Lutherse Bijbel (1648)

Het vj. Capittel.

Heeft twee deelen: I. D’ ydelheyt van de gierigheyt. II. D’ ydelheyt van d’ aerdsche eere ende hoogheyt.

I.1

DAer is een ongeluck, dat ick sagh onder de Sonne, ende is gemeyn by de Menschen:

2

Een, ⁺ dien Godt rijckdom, goederen ende eere gegeven heeft, ende hem niet en ontbreeckt, dat sijn herte begeert; ende Godt hem doch de macht niet en geeft, om dat selve te genieten, maer een ander verteert het: dat is ydelheyt ende een boose plage.

+ Eccl. 3,13. cap. 5,5.

3

Al waert dat hy hondert kinderen gewonne, ende leefde soo lange dat hy vele jaren over leefde; ende sijne ziele en versadigde haer van dat goet niet, ende bleef ^a sonder graf: van dien segge ick, Dat een ontijdige geboorte beter zy, dan hy.

a Sonder graf) dien men men geerne quyt is, ende sijne begraffenisse niet en eert.

4

Want in ydelheyt komt hy, ende in duysternisse vaert hy daer henen, ende sijn naem blijft in duysternisse bedeckt.

5

Hy en wort van de Sonne niet blijde, ⁺ ende en weet geene ruste noch hier noch daer.

+ Job 3,16. Psal. 58,9.

6

Al waert dat hy oock twee duysent jaren leefde, so en heeft hy doch nimmer-meer eenen goeden moet: en komt ’et niet alles aen eene plaetse?

7

☜Eenen yegelicken Mensche is arbeyt op-geleyt nae sijne mate☞: maer het herte en kan daer niet by blijven.

8

Want ^b wat richt een Wijse meer uyt dan een sot? wat onder-staet hem de arme, dat hy onder de ^c levendige wil zijn?

b Sy sijn beyde sot, de Wijse ende de arme: de Wijse wilt ’t met sijne sorge uyt-richten; so meynt de arme: Och was ick in dien, ofte in dien staet, hoe fijn soude ’t toe-gaen! ja achterwaerts.

c Levendige) die wel leven ende teeren.

9

’t Is beter het tegen-woordige goet te gebruycken, dan nae ander te gedencken: dat is oock ydelheyt ende jammer.

II.10

WAt is ’t, of een schoon hoogh beroemt is? so weet men doch, dat hy een Mensch is; ende en kan niet rechten met dien, die hem te machtigh is.

11

Want des ydelen dincx is te veel! wat heeft een Mensch meer daer van?