Lutherse Bijbel (1648)

Het xij. Capittel.

Heeft twee deelen: I. Eene waerschouwinge tegen ’t roeckeloose leven der werelt; neffens eene beschrijvinge des ouderdoms. II. Het besluyt van dit Boeck.

I.9

☜SO verblijdt u, jongelinck, in uwe jeugt, ende laet uw’ herte vrolijck zijn in uwe jeugt: doet wat uw’ herte lust, ende uwen oogen behaegt; ende weet, dat u Godt om dit alles sal voor’t gerichte doen komen☞.

10

Laet de treurigheyt uyt uw’ herte, ende doet het quade wegh van uw’ lichaem: want de kindsheyt ende jeugt is ydelheyt.

1

☜^a Gedenckt aen uwen Schepper in uwe jeugt, ⁺ eer dan de quade dagen komen; ende de jaren genaken, daer van ghy sult seggen: Sy en behagen my niet☞.

a Met dese gebrokene woorden beschrijft hy den ouderdom eens Menschen: wanneer de handen beven, de beenen sich krommen, d’oogen doncker worden, de tanden niet malen en willen, de hayren grijs worden, ende de schouderen haer buygen, d’ooren hangen ende doof worden, etc.

+ XII. Cap. Ebr.

2

Eer dan de Sonne ende het licht, de Mane ende de Sterren, duyster worden; ende de wolcken weder komen nae den regen.

3

Ter tijt, wanneer de wachters in ’t huys beven, ende de stercke sich krommen, ende de meulenaers ledigh staen, om dat harer soo weynigh geworden is; ende de gesichten door de vensters duyster worden:

4

Ende de deuren op de strate gesloten worden, dat de stemme der meulenaresse sacht wort, ende ontwaeckt als de vogel singt, ende alle dochteren des gesangs haer buygen.

5

Dat sich oock de hooge vreesen, ende ontsien op den wegh; als d’amandel-boom bloeyt, ende de sprinck-hane beladen wort, ende alle lust vergaet: (Want de Mensch vaert derwaerts, daer hy eeuwigh blijft, ende de klagers gaen ront-om op de strate.)

6

Eer dan de silveren strick wegh kome, ende de gulden welle verloope, ende de eemer uyt-leke aen den born-put, ende het radt in stucken breke aen den born-put.

7

☜Want het stof moet weder tot d’aerde komen, ⁺ gelijck het geweest is: ende de geest weder tot Godt, ⁺ die hem gegeven heeft☞.

+ Gen. 3,19.

+ Gen. 2,7. Num. 16,22.

II.8

’t IS alles gantsch ydel, ⁺ sprack de Prediker; gantsch ydel!

+ Psal. 62,9. ende 144,4. Eccl. 1,2.

9

Deselve Prediker en was niet alleen wijs; ⁺ maer leerde oock het volck goede leeringe, ende merckte, ende onder-socht, ende stelde vele Spreucken.

+ 1 Reg. 4.31, 32.

10

Hy socht, dat hy vonde aengename woorden, ende schreef recht de woorden der waerheyt.

11

Dese woorden der Wijsen zijn als

[fol. 273v]

spiessen ende nagelen, geschreven door de Meesters der versamelingen, ende van eenen eenigen Herder gegeven.

12

Wacht u, mijn soon, voor andere meer: want veel boecken makens en is geen eynde; ende veel prediken, maeckt het lijf moede.

13

☜Laet ons de hooft-somme aller leere hooren: ⁺ Vreest Godt, ende houdt sijne geboden; want dit [betaemt] allen Menschen.

+ Deut. 6,2. cap. 10,12. Prov. 3,7.

14

Want Godt sal alle wercken voor ’t gerichte brengen, ⁺ dat verborgen is; het zy goet ofte quaet.

+ 1 Cor. 4,5. 2 Cor. 5,10.

Eynde des Predikers Salomons.