Lutherse Bijbel (1648)

Het Hooge-liedt SALOMONS,

Kan bequamelijck in drie deelen gedeelt worden:
I. Is een gespreck tusschen Christum ende sijne Kercke, tot eene in-leydinge ofte voor-bereydinge; in ’t eerste cap. tot ’et 12 vers toe.
II. De verhandelinge van de liefde selfs; tot ’et 13 vers des 8 cap.
III. Het besluyt-gespreck.

Het eerste Capittel.

Heeft twee deelen: I. De Kercke wenscht nae des Messiae komste, beschrijft sijn Ampt ende weldaden, als oock der selver eygene gelegentheyt. II. Christus beschrijft ende looft sijne geestelijcke Bruyt; ende sy prijst daer en tegen haren hemelschen Bruydegom.

1

Het Hooge-liedt Salomons.

I.2

HY kusse my met den kusse sijns monts; want uwe borsten zijn liefelijcker dan wijn. ⁺

+ Cant. 4,10.

3

Dat men uwe goede salve riecke: ☜uwen Naem is eene uyt-geschudde salve☞; daerom hebben u de maegden lief.

4

☜Treckt my nae u, so loopen wy☞; de Koninck leydde my in sijne kamer: ⁺ wy verheugen ons, ende sijn vrolijck over u; wy gedencken aen uwe borsten meer, dan aen den wijn: de Vrome hebben u lief.

+ 1 Pet. 1,8.

5

Ick ben swart, maer seer lieflijck, ghy dochteren Ierusalems; gelijck de hutten Kedars, gelijck de tapijten Salomons.

6

En siet my niet aen, dat ick soo swart ben; want de Sonne heeft my soo verbrandt: mijner moeder kinderen toornen op my: men heeft my tot eene hoederinne der wijn-bergen geset; maer mijnen wijn-bergh dien ick hadde, en hebbe ick niet gehoedt.

7

Segt my aen, Ghy dien mijne ziele lief heeft; ⁺ waer Ghy weydet, waer Ghy rustet in den middage: op dat ick niet herwaerts ende derwaers gaen en moete, by de kudden uwer gesellen.

+ Deut. 12,5. Cant. 3.1, 2, 3.

8

En kent ghy u niet, ⁺ ghy schoonste onder de wijven; so gaet uyt op de voet-stappen der schapen, ende weydet uwe bocken by de herders-huysen.

+ Cant. 5,9. c. 6,1.

9

^* Ick gelijcke u, mijne Vriendinne, mijnen peerden aen de wagens van Pharao.

* Cant. 2.2, 10, 13. cap. 4.1, 7. cap. 5,2. cap. 6 4. Ioh. 15.14, 15.

10

Uwe wangen staen lieflijck in de spangen, ⁺ ende uw’ hals in de ketenen.

+ Ezech. 16.11, 12, 13.

11

Wy willen u goude spangen maken, met silvere stipkens.

12

Doe Hem de Koninck herwaerts wendde, gaf mijn nardus sijnen reuck.

13

Mijn Vrient is my een bundelken myrrhe, dat tussen mijne borsten hangt.

14

Mijn Vrient is my eene druyve van Copher, in de wijn-bergen te Engeddi.

II.15

SIet, mijne Vriendinne, ghy zijt schoone, schoone zijt ghy; uwe oogen [zijn als] duyven [oogen.]

16

Siet, mijn Vrient, ⁺ Ghy zijt schoon ende lieflijck: ons’ bedde groent.

+ Psal. 45,3. Cant. 4,1. c. 5,12.

17

De balcken onser huysen zijn cederen; onze latten zijn cypressen.