Lutherse Bijbel (1648)

Het ix. Capittel.

Heeft drie deelen: I. Prophetie van Christus, ende van de beroepinge der Heydenen. II. Van afschaffinge des Levitischen wets; ende van den geestelijcken vrede. III. Tegen het koninck-rijcke Israëls

I.1

☜HEt volck, dat in de duysternisse wandelt, siet een groot licht; ende over de gene, die daer woonen in den duysteren lande, schijnt het hel.

2

Ghy maeckt der Heydenen vele, daer mede en maeckt ghy der vreuchden niet vele: [maer] voor u sal men sich verblijden, gelijck men sich verblijdt in den oogst; gelijck men vrolijck is, wanneer men den buyt uyt-deelt☞.

II.3

WAnt ghy hebt het jock hares lasts, ende de roede harer schouderen, ende den stock hares drijvers verbroken; ⁺ gelijck als ter tijt Midian.

+ Iud. 7,22. Ies. 10,26.

4

Want alle krijgh met gedruys, ende het bloedigh kleedt sal verbrandt ende met vyer verteert worden.

5

☜Want ons is een Kint geboren, ⁺ een Soon is ons gegeven; wiens heerschappye is op sijne schouder: ende hy heet; Wonderbaer, Raet, Kracht, Helt, eeuwige Vader, Vrede-vorst:

+ Luc. 1,31. cap. 2.10, 11. Ioh. 3,16. Ioh. 4,10. Ies. 22,22. Psa. 45.4. 5, 6.

6

Op dat sijne heerschappye groot worde, ende des vredes geen eynde, op den stoel Davids ende sijnen Koninckrijcke; ⁺ dat hy het beschicke ende verstercke, met gerichte ende gerechtigheyt, van nu aen tot in eeuwigheyt: ⁺ sulcx sal doen den yver des HEEREN Zebaoth☞.

+ Luc. 1,32.

+ 2 Reg. 19,31. Ier. 37,32.

III.7

DE Heere heeft een woort gesonden in Iacob, ende ’t is in Israël gevallen.

8

Dat het sullen gewaer worden al het volck Ephraim, ende de burgeren te Samaria, die daer seggen in hoogh-moet ende stouten sinne:

9

Tichel-steenen zijn gevallen; maer wy willen ’t met werck-stucken wederom bouwen: men heeft moerbesien-boomen af-gehouwen; soo willen wy Cederen in de plaetse setten.

10

Want de HEERE sal des Rezins krijghs-volck tegen hen verheffen, ende hare vyanden te hoope rotten.

11

De Syriers van vooren toe, ende de Philisteen van achter toe; dat sy Israël verslinden met vollen monde: ⁺ indien allen en laet sijn toorn [noch] niet af, sijne hant is noch uyt-gestreckt.

+ Ies. 5,24. cap. 10,5.

12

Soo en keert sich het volck oock niet tot dien, die het slaet; ende en vragen niets nae den HEERE Zebaoth.

13

Daerom sal de HEERE af-houw-en van Israël, beyde kop ende steert; beyde tack ende stronck op eenen dagh.

14

(De oude eerlijcke lieden zijn de kop; maer de Propheten, die daer valsch leeren, zijn de steert.)

15

Want de leyders deses volcks zijn verleyders; ende die haer leyden laten, zijn verlooren.

16

Daerom en kan hem de Heer over haer jongh man-volck niet verblijden, noch harer weesen ende weduwen ontfermen: ⁺ want sy zijn al t’ samen huychelaers ende boos, ende alle mont spreeckt dwaesheyt; ⁺ indien allen en laet sijn toorn [noch] niet af, sijne hant is noch uyt-gestreckt.

+ Ies. 10,6.

+ Ies. 5,24. cap. 9,12. cap. 10,4.

17

Want het godtloose wesen is ontsteken als vyer, ⁺ ende verteert doornen ende heggen; ende brant als in een dick wout, ende geeft hoogen roock.

+ Ies. 5,24. cap. 24,6.

18

Want in den toorne des HEEREN Zebaoth is het lant verduystert, dat het volck is als spijse des vyers: niemant en verschoont den anderen.

19

Rooven sy ter rechter-hant, soo lijden sy honger; eten sy ter slincker-hant, soo en worden sy niet versadigt: een yegelijck verslindt het vleesch sijnes arms:

20

Manasse den Ephraim, Ephraim den Manasse; [ende] sy beyde te samen tegen Iuda: indien allen en laet sijn toorn niet af, sijne hant is noch uyt-gestreckt.