Lutherse Bijbel (1648)

Het v. Capittel.

Heeft drie deelen: I. De Kercke noodt Christum; dewelcke daer-op sijne tegenwoordigheyt ende heyligh verdienst verklaert. II. De Kercke vertelt, hoe wonderbaerlijck sij van Christo geleydt, ende van ’t quade door ’t Woort ende kruys af-gehouden worde. III. Wort Christus beschreven, tenaen-sien van sijn lijden, sterven, op-standinge ende hemel-vaert.

I.

MYn Vrient kome in sijnen hof, ende ete van sijne edele vruchten.

1

Ick kome, ⁺ mijne Suster, lieve Bruyt, in mijnen hof: Ick hebbe mijne myrrhe mitsgaders mijne kruyden gepluckt; Ick hebbe van mijn seem mitsgaders mijnen honingh gegeten; Ick hebbe van mijnen wijn mitsgaders mijne melck gedroncken: ⁺ Etet, mijne beminde; ende drincket, mijne vrienden, ende wordet droncken.

+ V. Cap. Ebr.

+ Prov. 9,5. Ies. 41,8. cap. 55.1, 2.

II.2

Ick slape, ⁺ maer mijn herte waeckt; daer is de stemme mijnes Vrients, die aen-klopt: Doet my open, lieve Vriendinne, mijne Suster, mijne duyve, mijne vrome; want mij hooft is vol dauws, ende mijne hayr-locken vol nacht-druppelen.

+ Apoc. 3,20.

3

Ick hebben mijnen rock uyt-getogen; hoe sal ick hem weder aen-trecken? ick hebbe mijne voeten gewasschen; hoe sal ickse weder besoetelen?

4

[Maer] mijn Vrient steeckt sijne hant door ’t gat; ende mijn lijf beeft daer van.

5

Doe stont ick op, dat ick mijnen Vrient open dede: mijne handen dropen van myrrhe; ende myrrhen liepen over mijne vingeren, aen den grendel aen ’t slot.

6

[Ende] doe ick mijnen Vrient open gedaen hadde, ⁺ was Hy wegh, ende henen gegaen: doe ginck mijne ziele uyt, nae sijn woort; ⁺ ick socht Hem, maer ick en vondt hem niet; ⁺ ick riep Hem, maer Hy en antwoordde my niet.

+ Hos. 5,15.

+ Cant. 3,1.

+ Psal. 22,3.

7

My vonden de wachters, die in de stadt omme gaen; die sloegen ende verwondden my: de wachters op de muer namen my mijnen sluyer.

8

Ick besweere u ⁺ ghy dochteren Ierusalems, Vindet ghy mijnen Vrient, so segt Hem, dat ick van liefde kranck ligge.

+ Cant. 3,5.

III.9

WAt is uw’ Vrient voor [andere] vrienden, ô ghy schoonste onder de wijven! wat is uw’ Vrient voor [andere] vrienden, dat gy ons soo besworen hebt?

10

Mijn Vrient is wit ende root, uyt-gekoren onder vele duysenden.

11

Sijn hooft is het fijnste gout; sijne hayr-locken zijn gekrult, swart als een rave.

12

Sijne oogen zijn als duyven-[oogen,] aen de water-beken, ⁺ met melck gewasschen; ende staen in de ^a volheyt.

+ Cant. 1,15. cap. 4,1.

a Volheyt) Hy meynt een vol aen-gesicht ende oogen; niet vervallen, noch rimpelachtigh.

13

Sijne wangen zijn als de wassende kruyt-hofkens der Apothekers; sijne lippen zijn als roosen, die van vloeyende myrrhe druypen.

14

Sijne handen zijn als goudene ringen, vol Turkoysen; sijn lichaem is als reyn yvoor met Saphiren verciert.

15

Sijne beenen zijn als marmer-pijlaren, gegrondet op goudene voeten: sijne gestalte is als de Libanon, uyt-verkoren als de Cederen.

16

Sijne kele is soete, ende gantsch lieflijck: sulck een is mijn Vrient; mijn Vrient is sulck een, ghy dochteren Ierusalems.