Lutherse Bijbel (1648)

Het xxij. Capittel.

Heeft vier deelen: I. Prophetie van de Babyloonsche gevanckenisse. II. Klachte over des volcx vleeslijcke sekerheyt. III. Bysondere prophetie tegen de hoovaerdye van Sebna. IV. Eliakan wert eenen korten tijt gesett in de plaetse van Sebna.

I.1

[DIt is] de last over het Schou-dal. ⁺ Wat is u dan, dat ghy alle-gaer dus op de daken loopet?

+ Ierusalem noemt hy het Schou-dal, daerom, dat sy vele Schouwers, dat is, Propheten ende Leeraers in Godts Woort hadden, etc.

2

Ghy waert vol van gedruys, een stadt vol volcx, een vrolijcke stadt! uwe verslagene en zijn niet met den sweerde verslagen, ende niet in den strijt gestorven.

3

[Maer] alle uwe Hooft-lieden zijn voor den boge wegh-geweken ende gevangen: alle die men in u gevonden heeft, zijn gevangen, [ende] verre gevloden.

4

Daerom segge ick: Maket u van my wegh, latet my bitterlijck weenen: ⁺ en bemoeyet u niet om my te troosten, over de verstooringe der dochter mijns volcks.

+ Ier. 9,1.

5

Want het is een dagh van dommelinge, ende van vertredinge, ende van verwerringe van den Heere HEERE Zebaoth in het Schou-dal; van wegen het onder-graven des muers, ende het geschreeuw aen den bergh.

6

Want Elam vaert daer henen met pijl-kokers, wagenen, lieden [en] ruyters: ⁺ ende Kir glinstert daer-henen met de schilden.

+ Dat zijn de Persen met de Chaldeen.

7

Ende het sal geschieden, dat uwe uytgelesene dalen sullen vol wagenen zijn, ende dat de ruyters [haer] sullen legeren voor de poorten.

8

Dan sal de ^a voorhanck van Iuda ontdeckt worden; dat men sien sal te dier tijt de krijgs-gereetschap in het huys des wouts.

a Voorhanck) dat is: de schat-kamer ende het wapen-huys sullen t’ samen den vyanden open zijn.

9

Ende sult der reten vele aen de stadt Davids sien, ende sult het water in den ondersten vijver vergaderen [moeten].

10

Ghy sult oock de huysen te Ierusalem tellen; ja ghy sult de huysen af-breken, om de mueren te bevestigen:

11

Ende ghy sult een gracht maken tusschen beyde de mueren van het water des ouden vijvers:

II.

NOch en siet ghy niet op dien, die sulcx doet; ende en merckt niet op dien, die sulcx beschickt van verre af.

12

Daerom sal de Heere HEERE Zebaoth te dier tijt roepen laten; dat men weene ende klage, ende hem bescheere, ende sacken aen-trecke.

13

Al-hoe-wel nu, siet! enckel vreug-

[fol. 8r]

de en blijdschap is ’t, ossen dooden, schapen slachten, vleesch eten, wijn drincken, [ende spreeckt] ^b Latet ons eten ende drincken; ⁺ wy sterven doch morgen. ⁺

b Latet ons) alsoo bespotteden sy alle de Propheten, die hen het sterven verkondigden.

+ Ies. 56,12.

+ 1 Cor. 15,32.

14

Sulcx is voor de ooren des HEEREN Zeboath openbaer; [wat geldet] oft u dese misdaet sal vergeven worden, tot dat ghy sterft! spreeckt de Heere HEERE Zebaoth.

III.15

ALsoo spreeckt de Heere HEERE Zebaoth: Gaet henen tot den Schat-meester, Sebna, den Hof-meester, [ende segt tot hem:]

16

Wat hebt ghy hier? Wien gaet ghy aen? dat ghy u hier een graf laet uyt-houwen; als die sijn graf in de hoogte laet uyt-houwen, ende als die sijne wooninge in den rotz-steen laet maken?

17

Siet! de HEERE sal u wegh-werpen, ⁺ gelijck een stercke eenen wegh-werpt: ende u gantschelijck over-decken.

+ Dat ghy niet in u huys sterven, noch in u graf; maer ergens anders in de aerde sult gesteken worden.

18

[Ende] Hy sal u om-drijven, gelijck eenen kloot op een wijt lant: al-daer sult ghy sterven; al-daer sullen uwe kostelijcke wagenen blijven, met smaet des huys uwer heeren.

19

Ende Ick wil u van uwen staet afstooten, ende van u ampt wil Ick u afsetten.

IV.20

ENde te dier tijt wil Ick roepen mijnen knecht, ⁺ Eliakim, den sone Hilkia.

+ 2 Reg. 18. 18,26,37.

21

Ende wil hem uwen rock aen-trecken, ende met u gordel gorden; ende uwe gewelt in sijne hant geven; dat hy een vader zy der genen, die te Ierusalem woonen, ende des huys Iuda.

22

Ende wil de ^c sleutelen ten huyse Davids op sijne schouder leggen: dat hy op-doe, ende niemant toe en sluyte; dat hy toe-sluyte, ende niemant op en doe.

c Sleutelen) dat hy Schat-meester in genes (Sebna) stede zy.

23

Ende wil hem [tot] eenen nagel steken aen eene vaste plaetse: ende hy sal hebben den stoel der eeren, in sijnes vaders huyse:

24

Op dat men aen hem hange alle de heerlijckheyt sijns vaders huys; de kinderen ende kints-kinderen, alle kleyne gereetschap, beyde de drinck-vaten ende allerley snaren-spel.

25

Te dier tijt (spreeckt de HEERE Zebaoth) sal die nagel wegh-genomen worden, die aen eene vaste plaetse steeckt; dat hy en-twee breke ende valle, ende sijn last vergae: want de HEERE seyt het.