Logo DBNL
Lutherse Bijbel (1648) (2009)

Lutherse Bijbel (1648)

(2009)–Anoniem Lutherse bijbel (1648)–rechtenstatus Auteursrechtelijk beschermd

Vorige Volgende

Het xv. Capittel.

Heeft twee deelen: I. Van de vruchten der kloeckheyt in ’t herte, woorden ende wercken. II. Sommige middelen tegen allerley sonden.

I.1

EEn a sachte antwoort stilt den toorn: + maer een hart woort richtet grimmigheyt aen.

2

Der wijsen tonge maeckt de leere lieflijck: der sotten mont spouwt enkel sotheyt.

3

* D’ oogen des HEEREN schouwen aen alle plaetsen, beyde de boose ende de vrome.

4

Een heylsame tonge is een boom des levens; + maer een leugenachtige maeckt herten-leet.

5

De sot lastert de tucht sijnes vaders; + maer wie de bestraffinge aen-neemt, die sal kloeck worden.

6

In des Rechtveerdigen huys is goets genoegh; maer in des godt-loosen in-komste is verderven.

7

Der wijsen mont stroyt goeden raet uyt: maer der sotten herte en is niet alsoo.

8

☜Der godt-loosen offer is den HEERE een grouwel; + maer het gebedt der vromen is Hem aen-genaem☞.

9

Des godt-loosen wegh is den HEERE een grouwel; maer wie de gerechtigheyt nae-jaegt, + die wort bemint.

10

Het is een quade tucht den wegh verlaten; ende wie de bestraffinge haet, die moet sterven.

11

De Helle ende verderffenisse is voor den HEERE; + hoe veel meer der Menschen herten?

12

De spotter en bemint den genen niet, + die hem bestraft; ende en gaet niet tot de wijse.

13

Een vrolijck herte maeckt een vrolijck aengesicht; + maer als het herte bekommert is, so valt oock de moet.

14

Een verstandigh herte handelt bedachtelijck; maer de koene sotten regeeren sottelijck.

15

Een bedroefde en heeft nimmer-meer eenen goeden dagh: + maer een goede moet is een dagelijckse mael-tijt.

16

’t Is beter een weynigh met de vreese des HEEREN; + dan een grooten schat, daer onruste by is.

17

’t Is beter een gerichte van moes, met liefde; dan een gemeste osse, met haet.

18

Een toornigh man richtet gekijf aen: + maer een verduldige stilt den twist.

19

De wegh des luyaerts is doornachtigh; maer de wegh der Vromen is wel gebaent.

20

Een wijs soon verblijdt den vader; + ende een sot Mensch is sijner moeder schande.

21

Den dwasen is de dwaesheyt eene blijdschap; + maer een verstandigh man blijft op den rechten wegh.

II.22

DE aen-slagen worden te niete, + waer geen raet en is: maer waer veel raet-gevers zijn, daer bestaen sy.

23

’t Is eenen eene vreugde als men hem recht antwoordt: + ende een woort tot sijner tijt, is seer lieflijck.

24

De wegh des levens gaet opwaerts, kloeck te maken; dat men mijde de Helle onderwaerts.

25

De HEERE sal het huys der hooveerdigen af-breken; + ende de pale der weduwen bevestigen.

26

D’ aen-slagen des argen zijn den HEERE een grouwel; maer b troostelijck spreken de reyne.

27

De gierige verstoort sijn eygen huys; + maer wie geschencken haet, die sal leven.

28

Het herte des Rechtveerdigen dichtet wat te antwoorden is; maer de mont der godt-loosen schuymt quaet uyt.

29

De HEERE is verre van de godt-loose; + maer der Rechtveerdigen gebedt verhoort Hy.

30

Een vriendelijck aen-sien verblijdt het herte; + een goet geruchte maeckt het gebeente vet.

31

Het oore, dat de bestraffinge des levens hoort, sal onder de wijse woonen.

32

Wie hem niet en laet tuchtigen, die maeckt hem selven te c niete; maer wie de bestraffinge hoort, die wort kloeck.

33

De vreese des HEEREN is de tucht ter wijsheyt: + ende eer men tot eere komt, + moet men te vooren lijden.


Vorige Volgende

Over het gehele werk

auteurs