Lutherse Bijbel (1648)

De cvij. Psalm.

Is een Danck-psalm in drie deelen: I. D’ in-leydinge. II. ’t Verhael van verscheyden weldaden Godts in nooden. III. ’t Besluyt.

I.1

DAncket den HEERE; want Hy is vriendelijck, ende sijne goetheyt duert eeuwighlijck. ⁺

+ Dese Psalm is eene gemeyne danck-segginge, hoe Godt allerley Menschen uyt allerley noot helpt, gelijck Paulus seyt 1 Tim. 4,10. Hy is een Heylant aller Menschen.

II.2

SEgget ghy die verlost zijt door den HEERE, die Hy uyt de noot verlost heeft:

3

Ende die Hy uyt de landen t’ samen gebracht heeft, van ’t Oosten, van ’t Westen, van ’t Noorden, ende van de Zee.

4

⁺ Die dolende gingen in de woestijne, in eenen ongebaenden wegh, ende en vonden geene stadt, daer sy woonen konden,

+ I. D’eerste zijn, die arm ende ellendigh zijn, die geen huys noch hof en hebben, ende niets weten te beginnen.

5

Hongerigh ende dorstigh, ende hare ziele versmachtede:

6

Ende sy tot den HEERE riepen in hare noot, ende Hyse reddede uyt hare angsten;

7

Ende voerdese eenen rechten wegh, dat sy gingen ter stadt, daer sy woonen konden.

8

Die sullen den HEERE dancken voor sijne goetheyt, ende voor sijne wonderen, die Hy aen de Menschen-kinderen doet.

9

Dat Hy versadigt de dorstige ziele, ende vult de hongerige ziele met goet.

10

⁺ Die daer sitten moesten in de duysternisse ende donckerheyt, gevangen in dwangh ende yser:

+ II. De tweede zijn, die met gevanckenisse om harer misdaet geplaegt, ende door Godts hulp weder los worden.

11

Daerom dat sy Godts geboden ongehoorsaem geweest waren, ende de Wet des Hooghsten geschendet hadden.

12

Daerom moeste haer herte met ongeluck geplaegt worden; dat sy daer lagen, ende hen niemant en holp.

13

Ende sy tot den HEERE riepen in hare noot; ende Hyse holp uyt hare angsten:

14

Ende voerdese uyt de duysternisse ende donckerheyt; ende verscheurde hare banden.

15

Die sullen den HEERE dancken voor sijne goetheyt, ende voor sijne wonderen, die Hy aen de Menschen-kinderen doet:

16

Dat Hy in stucken breeckt kopere deuren; ende in stucken slaet ysere grendelen.

17

⁺ De sotten, die geplaegt waren om harer over-tredinge wille, ende om harer sonden wille:

+ III. De derde zijn sotten, dat is, die Godt niet en vreesen, ende in sonden leven, die worden met kranckheyt geplaegt: ende genesen doch sommige, dat sy niet en sterven.

18

Dat hen walgde van alle spijse; ende wierden doot-kranck.

19

Ende sy tot den HEERE riepen in hare noot; ende Hyse holp uyt hare angsten.

20

Hy sondt sijn woort, ende maecktese gesont, ende reddese, dat sy niet en storven.

21

Die sullen den HEERE dancken voor sijne goetheyt, ende voor sijne wonderen, die Hy aen de Menschen-kinderen doet:

22

Ende danck-offeren, ⁺ ende vertellen sijne wercken met vreugde.

+ Lev. 7,12. Psal. 50,14.

23

Die met schepen op de Zee voeren, ⁺ ende dreven haren handel in groote wateren: ⁺

+ Apoc. 18,17.

+ IV. De vierde, die op de Zee noot lijden, ende gereddet worden.

24

Die des HEEREN wercken bevonden hebben, ende sijne wonderen in de Zee.

25

Wanneer Hy sprack, ende eenen storm-wint verweckte, die de baren verhief:

26

Ende sy nae den hemel op-voeren, ende in den af-grondt daelden; dat hare ziele van angst vertsaegde:

27

Dat sy tuymelden ende waggelden als een droncken [man,] ende en wisten geenen raet meer.

28

Ende sy tot den HEERE riepen in hare noot; ende Hyse uyt hare angsten voerde:

29

Ende stilde het onweder, dat de baren sich leyden:

30

Ende sy blijde wierden, dattet stille geworden was; ende Hyse te lande brachte nae haren wensch.

31

Die sullen den HEERE dancken voor sijne goetheyt, ende voor sijne wonderen, die Hy aen de Menschen-kinderen doet;

32

Ende Hem by de Gemeynte prijsen, ende by de Ouden roemen.

33

⁺ Die, welcken hare beken verdroget, ende de water-wellen verloopen waren;

+ V. De vijfde, die met onvruchtbaer weder geplaegt; ende wederom regen ende vrucht krijgen.

34

Dat een vruchtbaer lant niets en droegh, om der boosheyt wille der gener, die daer-in woonden.

35

Ende hy het drooge wederom water-rijck maeckte, ⁺ ende in ’t dorre lant water-wellen.

+ Ies. 41,18.

36

Ende de hongerige daer henen gesett heeft, dat sy eene stadt bereydden, daer sy woonen konden:

[fol. 251v]

37

Ende ackers bezaeyen, ende wijnbergen planten mochten, ende de jaerlijckse vruchten kregen.

38

Ende Hyse segende, dat sy hen seer vermeerderden, ende hen veel vees gaf.

39

⁺ Die, welcke neder-gedruckt ende gekrenckt waren van den boosen, diese gedwongen ende gedrongen hadde.

+ VI. De seste, die met Tyrannen ofte op-roer geplaegt; ende wederom vrede ende eenigheyt krijgen.

40

⁺ Doe verachtinge op de Vorsten geschuddet was, dat alles dwalende ende woest stont.

+ Iob 12.21, 24. Psal. 76,13. Jes. 40.23, 24.

41

⁺⁺ Ende Hy den armen beschuttede voor ellende, ende sijn geslachte als eene kudde vermeerderde.

++ 1 Sam. 2,8. Psal. 113.7, 8.

III.42

SUlcx sullen de Vrome sien, ⁺ ende haer verblijden: ende aller boosheyt sal de mont gestopt worden.

+ Job 22,19. Job 5,16. Psal. 63,12.

43

Wie is wijs, ende ^a behoudt dit? so sullen sy mercken, hoe vele weldaden de HEERE bewijst.

a Behoudt) daer-aen gedenckt, ende daer mede om-gaet.