Lutherse Bijbel (1648)

Het viij. Capittel.

Heeft vijf deelen: I. Een wensch der Kercke des Ouden Testaments. II. Christi antwoort, dat dese wensch sal vervult worden ter rechter tijt. III. Een gebedt der Kercke om vol-standigheyt. IV. Eene beschrijvinge der Kercke des Nieuwen Testaments, met hare Arbeyders. V. ’t Laetste gespreck, ende gelijcksaem het besluyt.

I.1

O Dat ick u, mijn broeder, ghy die mijner moeder borsten suygt, daer buyten vonde; ende u kussen moeste, dat my niemant en beschimpte!

2

Ick wilde u leyden, ende in mijner moeder huys brengen; daer Ghy my leeren soudt: daer wilde ick u drencken met gemaeckten wijn, [ende] met den most mijner granaet-appelen.

3

Sijne slincker-hant ligt onder mijn hooft, ⁺ ende sijne rechter-hant om-helset my.

+ Cant. 2,6.

II.4

ICk besweere u dochteren Ierusalems, ⁺ dat ghy mijne beminde niet op en weckt, noch en roert, tot dattet haer selven behaegt.

+ Cant. 2,7. cap. 3,5.

5

Wie is die, dieder op-vaert van de woestijne, ende leunt haer op haren Vrient? onder den appel-boom weckte Ick u, daer uwe moeder u gebaert hadde; daer van u gelegen is, die u gewonnen heeft.

III.6

☜SEt my als een segel op uw’ herte; als een segel, op uwen arm: want de liefde is sterck, als de doot; [ende] de yver is vast als de helle: hare gloet is vyerigh, [ende] eene ^a vlamme des HEEREN;

a Vlamme) Hier siet men wel, dat Salomo in dit liedt van een geestelijcke liefde singt, die Godt geeft, ende ons oock betoont in alle sijne weldaden, Rom. 8.38, etc.

7

Dat oock vele wateren die liefde niet en mogen uyt-blusschen, noch de stroomen die verdrincken: al wilde een al ’t goet in sijnen huyse om die liefde geven, so en soud ’et alles niet gelden☞.

IV.8

ONse Suster is kleyn, ende en heeft geene borsten: wat sullen wy onser Suster doen, als mense nu sal aen-sprecken?

9

Is sy eene muer, so willen wy silvere bol-wercken daer op bouwen; is sy eene deure, so willen wyse bevestigen met cederen plancken.

10

Ick ben eene muer, ende mijne borsten zijn als torens; doe ben ick geworden voor sijne oogen, als eene die vrede vindt.

11

Salomo heeft eenen wijn-bergh te Baal-Hamon; hy gaf den wijn-bergh den hoeders, dat een yegelijck voor sijne vrucht brachte duysent silverlingen.

12

Mijn wijn-bergh is voor my: u, Salomo, [behooren] duysent; maer den hoeders tweehondert, met sijne vruchten.

V.13

GHy die woont in de hoven, laet my uwe stemme hooren; de geselschappen mercken daer op.

14

Vliedt mijn Vriendt, ende zijt gelijck een rhee, ofte een jongh hert, op de kruyd-bergen.

Eynde des Hoogen-liedts Salomons.