Logo DBNL
Lutherse Bijbel (1648) (2009)

Lutherse Bijbel (1648)

(2009)–Anoniem Lutherse bijbel (1648)–rechtenstatus Auteursrechtelijk beschermd

Vorige Volgende

Het xiiij. Capittel.

Heeft twee deelen: I. Van de kloeckheyt in den huys-stant. II. Van de kloeckheyt in den wereltlijcken stant.

I.1

DOor wijse wijven wort het huys gebouwt; maer eene sottinne a breeckt het af met haer doen.

2

* Wie den HEERE vreest, die gaet op de rechte bane; maer wie Hem verachtt, die wijckt uyt sijnen wege.

3

Sotten spreken tyrannighlijck: maer de Wijse bewaren haren mont.

4

Waer geene b ossen en zijn, daer is de kribbe reyn; maer waer de osse werckende is, daer is veel in-komens.

5

Een trouwe getuyge en liegt niet; + maer een valsche getuyge spreeckt stoutelijck leugenen.

6

De spotter c soeckt wijsheyt, ende en vindtse niet; maer den verstandigen is de kennisse licht.

7

Gaet van den sot; want ghy en leert niets van hem.

8

Dat is des kloecken wijsheyt, + dat hy op sijnen wegh merckt: maer dat is der sotten dwaesheyt, dattet enckel bedrogh met hen is.

9

De sotten bedrijven spotterye met de sonde; maer de Vromen hebben lust aen de Vrome.

10

☜Wanneer het hert treurigh is, so en helpt geene uyt-wendige vreugde☞.

11

Het huys der godt-loosen wort verdelgt; + maer de hutte der Vromen sal groenen.

12

Menigen behaegt een wegh wel; + maer eyndelijck brengt hy hem tot den doot.

13

☜Nae ’t lacchen komt treuren; + ende nae de vreugde komt d leet☞.

14

+ Eenen loosen Mensche sal ’t gaen, gelijck hy handelt; maer een vroom man sal over hem zijn.

15

Een slechte gelooft alles; maer een kloeck-sinnige merckt op sijnen ganck.

16

Een wijse vreest, ende vermijdt het quade; + maer een sot vaert ’er stoutelijck door.

17

Een onverduldige doet sottelijck; maer een bedachtsame haet ’et.

18

De slechte erven sotheyt; maer ’t is der kloeck-sinnigen kroone, voorsichtelijck handelen.

19

De quade moeten sich buygen voor de goede; + ende de godt-loose in de poorten des Rechtveerdigen.

20

Eenen armen haten oock sijne Naesten; + maer de rijcke hebben vele vrienden.

21

De sondaer veracht sijnen Naesten; maer wel dien, die sich der ellendigen ontfermt.

22

Die met boose rancken om-gaen, + sullen feylen: + * maer die wat goets dencken, dien sal trouwe ende goetheyt weder-varen.

23

+ Waer men arbeydt, daer is genoegh; maer waer men met woorden omgaet, daer is gebreck. +

24

++ Den wijsen is haren rijckdom eene kroone; maer de dwaesheyt der sotten blijft dwaesheyt.

II.25

EEn getrouwe getuyge reddet het leven: maer een valsche [getuyge] bedriegt.

26

Wie den HEERE vreest, die heeft een sekere vestinge; ende sijne kinderen worden oock beschermt.

27

De vreese des HEEREN is een welle des levens; + dat men mijde de stricken des doodts.

28

Als een Koninck veel volcx heeft, dat is sijne heerlijckheyt; maer alsser weynigh volcx is, dat maeckt eenen Heere bloode.

29

Wie verduldigh is, die is wijs; maer wie onverduldigh is, die openbaert sijne dwaesheyt.

30

Een goedigh herte is des lijfs leven; maer nijt is etter in de beenderen.

31

Wie den geringen gewelt doet, + die lastert desselven Schepper; maer wie sich des armen ontfermt, die eert Godt.

32

De godt-loose en bestaet niet in sijn ongeluck; maer de Rechtveerdige is oock in sijnen doot vry-moedigh.

33

In ’t herte des verstandigen rustet wijsheyt; + ende wort openbaer onder de sotten.

34

Gerechtigheyt verhoogt een volck; maer de sonde is der lieden verderf.

35

Een kloeck knecht behaegt den Koninck wel; maer eenen e schandelijcken knecht is hy vyant.


Vorige Volgende

Over het gehele werk

auteurs