Lutherse Bijbel (1648)

Het x. Capittel.

Heeft drie deelen: I. D’in-leydinge tot de leere van de schade des onverstants by de Geweldige. II. Eene verklaringe van deselve leere. III. Eene vermaninge van den quaden ende goeden staet in de regimenten.

I.5

DAer is een ongeluck, dat ick sagh onder de Sonne; namelijck, onverstant, die onder de Geweldige gemeyn is.

II.6

DAt een sot sit in groote weerdigheyt; ende de rijcke beneden sitten.

7

Ick sagh knechten te peerde; ende Vorsten te voet gaen, als knechten.

[fol. 273r]

8

Maer wie eenen kuyl maeckt, ⁺ die sal selfs daer-in vallen; ende wie den tuyn door-breeckt, dien sal een flange steken.

+ Psal. 7,16. Prov. 26,27. Sir. 27,29.

9

Wie steenen wegh ^a wentelt, die salder moeyte mede hebben; ende wie hout klieft, die sal daer van gequetst worden.

a Wentelt) Nieuwe regimenten maken, steeckt ten laetsten deerlijck; want ’t gemeyne volck is ongebonden.

10

Is ’t dat een yser stomp wort, ende aen de snede ongeslepen blijft, so moet men ’t met macht weder scherpen: alsoo volgt oock wijsheyt de neerstigheyt.

11

Een klappaert en is niet beter, dan een flange, die onbesworen steeckt.

12

De woorden uyt den monde eens Wijsen zijn minnelijck: ⁺ maer des sotten lippen verslinden hem selven.

+ Prov. 10,11.

13

Het beginsel sijner woorden is sotheyt; ende het eynde is schadelijcke dwaesheyt.

14

Een sot maeckt vele woorden; ⁺ want de Mensch en ^b weet niet wat geweest is; ende wie wil hem seggen, wat nae hem worden sal?

+ Eccl. 8,7.

b Weet) Hy en gedenckt niet, hoe ’t anderen te vooren gegaen is: hy vaert voort, ende en weet doch niet, hoe ’t gaen sal.

15

De arbeyt der sotten wort hen suer: dewijle men niet en weet in de stadt te gaen.

III.16

☜WEe u, ⁺ lant, diens Koninck een kint is; ende diens Vorsten vroegh eten!

+ Jes. 3.3, 4. Hos. 13,11. Amos 6,4. Jes. 5,11.

17

Wel u, lant, diens Koninck edel is; ende diens Vorsten te rechter tijt eten, tot sterckte, ende niet ter lust☞!

18

(Want door luyigheyt sincken de balcken, ende door trage handen wort het huys lekende.)

19

Dat doet, sy maken broot ten lacchen; ende de wijn moet de ^c levendige verblijden, ende ’t gelt moet hen alles te wege brengen.

c Levendige) Dat zijn die in weelde leven ende met vreugde teeren.

20

En vloeckt den Koninck niet in uw’ herte; ende en vloeckt den rijcken niet in uwe slaep-kamer: want de vogelen des Hemels voeren de stemme wegh; ende die vleugelen hebben, seggen ’t nae.