Lutherse Bijbel (1648)

Het iiij. Capittel.

Begrijpt eene Lof-spreucke, welcke Christus van de schoonheyt sijner Kercke laet hooren, in drie stucken: I. Is de schoonheyt der leere ende heyliger Sacramenten. II. Is de schoonheyt des geloofts. III. De lieflijckheyt der vruchten des geloofs, mitsgaders eene vermaninge van ’t kruys.

I.1

SIet, mijne Vriendinne, ghy zijt schoone; siet, schoone zijt ghy: uwe oogen zijn als duyven-[oogen,] tusschen uwe ^a vlechten: ⁺ uw’ hayr is als eene kudde geyten, ⁺ die geschoren zijn op den bergh Gilead.

a Vlechten) Hy meynt de hayr-tuyren, de welcke nae de natuerlijcke oude wijse ongevlochten ende te rugge geslagen den wijfs-persoonen seer wel staen; wanneer sy met een vol aengesicht ende rootachtige wangen haer vertoonen, ende de hayren op beyde zijden daer af hangen over d’ooren ende schouderen.

+ Cant. 4,3. cap. 6,7.

+ Cant. 6,5.

2

Uwe tanden zijn als de kudde met besneden [wolle,] die uyt het wette komen; die altemael tweelingen dragen, ende geene onder haer en is onvruchtbaer.

3

Uwe lippen zijn als een roset-verwigh snoer, ^* ende uwe reden lieflijck: uwe wangen zijn als de rete aen den granaet-appel, tusschen uwe vlechten.

* Psal. 147,1. Col. 4,5.

4

⁺ Uwen hals is als de toren Davids, ⁺⁺ met eene borst-weeringe gebouwt; daer aen duysent schilden hangen, [ende] allerley ^/ wapenen der Stercken.

+ Cant. 7,4.

++ Neh. 3,25.

/ Ezech. 27.10, 11.

5

^// Uwe twee borsten zijn als twee jonge rhee-tweelingen, die onder de roosen weyden;

// Cant. 7,3.

6

Tot dat de dagh koel worde, ende de schaduwe wijcke: Ick wil tot den myrrhe-bergh gaen, ende tot den wieroock-heuvel.

II.7

GHy zijt in alle manieren schoone, mijne Vriendinne! ⁺ ende daer en is geene vlecke aen u.

+ Ephes. 5,27.

8

Komt, mijne Bruyt, van Libanon; komt van Libanon: gaet voort, treedt herwaerts van de hooghte Amana, van de hooghte Senirs ende Hermons, van de wooningen der leeuwen, van de bergen der luypaerden.

9

Ghy hebt my ’t herte genomen, mijne Suster, lieve Bruyt, met uwer oogen een, ende met uwer hals-ketenen eene.

10

Hoe schoone zijn uwe borsten, mijne Suster, lieve Bruyt! uwe borsten zijn lieflijcker dan wijn, ende de reuck uwer salven over-treft alle kruyden.

11

Uwe lippen, mijne Bruyt, zijn

[fol. 274v]

als druypende honingh-seem; honingh ende melck is onder uwe tonge: ende uwer kleederen reucke is als de reucke van Libanon. ⁺

+ Hos. 14.6, 7.

III.12

MYne Suster, lieve Bruyt, ghy zijt een besloten hof, een beslotene welle, een versegelde born-put.

13

Uw’ gewas is als een lust-hof van granaet-appelen, met edele vruchten; cijpren met narden;

14

Narden met saffraen, calmus ende caneel, met allerley boomen van wieroock, myrrhe, ende aloë met alle beste kruyden.

15

[Gelijck] eene hof-fonteyne, [gelijck] een born-put der levendige wateren, die van Libanon vloeyen.

16

Staet op, Noorden-wint; ende komt, Zuyden-wint, ende waeyt door mijnen hof, dat sijne kruyden druypen.