Lutherse Bijbel (1648)

Het xj. Capittel.

Heeft twee deelen: I. Predicatie van Christi persone ende ampt. II. Dan de beroepinge der Heydenen.

I.1

☜ENde het sal een Roede op-gaen van den stamm Isai, ende een Scheute uyt sijn wortel vrucht voort-brengen. ⁺

+ Ies. 53,2. Ierem. 13,5. cap. 33,15. Zach. 3,8. cap. 6,12. Act. 13.22, 23.

2

Op den welcken sal rusten de Geest des HEEREN, de Geest der wijsheyt ende des verstants, de Geest des raets ^* ende der sterckte, de Geest der kennisse ende der vreese des HEEREN☞.

* Ies. 9,5.

3

Ende sijn ^a riecken sal zijn in de vreese des HEEREN: hy en sal niet richten nae dien, dat sijne oogen sien; noch straffen nae het gene, dat sijne ooren hooren.

a Riecken) Sijn offer dat voor Godt wel rieckt, ende sijn reuck-werck en sal niet zijn als des ouden priesterdoms des wets, in uytwendigen reuck-wercke; maer in de vreese Godts, dat is, sijn gebedt sal in den Geest geschieden, Ioh. 4,23. want roocken, heet bidden: riecken, heet verhooren.

4

Maer sal met gerechtigheyt richten de arme, ⁺ ende ^b met gerichte straffen de ellendige in den lande: ☜Ende sal met den staf sijns monts de aerde slaen, ende met den adem sijner lippen den godtloosen dooden☞.

+ 2 Thes. 2,8. Apoc. 2.16.

b Met Gerichte) Hy salse door genade rechtveerdigh maken, ende niet-te-min door ’t kruys laten straffen den over-geblevenen ouden Adam in den vleesche: ende dat heet, met gerichte straffen; dat is, niet in vervolgentheyt ende toorn; maer met vernuft, ende tot haer profijt.

5

Gerechtigheyt sal de gordel sijner lendenen zijn; ende het geloof de gordel sijner nieren.

[fol. 5r]

II.6

DE wolven sullen by de lammeren woonen, ⁺ ende de luypaert by de bocken liggen: een kleyn jongsken sal kalveren ende jonge leeuwen ende mest-vee t’ samen drijven.

+ Ies. 65,25. Hos. 2,18.

7

Koeyen ende beyren sullen aen de weyde gaen, dat hare jongen by malkanderen liggen; ende de leeuwen sullen stroo eten, gelijck de ossen.

8

Ende een soogh-kint sal sijn vermaeck hebben aen het hol der adderen; ende een gespeent kint sal sijne hant steken in den kuyl des basilisken.

9

Men en sal nergens leet doen, noch verderven, op mijnen heyligen bergh: want het lant is vol kennisse des HEEREN, gelijck als met water der zee bedeckt.

10

Ende het sal geschieden te dier tijt, ⁺ ☜Dat de wortel Isai, die daer staet tot een baniere den volckeren; nae dien sullen de Heydenen vragen: ende sijne ruste sal eere zijn☞.

+ Rom. 15,12.

11

Ende de Heere sal te dier tijt ten anderen male sijne hant [uyt-strecken], dat hy het overblijfsel sijns volcx verkrijge, ’t welck over-gebleven is van de Assyriers, Egyptenaers, Pathros, Moorenland, Elamiten, Sinear, Hamath, ende van de eylanden der zee.

12

Ende sal een baniere onder de Heydenen op-werpen, ⁺ ende tesamen brengen de verjaegde Israëls; ende de verstroeyde uyt Iuda te hoope voeren, van de vier eynden des aerd-rijcks.

+ Deut. 30,4.

13

Ende de nijt tegen Ephraim sal op-houden; ende de vyanden Iuda sullen uyt-geroeyt worden: [dat] Ephraim niet en benijde den Iuda, ende Iuda niet en zy tegen Ephraim.

14

Maer sy sullen de Philisteen op den halse zijn tegen ’t Westen, [ende] berooven alle de gene, die tegen ’t Oosten woonen: Edom ende Moab sullen hare handen tegen hen vouden; de kinderen Ammons sullen hen gehoorsaem zijn.

15

Ende de HEERE sal verbannen den stroom der zee in Egypten, ende sal sijne hant laten gaen over het water met sijnen stercken wint; ende de seven stroomen slaen, dat men met schoenen daer [door] gaen magh.

16

Ende daer sal een bane zijn voor het overblijfsel sijns volcks, ⁺ dat over-gebleven is van de Assyriers; gelijck als Israël geschiedde ter tijt, doe sy uyt Egypten-lant togen.

+ Exod. 14,29.