Lutherse Bijbel (1648)

Het xj. Capittel.

Heeft vier deelen: I. De Hooft-leere van de gerechtigheyt. II. Hindernissen der gerechtigheyt, ende sekere daer tegen strijdende lasteren. III. ’t Profijt van de gerechtigheyt. IV. Beschrijvinge der gerechtigheyt in verscheydene staten.

I.1

EEn valsche weegh-schale is den HEERE een grouwel; ⁺ maer een vol-komen gewicht is sijn wel-gevallen.

+ Lev. 35,36. Deut. 25.13, 14, 15. Prov. 16,11. cap. 20.10, 23.

II.2

WAer hooveerdigheyt is, ⁺ daer is oock smaet; maer wijsheyt is by de ootmoedige. ⁺

+ Prov. 16,18. cap. 18,12.

+ Prov. 15,33.

3

D’ onschult sal de vrome leyden; ⁺ maer de boosheyt sal de verachters verstooren.

+ Prov. 13,6.

4

Goet en helpt niet ten dage des toorns; ⁺ maer de gerechtigheyt reddet van den doot.

+ Prov. 10,2. Ezech. 7,19. Zephan. 1,18.

5

De gerechtigheyt des vromen maeckt sijnen wegh effen; maer de godt-loose sal vallen door sijn godt-loos wesen.

6

De gerechtigheyt der vromen salse redden: ⁺ maer de verachters worden gevangen in hare boosheyt.

+ Prov. 5,22.

7

Als de godt-loose Mensch sterft, so is de hope verloren; ende het verwachten der onrechtveerdigen wort te niete.

8

De Rechtveerdige wort uyt de noot verlost; ⁺ ende de godt-loose komt in sijne plaetse.

+ Psal. 34,20. Prov. 21,18.

III.9

DOor den mont des huychelaers wordt sijn Naeste verdorven; maer de Rechtveerdige mercken ’t, ende worden verlost.

10

Eene stadt verblijdt haer, ⁺ als ’t den Rechtveerdigen wel gaet; ende als de godt-loose om-komen, so wort men vrolijck.

+ Prov. 29,2.

11

Door den segen der vromen wort eene stadt verheven; maer door den mont der godt-loosen wort sy verbroken.

IV.12

WIe sijnen Naesten ^a schendet, die is een sot; maer een verstandigh man stilt ’et.

a Schendet) openbaert eens anderen gebreken geerne; maer een wijs Mensch deckt het toe, ende ontschuldigt ’et.

13

^* Een achter-klapper verraedt wat hy heymelijck weet; maer wie van een getrouw herte is, die verbergt het selve.

* Prov. 20,19.

14

Waer geen raet en is, ⁺ daer gaet het volck onder; maer waer vele raet-gevers zijn, daer gaet het wel toe.

+ 1 Reg. 12.1, etc. Prov. 15,22.

15

Wie voor eenen anderen borge wort, ⁺ die sal schade hebben; maer wie hem voor geloven wacht, die is seker.

+ Prov. 6,1. cap. 17,18.

16

Een minnelijck wijf behoudt d’ eere; maer de ^b Tyrannen behouden den rijckdom.

b Tyrannen) een vroom wijf behoudt by eere, of sy schoon niet rijck en is: de Tyrannen trachten nae goet, ende en achten geene eere.

17

⁺ Een barmhertigh man doet sijnen lijve goet: maer een onbarmhertigh man bedroeft oock sijn vleesch ende bloet.

+ Prov. 3.12, 13. cap. 5,18.

18

^* Der godt-loosen arbeyt sal feylen: maer wie gerechtigheyt zaeyt, dat is een gewis goet.

* Ps. 37.18, 19. Hos. 10,12. Jac. 3,18.

19

Want gerechtigheyt voordert ten leven; maer het quade nae-jagen, voordert ten doot.

20

De HEERE heeft eenen grouwel aen de verkeerde herten; ende een wel-gevallen aen de Vrome.

21

Den boosen en helpt ’et niet, ⁺ wanneer sy oock alle handen te samen deden; maer der Rechtveerdigen zaet sal gereddet worden.

+ Prov. 16,5. cap. 21,30.

22

Een schoon wijf sonder tucht, is als een soch met een gouden hayr-bant.

23

Der Rechtveerdigen wensch moet doch wel gelucken: ⁺ ende der godt-loosen hope wort ongeluck.

+ Prov. 10,28. cap. 11,7.

24

D’ een deelt uyt, ⁺ ende heeft altoos meer; een ander verspaert, daer hy niet en sal, ende wort doch armer.

+ Job 8.13, 14. Psal. 112,9. 2 Cor. 9,9.

25

De ziele dieder rijckelijck segent, wort vet; ende wie ^c droncken maeckt, die sal oock droncken worden.

c Droncken) dat is, wie rijckelijcken geeft, dien wort rijckelijcken weder gegeven.

26

Wie koorn in-houdt, dien vloecken de lieden; maer segeninge komt over dien, die ’t verkoopt.

27

Wie het goede soeckt, ⁺ dien weder-vaert wat goets; maer wie nae ongeluck worstelt, dien sal ’t bejegenen.

+ Psal. 7,17. ende 9,16. ende 10,2. ende 57,7.

[fol. 263r]

28

Wie hem op sijnen rijckdom verlaet, die sal onder-gaen; maer de Rechtveerdige sullen groenen, ⁺ gelijck een bladt.

+ Psal. 1.3, 4. ende 92,13.

29

Wie sijn eygen huys bedroeft, die sal ^d wint ten erf-deel hebben; ende een sot moet des wijsen knecht zijn.

d Wint) Vrede geneert, onvrede verteert.

30

De vrucht des Rechtveerdigen is een ^e boom des levens; ende een wijs man neemt hem der lieden van herten aen.

e Boom) wat de Rechtveerdige doen, dat komt yeder-man te goet.

31

☜So de ^f Rechtveerdige op aerden lijden moet; ⁺ hoe veel te meer de godt-loose ende sondaer☞?

f Rechtveerdige) So de Vrome, die alles goets anderen doen, ende Godt behagen, nochtans veel geplaegt worden; hoe sal ’t den godt-loosen gaen?

+ 1 Petr. 4.17, 18.