Lutherse Bijbel (1648)

Het ij. Capittel.

Heeft twee deelen: I. Eene vermaninge, om de wijsheyt met vlijt te leeren. II. Godts hulpe ende belooninge voor de Godt-vreesende.

I.1

MYn kint, wilt ghy mijne redenen aen-nemen, ende mijne geboden by u behouden:

2

So laet uwe ooren op wijsheyt acht hebben, ende neygt uw’ herte met vlijt daer-toe:

[fol. 260r]

II.3

WAnt so ghy ^a met vlijt daer-nae roept, ⁺ ende daerom bidt:

a Met vlijt) ghy moet acht daer-op geven, ende van herten vlijtigh zijn.

+ Jac. 1,5.

4

^* So ghyse soeckt, als silver; endese nae-speurt, als schatten:

* Matth. 13,44.

5

Alsdan sult ghy de vreese des HEEREN verstaen; ende de kennisse Godts vinden.

6

(Want de HEERE geeft wijsheyt; ⁺ ende uyt sijnen mont komt kennisse ende verstant.

+ 1 Reg. 3.9, 12. Jac. 1,5.

7

Hy laet ’et den oprechten gelucken; ende beschermt de Vrome:

8

Ende behoedt de gene, die recht doen; ende bewaert den wegh sijner Heyligen.)

9

Dan sult ghy verstaen gerechtigheyt ende recht, ende vromigheyt, ende allen goeden wegh.

10

Ist dat u de wijsheyt ter herten gaet, dat ghy geerne leert;

11

So sal u de goede raet bewaren, ende het verstant sal u behoeden:

12

Dat ghy niet en geraeckt op den wegh der boosen, noch onder de verkeerde klappaerts;

13

Dieder verlaten de rechte bane, ende gaen duystere wegen.

14

Die hen verblijden quaet te doen, ende zijn vrolijck in haer boos verkeert wesen:

15

Welcke haren wegh verkeeren, ende volgen haren af-wegh:

16

Dat ghy niet en geraeckt aen eenes anderen wijf, ⁺ ende die niet uwe is, die gladde woorden geeft;

+ Prov. 5,3. cap. 6,24. cap. 7,5.

17

Ende verlaet den ^b heere harer jonckheyt, ende vergeet het verbondt haers Godts.

b Heere) haren echten man, dien sy jonck genomen heeft.

18

Want haer huys helt nae den doot, ende haer gangen tot de verlorene.

19

Alle die tot haer in-gaen, en komen niet weder, ende en treffen den wegh des levens niet aen.

20

Op dat ghy wandelt op den goeden wegh, ende blijft op de rechte bane.

21

Want de Rechtveerdige sullen in den lande woonen, ⁺ ende de Vrome sullen daer-in blijven.

+ Psal. 37.9, 10, 11, 28, 29, 37, 38. Matth. 5,5.

22

Maer de godt-loose worden uyt den lande uyt-geroeyt; ⁺ ende de verachters worden daer-uyt verdelgt.

+ Job. 18,17. Psal. 104, 35. Prov. 10,30.