Lutherse Bijbel (1648)

Het vij. Capittel.

Heeft vier deelen: I. Belofte, dat de belegerde stadt Ierusalem soude verlost worden. II. Het aen-gebodene teecken tot versekeringe van de beloofde verlossinge. III. Prophetie des ellendigen toestants over het huys Davids. IV. Het tweede teecken, ’t welck Godt door den Prophete aen de hant geeft.

I.1

HEt geschiedde ter tijt Ahas, des soons Iothams, des soons Usia des Konincks Iuda, ⁺ dat Rezin de koninck van Syrien op-tooch, ende Pekah de soon van Remalja, de Koninck Israels, nae Ierusalem, tegen haer te strijden; maer sy en kondense niet winnen.

+ 2 Reg. 16,5. 2 Par. 28,5.

2

Doe wiert den huyse Davids gebootschapt: De Syriers verlaten sich op Ephraim. Doe beefde hem het herte, ende het herte sijns volcks; gelijck als de boomen in den woude beven van den wint.

3

Maer de HEERE sprack tot Iesaia: Gaet henen uyt Ahas te gemoete, ghy ende uwe soon Sear-Iasub, aen het eynde des water-gancks aen den oppersten vyver, aen den wegh by den acker des verwers.

4

Ende spreeckt tot hem: Hoedt u, ende weest stille; en vreest u niet, ende u herte zy onvertsaegt, voor dese twee roockende blusch-branden: namelijck, voor den toorne Rezins, mitsgaders der Syriers, ende des soons van Remalja;

5

Dat de Syriers tegen u eenen boosen raet-slagh gemaeckt hebben, [met] Ephraim, ende den sone van Remalja, ende seggen:

6

Wy willen henen op tot Iuda, ende haer op-wecken, ende onder ons deelen, ende tot eenen Koninck daer in maken den sone Tabeals.

7

Want alsoo spreeckt de Heere HEERE: ’t en sal niet bestaen, noch alsoo geschieden.

8

Maer gelijck als Damascus het hooft in Syrien is; alsoo sal Rezin het hooft te Damasco zijn: ende over vijf-en-tsestich jaer sal ’t met Ephraim uyt zijn, dat sy niet meer een volck en zijn.

9

Ende gelijck als Samaria het hooft is in Ephraim; soo sal de soon van Remalja het hooft te Samaria zijn. ☜En gelooft ghy niet; soo en blijft ghy niet☞.

II.10

ENde de HEERE sprack wederom tot Ahas, seggende:

11

Eyscht u een teecken van den HEERE uwen Godt; het zy beneden in de helle, oft daer boven in de hooghte.

12

Maer Ahas sprack: Ick en wil het niet eyschen; op dat ick den HEERE niet en versoecke.

13

Doe sprack hy: Wel-aen, soo hoort ghy van den huyse Davids: is ’t u-lieden te weynigh, dat ghy de lieden quellet; ghy moet oock mijnen Godt quellen?

14

Daerom soo sal u-lieden de Heere selve een teecken geven: ☜Siet! eene maecht is swanger, ⁺ ende sal eenen Sone baren; dien sal sy heeten Immanu-El☞. ⁺

+ Matth. 1,23. Luc. 1,31.

+ Immanu-El heet, met ons Godt.

15

Boter ende honich sal hy eten; dat hy wete het quade te verwerpen, ende het goede te verkiesen.

16

Want eer dit knechtken leert het

[fol. 3v]

quade verwerpen, ende ’t goede verkiesen; sal dat landt, daer u voor grouwelt, verlaten zijn van sijne twee koningen.

III.17

[MAer] de HEERE sal over u, ⁺ over u volck, ende over uwes vaders huys, dagen komen laten, dewelcke niet gekomen en zijn, sint dier tijt dat Ephraim van Iuda gescheyden is, [door] den Koninck van Assyrien.

+ 2 Reg. 12,16.

18

Want te dier tijt sal de HEERE toe-tsissen der vliege aen het eynde der wateren in Egypten, ende der bye in den lande Assur;

19

Dat sy komen, ende hen altemael leggen, aen de drooge beken, ende in de steen-klooven, ende in alle heggen, ende in alle bosschen.

20

Ter selven tijt sal de Heere het hooft ende de hayren aen de voeten af-scheren, ende den baert wegh-nemen, door een ^a gehuert scheer-mes, [namelijck, door de gene, die] op gene zijde des waters zijn, [als door] den Koninck van Assyrien.

a Gehuert) De Koninck van Assyrien heet een gehuert oft gedongen scheer-mes: want Godt gebruyckt hem een tijt-lanck om sijn volck te straffen.

21

Ter selven tijt sal een man eenen hoop koeyen, ende twee kudden opvoeden.

22

Ende sal soo veel te melcken hebben, dat hy boter eten sal: want wie in den lande over-blijven sal, die sal boter ende honich eten.

23

Want het sal te dier tijt geschieden, dat, waer als nu duysent wijn-stocken staen, duysent silverlingen waerdich, daer sullen doornen ende heggen zijn;

24

Dat men met pijlen ende bogen daer henen gaen moet: ^b want in het gantsche lant sullen doornen ende heggen zijn;

b Dat is, het lant sal woest liggen, sonder lieden, die het bearbeyden.

25

Dat men oock tot alle de bergen, die men met houweelen pleegt om te hacken, niet en kan komen, [uyt] vreese der doornen ende heggen: maer men sal ossen aldaer gaen, ende schapen daer op treden laten.

IV.1

ENde de HEERE sprack tot my: Neemt [voor] u eenen grooten brief, ende schrijft daer op met eens menschen griffie; Rooft-haest, buyt-spoedigh.

2

Ende ick nam tot my [twee] getrouwe getuygen, den Priester Uria; ende Sacharia, den sone Ieberechia.

3

Ende ick ginck tot eene Prophetersse, die wiert swanger, ende baerde eenen sone: ende de HEERE sprack tot my, noemt hem: Rooft-haest, buyt-spoedigh.

4

Want, eer dat knechtken roepen kan: lieve vader, lieve moeder; sal de macht van Damascus, ende den buyt van Samaria wegh-genomen worden, voor den Koninck van Assyrien.

5

Ende de HEERE sprack voorder met my, seggende:

6

Dewijle dat dit volck veracht het water de Siloah, dat sachtkens gaet, ende troost hem des Rezins, ende des sons van Remalia.

7

Siet, soo sal de Heere over hen komen laten stercke ende vele wateren ^a strooms: [namelijck] den Koninck van Assyrien, ende alle sijne heerlijckheyt; dat sy over alle hare beken varen, ende over alle hare oeveren gaen.

a Strooms) Dat is, de Phrath, over welcke het lant Assyrien ligt.

8

Ende sullen in-breken in Iuda, ende swemmen, ende daer over henen gaen; tot dat sy aen den hals reycken: ende sullen hare vleugelen uyt-breyden; dat sy uwe landt, o Immanu-El, vervullen, soo wijt als het is.