Lutherse Bijbel (1648)

Het xix. Capittel.

Heeft twee deelen: I. Prophetie tegen Egypten. II. Vertroostinge van sommiger Egyptenaren ende Assyriers bekeeringe.

I.1

[DIt is] de last over Egypten. ⁺ Siet, de HEERE sal op

+ Ier. 46,2, 13.

[fol. 7r]

een snelle wolcke varen, ende in Egypten komen: ⁺ dan sullen de Afgoden in Egypten voor hem beven, ende den Egyptenaers sal het herte veygh worden in haren lijve.

+ Ier. 46.2, 13. Ezech. 29,2.

2

Ende Ick wil de Egyptenaers aen malkanderen hissen, dat d’een broeder tegen den anderen, d’een vrient tegen den anderen, d’eene stadt tegen d’andere, ’t een rijck tegen ’t ander strijden sal.

3

Ende de moet sal den Egyptenaren onder haer vergaen, ende wil hare aenslagen te niet maken: Daer sullen sy dan ^a vragen hare af-goden ende Papen, ende de waerseggers ende teecken-bedieders,

a Vragen) dat zijn hare Papen ende gewaende geestelijcke Propheten ende Leeraers.

4

Maer Ick wil de Egyptenaers over-geven in de hant van grouwsame heeren; een ^b strenge Koninck sal over haer heerschen: spreeckt de Heerscher, de HEERE Zebaoth.

b De Koninck van Assyrien.

5

Ende het water in de meyren sal verdroogen, daer toe sal de stroom versijpen ende verdwijnen.

6

Ende de wateren sullen verloopen, dat de meyren aen de dammen kleyn ende drooge sullen worden, beyde riet ende biesen verwelcken.

7

Ende het gras aen de wateren sal verstuyven; ende al het zaet sal verwelcken, ende te niet worden.

8

Ende de visschers sullen treuren; ende alle de gene, die angelen in het water werpen, sullen klagen; ende de gene, die de netten uyt-werpen op ’t water, sullen bedroeft zijn.

9

Het sullen met schande bestaen, die daer goet garen wercken, ende netten breyden.

10

Ende die daer visch-houwers hebben, mitsgaders alle die vyvers om loon maken, sullen bekommert zijn.

11

De Vorsten van Zoan zijn dwasen; de raet-gevers Pharaos zijn in den raet tot sotten geworden: wat segt ghy doch van Pharao? Ick [ben] der wijsen kint, ende hebbe mijne af-komste van oude Koningen.

12

Waer zijn dan nu uwe wijse? Laetse het u verkondigen, ende te kennen geven, wat de HEERE Zebaoth over Egypten besloten heeft.

13

Maer de Vorsten van Zoan zijn tot sotten geworden; de Vorsten van Noph zijn bedrogen: sy verleyden t’ samen met Egypten den ^c hoeck-steen der geslachten.

c Hoeck-steen) dat is, den Koninck.

14

[Want] de HEERE heeft eenen swymel-geest onder haer uyt-gegoten, dat sy Egypten verleyden in al haer doen; gelijck een dronckaert tuymelt, als hy spouwt.

15

Ende Egypten en sal niets hebben, ⁺ ’t welck het hooft oft de steert, tack ofte stronck, soude op brengen.

+ Ies. 9,14.

16

Te dier tijt sal Egypten zijn, als de wijven; ende hem vreesen ende verschricken, als de HEERE Zebaoth de hant over haer bewegen sal.

17

Ende Egypten sal hem vreesen voor het lant Iuda, dat, wie desselven gedenckt, daer-voor sal verschricken over den raet des HEEREN Zebaoth, dien hy over haer besloten heeft.

II.18

TE dier tijt sullender vijf steden in Egypten-lant spreken nae de sprake Canaans, ende sweeren ^* by den HEERE Zebaoth: d’eene sal heeten Ir-heres. ⁺

* Deut. 10,20. Ier. 12,16.

+ Ir-heres heet Sonne-stat: ende vele houden ’t daer voor, dat het Heliopolis zy.

19

Ter selver tijt sal des HEEREN Altaer midden in Egypten-lant zijn, ende een merck-steen aen de lant-pale.

20

Die welcke zijn sal tot een teecken ende getuygenisse den HEERE Zebaoth in Egypten-lant: want sy sullen tot den HEERE roepen, van wegen de verdruckers; soo sal hy hen senden eenen Heylant ende Meester, diese verlosse.

21

Want de HEERE sal den Egyptenaren bekent worden; ende de Egyptenaers sullen den HEERE kennen te dier tijt, ende sullen [hem] dienen [met] offer ende spijs-offer; ⁺ ende sullen den HEERE een gelofte doen, ende houden.

+ Mal. 1,11.

22

Ende de HEERE sal de Egyptenaers plagen, ende genesen: want sy sullen haer tot den HEERE bekeeren; ende Hy sal hem verbidden laten, ende salse heelen.

23

Te dier tijt sal eene bane zijn van Egypten in Assyrien: dat de Assyriers in Egypten, ende de Egyptenaers in Assyrien komen; ende de Egyptenaers, mitsgaders de Assyriers, Godt dienen sullen.

24

Te dier tijt sal Israël self derde wesen met de Egyptenaren ende Assyriers, [door] den segen, [die] op d’ aerde [wesen sal.]

25

Want de HEERE Zebaoth salse segenen, seggende: Gesegent zijt ghy Egypten, mijn volck; ende ghy Assur, mijner handen werck; ende ghy Israël, mijn erf-deel.