Lutherse Bijbel (1648)

Het xxj. Capittel.

Heeft een drie-voudigh dreygement: I. Tegen de Babyloniers. II. Tegen de Edomiten. III. Tegen de Arabiers.

I.1

[DIt is] de last over de woestijne aen de Zee. Gelijck een onweder van ’t Suyden komt, ’t welck alles om-keert; soo komt het uyt de woestijne, uyt een grouwsam lant.

2

Want my is een hart gesicht te kennen gegeven: D’ een verachter komt tegen den anderen, d’ een verstoorder tegen den anderen. Treckt op, Elam; belegertse, Madai: Ick wil al sijns ^a suchtens een eynde maken.

a Sijns suchtens) ’t welck hy aen-richtet, daer mede dat hy vele lieden quelt, sonderlingh, het volck Godts.

3

Daerom zijn mijne lendenen vol van smerte; ende angst heeft my aengegrepen, als eene barende: ick kromme my, als ick ’t hoore; ende verschricke, als ick ’t aensie.

4

Mijn herte tsittert, grouwen heeft my verschrickt: ⁺ ick en hebbe in de lieve nacht geen ruste daer-voor.

+ Iob. 7,3.

5

[Ia] deckt de tafel, laet waken op den wacht-toren; eet, drinckt: maket u op ghy Vorsten, smeeret den schilt:

6

Want de Heere seyt tot my aldus: Gaet henen, set eenen wachter, die daer toe-sie ende het aensegge.

7

Maer hy siet ruyters rijden, ende varen op peerden, esels ende kemels: ende hy heeft met grooten vlijt achtinge daer op.

8

Ende een leeuw riep: ⁺ Heere, ick stae op den wacht-toren geduerighlijck by dage, ende sette my op mijne hoede alle nacht.

+ Habac. 2,1.

9

Ende siet, ⁺ daer komt een, die vaert op eenen wagen; die antwoordet, ende spreeckt: Babel is gevallen, sy is gevallen; ende alle beelden harer Goden zijn ter aerden geslagen!

+ Ier. 25,2. c. 51,8.

10

Mijn [lieve] ^b dorsch-vloer, daer Ick op dorssche! wat ick gehoort hebbe van den HEERE Zebaoth, den Godt Israëls, dat verkondige ick u-lieden.

b Babel is Godts dorsch-vloer: want hy woudese in stucken dorschen ende verslaen.

II.11

[DIt is] de last over Duma. Men roept tot my uyt Seïr: Wachter, is de nacht schier wegh? wachter, is de nacht schier weg?

12

[Maer] de wachter seyde: Wanneer schoon de morgen komt, soo sal het nochtans ^c nacht zijn; wanneer ghy-lieden schoon vraegt, soo sult ghy doch weder-komen, ende wederom vragen.

c Nacht zijn) dat is, een duyster ende droevige tijt van ongeluck.

III.13

[DIt is] de last over Arabien. Ghy-lieden sult in den woude van Arabien woonen, op den wegh nae Dedanim.

14

Brenget den dorstigen water te gemoete, die ghy woonet in ’t lant Thema; biedet den vluchtigen broot aen.

15

Want sy vluchten voor het sweert, [ja] voor het bloote sweert; voor den gespannenen boge, voor den grooten strijt.

16

Want alsoo spreeckt de Heere tot my: Noch binnen een jaer (gelijck de jaren eens dagh-looners zijn) soo sal al de heerlijckheyt van Kedar onder-gaen.

17

Ende der overgeblevenen schutters der helden te Kedar sullen weyniger worden: want de HEERE, de Godt Israëls, heeft het gesproken.