo haest als Hy ’t hoort.

20

Ende de Heere sal u-lieden in droeffenisse broot, ende in angst water geven: want Hy en sal uwen leeraer niet meer wegh-vlieden laten; maer uwe oogen sullen uwen leeraer sien.

[fol. 11r]

21

Ende uwe ooren sullen hooren het woort achter u henen alsoo seggen: ☜Dit is de wegh, den selven gaet; anders noch ter rechter, noch ter slincker hant☞.

22

Ende ghy-lieden sult ont-wijen uwe over-silverde Af-goden, ende de gouden kleederen uwer beelden; ende sultse wegh-werpen, gelijck een vuylnisse, ende tot haer seggen: Henen uyt.

23

Soo sal Hy uwen zade, dat ghy op den acker gezaeyt hebt, regen geven; ende broot van ’t inkomen des ackers, ende desselven over-vloedelijck genoegh: [ende] u vee sal te dier tijt weyden [in] een wijde landouwe.

24

De ossen ende veulens, die den acker bouwen, sullen ^d gemengt voeder eten, ’t welck geschoffelt is met den werp-schoffel ende wan.

d Gemengt) gebetert, suer getempert met soet.

25

Ende daer sullen op alle groote bergen ende op alle groote heuvelen gedeelde water-stroomen gaen, ter tijt der groote slachtinge, wanneer de ^c torens vallen sullen.

c Torens) zijn de groote Tyrannen ende geweldige.

26

Ende des Maens schijn sal zijn als der Sonnen schijn; ende der Sonnen schijn sal seven-mael klaerder zijn, als nu: te dier tijt, wanneer de HEERE de breucke sijns volcks verbinden, ende hare wonden heelen sal.

IV.27

SIet, des HEEREN Name komt van verre; sijn toorn brant, ende is seer swaer: sijne lippen zijn vol gramschaps, ende sijne tonge als een verteerende vyer.

28

Ende sijn adem als een water-vloet [die] tot aen den hals toe raeckt: ⁺ om te verstroyen de Heydenen, tot datse te niet worden; ende de volckeren met eenen toom in hare kinne-backens gins ende weder drijven.

+ Jes. 8,8.

29

Daer sult ghy-lieden dan singen, gelijck in der nacht eens heyligen feests; ⁺ ende u van herten verheugen, als wanneer men met pijpen gaet tot den bergh des HEEREN, tot den rotze Israëls.

+ Psal. 42,5.

30

Ende de HEERE sal sijne heerlijcke stemme hooren laten; op dat men sie sijnen uyt-gestreckten arm, met een toornigh drijgen, ende [met] vlammen des verteerenden vyers, [met] stralen, [met] stercken regen, ende [met] hagel.

31

Want Assur sal verschricken voor de stemme des HEEREN, [die hem] met de roede slaet.

32

Want de roede sal geheel door-dringen, ende wel treffen; wanneerse de HEERE over hem voeren sal, met trommelen ende harpen, ende over-al tegen haer strijden.

33

Want den ^f kuyl is van gisteren af bereydt; [ja] de selve is oock den Koninck bereydt, diep [ende] wijt genoegh: soo is de wooninge daer in, vyers ende houts de menighte: de adem des HEEREN salse aen-steken, als eenen swevel-stroom.

f Kuyl) wort in’t Ebreeusch Tophet genoemt; daer van Jer. 7, vers 31. cap. 19,16. wijtloopiger te lesen is: ’twelck luydt van de Helle ende van’t eeuwige vyer.