Lutherse Bijbel (1648)

Het xviij. Capittel.

Heeft drie deelen: I. Prophetie tegen de Mooren. II. Prophetie tegen de Assyriers. III. Vertroostinge, dat harer sommige tot Christi kennisse komen souden.

I.1

WEe dien lande, dat onder de seylen in de schaduwe vaert, ⁺ aen dese zijde der wateren van Moorenlant!

+ Dit lant leyt tusschen Egypten ende de Roode Zee, die men noemt Trogloditen, Egyptenaers, Arabiers, Ismaëliten; een woest, wilt ende roofachtigh volck, die haer oock beroemen, dat sy van rooverye ende wrevel haer geneeren sullen.

2

Dat gesanten sendet op de zee, ⁺ ende in riet-schepen op de wateren vaert: Gaet henen, ghy snelle boden, tot het volck, ’t welck verscheurt ende geplondert is; tot het volck dat grouwelijcker is, dan sus eenigh ander; tot het volck, dat hier ende daer uyt-gemeten ende vertreden is, dien de water-stroomen sijn lant in-nemen.

+ 2 Reg. 19.9.

II.3

ALle die ghy op aerden woonet, ende die in het lant sittet, sult sien, hoe dat men de baniere [op] de bergen sal op-werpen; ende hooren, hoe dat men de trompette blasen sal.

4

Want soo spreeckt de HEERE tot my: Ick wil stille houden, ende in mijne sit-plaetse sien; als eene hitte, die den regen uyt-droogt; ende als een meel-dauw in de hitte des oogsts:

5

Want voor den oogst sal het gewas af-nemen, ende de onrijpe vrucht [in] den bloessem verdorren; dat men de stelen met snoey-messen moet afsnijden, ende de wijnrancken wegh-doen [ende] af-houwen.

III.6

DAt men ’t te samen moet liggen laten, den vogelen op de bergen, ende den dieren in den lande: dat des somers de vogelen daer in nestelen, ende des winters allerhande dieren in den lande daer in liggen.

7

Te dier tijt sal het verscheurde ende geplonderde volck, ’t welck grouwelijcker is, dan sus eenigh ander, dat hier ende daer af-gemeten ende vertreden is, ⁺ dien de water-stromen sijn lant in-nemen, geschencke brengen den HEERE Zebaoth, aen de plaetse, daer de name des HEEREN Zebaoth is, tot den bergh Zion.

+ Ies. 18,2.