Lutherse Bijbel (1648)

Het ij. Capittel.

Heeeft twee deelen: I. Een gespreck des Heeren Christi ende sijner Kercke, van desselven geboorte, lijden, verdienst ende weldaden. II. Een lieflijck gespreck, waer in Christus sijne Gemeynte tot Hem roept, ende u voor de vyanden waerschouwt; ende hoe sy volgt.

I.1

ICk ben een bloeme te Saron, ende een roose in ’t dal.

2

☜Gelijck een roose onder de doornen, soo is mijne Vriendinne onder de dochteren☞.

3

Gelijck een appel-boom onder de wilde boomen, soo is mijn Vrient onder de sonen: ick sitte onder de schaduwe diens, dien ick begeere; ende sijne vrucht is mijner keele soete.

4

Gy voert my in den wijn-kelder, ende de liefde is sijne baniere over my.

5

Hy verquickt my met bloemen, [ende] laeft my met appelen; want ick ben kranck van liefde.

6

Sijne slincker-hant ligt onder mijn hooft, ⁺ ende sijne rechter-hant omhelset my.

+ Cant. 8,3.

7

Ick besweere u, ghy dochteren Ierusalems, bij de rheën, ofte by de hinden op den velde, dat ghy mijne Vrien-

[fol. 274r]

dinne niet op en weckt, noch en roert, tot dattet haer selven behaegt.

8

Daer is de stemme mijns Vrients; Siet, Hy komt ende huppelt op de bergen, ende springt op de heuvelen.

9

Mijn Vrient is gelijck een rhee oft jonck hert: Siet, Hy staet achter onse wandt, ende siet door ’t venster, ende kijckt door de tralien.

II.10

MYn Vrient antwoordt, ende seyt tot my: Staet op, mijne Vriendinne, mijne schoone, ende komt herwaerts.

11

Want siet, de winter is voor-by; de regen is wegh, ende daer henen.

12

De bloemen zijn uyt-gekomen in den lande; de lente is nae-by gekomen; ende de tortel-duyve laet haer hooren in onsen lande.

13

De vijge-boom heeft knoppen gekregen; de wijn-stocken hebben botten gekregen, ende geven haren reuck: Staet op, mijne Vriendinne; ende komt, mijne schoone, [komt herwaerts.]

14

Mijne duyve in de gaten der steen-rotsen, in de steen-kloven; toont my uwe gestalte, ⁺ laet my uwe stemme hooren: want uwe stemme is soete, ende uwe gestalte lieflijck.

+ Cant. 5,15.

15

Vanget ons de vossen, ⁺ de kleyne vossen, die de wijn-bergen verderven: want onse wijn-bergen hebben botten gekregen.

+ Ezech. 13,4.

16

Mijn vrient is mijn, ende ick ben sijn, die onder de roosen weydet;

17

Tot dat de dagh koel worde, ⁺ ende de schaduwe wijcke. Keert om, wordt als een rhee, mijn Vrient, ofte als een jonck hert op de scheyd-bergen.

+ Cant. 4,6.