Lutherse Bijbel (1648)

Het xxv. Capittel.

Heeft drie deelen: I. Dancksegginge voor Godts gerechtigheyt ende barmhertigheyt. II. Prophetie van de Kercke des Nieuwen Testaments; ende van Christi weldaden. III. Dreygement tegen de Moabiten ende andere vyanden des Heeren Christi.

I.1

HEERE, ghy [zijt] mijn Godt; ⁺ u prijse ick, ick love uwen name; want ghy doet wonderen: [uwe] voornemingen zijn van oudts af getrouw [ende] waerachtigh.

+ Exod. 15.1, 2. 3.

2

Want Ghy maeckt de stadt tot eenen steen-hoop; de vaste stadt, ⁺ datse op eenen hoop leyt; der vreemdelingen paleys, dat het niet meer een stadt en zy, ende nimmermeer herbouwt en worde.

+ Ies. 21,9. c. 23.13. Ap. 14,8. cap. 18,2.

3

Daerom eert u een machtigh volck: de steden der geweldige Heydenen vreesen u.

4

Want Ghy zijt der geringen sterckte, der armen sterckte in droeffenisse; een toe-vlucht voor het onweder, een schaduwe voor de hitte, als de tyrannen woeden, gelijck een onweder [tegen] eenen want.

5

Ghy vernedert der vreemdelingen ongestuymigheyt, gelijck de hitte in eene dorre plaetse; dat de hitte den wijn-ranck der tyrannen verderve, ende dat de wolcke [nochtans] schaduwe geve.

II.6

☜ENde de HEERE Zebaoth sal allen volckeren maken op desen bergh een vette mael-tijt, ⁺ een mael-tijt van reynen wijn, van vette, van merch, van wijn, daer geen droessem in en is.

+ Matth. 8,11. cap. 22,2. Luc. 13,29. cap. 14,16.

7

Ende Hy sal op desen bergh het ^a bewindsel wegh-doen, daer-mede alle de volckeren bewonden zijn; ende het decksel, daer-mede alle de Heydenen bedeckt zijn.

a Bewindsel) gelijck de dooden bewonden worden; dat is Hy sal de dooden levendigh maken.

[fol. 9r]

8

[Want] Hy sal den doot verslinden ^b eeuwighlijck: ⁺ ende de Heere HEERE sal de tranen van alle aengesichten af-wisschen; ende sal wegh-nemen de versmaetheyt sijns volcx in alle landen: want de HEERE heeft het geseyt.

b Eeuwighlijck) S. Paulus vertaelt dit 1 Corin. 15,54. aldus: De Doot is verslonden in de verwinninge: dat is, de doot leyt ter neder, ende en heeft nu geene macht meer; maer het Leven leyt boven, ende seyt: hier gewonnen: waer zijt ghy nu, Doot?

+ 1 Cor. 15,54. Apoc. 7,17. cap. 21,4.

9

Te dier tijt sal men seggen: Siet, dese [is] onse Godt, op dien wy wachten; ende hy sal ons helpen: Dese is de HEERE, dien wy verwachten; op dat wy ons verheugen ende vrolijck zijn in sijn heyl:

10

Want de hant des HEEREN rust op desen bergh;

III.

MAer Moab sal onder hem verdorscht worden, gelijck het stroo verdorscht wort, ende als slijck.

11

Ende Hy sal sijne handen uyt-breyden in ’t midden van haer, gelijck als een swemmer uyt-breydt om te swemmen; ⁺ ende sal hare pracht vernederen met den armen sijner handen;

+ Iesai. 16,6.

12

Ende de hooge vesten uwer mueren buygen, vernederen, [ende] in den stof ter aerde werpen.