Lutherse Bijbel (1648)

De cvj. Psalm.

Heeft vier deelen: I. Is eene lof-spreucke van de goedertierenheyt Godts. II. Een gebedt om voorder genade. III. Eene belijdenisse der sonden des Ioodschen volcx. IV. Wort het gebedt wederom verhaelt.

Hallelu-ja.

I.1

DAncket den HEERE: ⁺ want Hy is vriendelijck, ende sijne goetheyt duert eeuwighlijck.

+ 1 Paral. 17,34. Psal. 107,1. ende 118,1. ende 136.1, etc

2

Wie kan de groote daden des HEEREN uyt-spreken? ende alle sijne loflijcke wercken prijsen?

3

Wel den genen die het gebodt houden, ⁺ ende doen altoos recht!

+ Ps. 119.1, etc.

II.4

HEERE, gedenckt mijner nae de genade, die Ghy uwen volcke belooft hebt; bewijst ons uwe hulpe.

5

Dat wy sien mogen de wel-vaert uwer uyt-verkorenen: ende ons verheugen, dattet uwen volcke wel gaet; ende ons roemen met uw’ erf-deel.

III.6

WY hebben gesondiget, ⁺ mitsgaders onse vaderen; wy hebben mishandelt, ende zijn godtloos geweest.

+ Lev. 26,40. Ier. 3,25. Dan. 9,5. Iudith 7,19.

7

Onse vaders in Egypten en wilden uwe wonderen niet verstaen; sy en gedachten niet aen uwe groote goetheyt: ⁺ ende waren ongehoorsaem aen de Zee, namelijck aen de Schelf-zee.

+ Exod. 14.11, 12.

8

Maer Hy holp hen om sijns Naems wille, ⁺ dat Hy sijne macht bewijsen soude.

+ Exod. 9,16.

9

Ende Hy scholdt de Schelf-zee, ⁺ doe wiert sy drooge; ende voerdese door de diepte, als in eene woestijne.

+ Exod. 14.21, etc. Psal. 78,13.

10

Ende holp hen van de hant des genen diese hatede; ende verlostese van de hant des vyants.

11

Ende de wateren verdroncken hare weder-partijders, ⁺ datter niet een over en bleef.

+ Exod. 14.23, etc. cap. 15,5.

12

Doe geloofden sy aen sijne woorden, ⁺ ende songen sijn lof.

+ Exod. 14,31. cap. 15.1, etc.

13

Maer sy vergaten haest sijner wercken; sy en verbeydden nae sijnen raet niet.

14

Ende sy wierden belust in de woestijne; ⁺ ende versochten Godt in de wildernisse.

+ Exod. 16,3. Num. 11.4, 6, 33. Psal. 78,26. 1 Cor. 10,6.

15

Maer Hy gaf henen hare bede, ⁺ ende sondt hen genoegh, tot dat hen daer af walgde.

+ Num. 11.20, 33. Psal. 78,30. Ies. 10,16.

16

Ende sy verhieven hen tegen Mo-sen in ’t leger; ⁺ tegen Aaron, den heyligen des HEEREN.

+ Num. 16,1.

17

De Aerde dede haer op, ⁺ ende verslondt Dathan, ende over-deckte de rotte Abirams.

+ Num. 16.31, etc. Deut. 11,6.

18

Ende vyer wiert onder hare rotte ontsteken; ⁺, de vlamme verbrandde de godt-loosen.

+ Num. 16.35, 46.

19

Sy maeckten een kalf in Horeb, ⁺ ende aen-baden het gegoten beelt.

+ Exod. 32,4.

20

Ende veranderden hare ^a eere in eene gelijckenisse eenes ossen, ⁺ die gras eet.

a Eere) dat is Godt.

+ Rom. 1.23, 25.

21

Sy vergaten Godts hares Heylants, die soo groote dingen in Egypten gadaen hadde:

22

Wonderen in ’t lant Ham; ende schrickelijcke wercken aen de Schelf-zee.

23

Ende Hy sprack: ⁺ Hy wildese verdelgen; ten ware dat Mose, sijn uyt-verkoren, de scheure op-gehouden hadde, sijne gramschap af te wenden, dat Hyse niet geheel en verdorve.

+ Exod. 32,11. Deut. 9.13, 14. cap. 10,10.

24

Ende sy verachteden het lieve lant: ⁺ sy en geloofden sijnen woorde niet.

+ Num. 14.1, 2.

25

Ende murmureerden in hare hutten: sy en hoorden nae de stemme des HEEREN niet.

26

Ende Hy hief sijne hant op tegen haer, ⁺ dat Hyse neder-sloege in de woestijne.

+ Num. 14,28.

27

Ende wierpe haer zaet onder de Heydenen, ⁺ ende verstroydese in de landen.

+ Lev. 26.33, 38. Deut. 28.49, 51 cap. 32.25, 26.

28

Ende sy hingen aen den Baal-Peor, ⁺ ende aten van de offerhanden der doode [Afgoden.]

+ Num. 25.1, etc. cap. 31,16. Apoc. 2,14.

29

Ende vertoornden Hem met haer doen: doe ginck oock de plage onder haer aen.

30

Doe tradt toe Pinehas, ⁺ ende slechtede de sake; doe wiert de plage geweert.

+ Num. 25.7, etc.

31

Ende ’t wiert hem gerekent ter gerechtigheyt, ⁺ voort ende voort eeuwighlijck.

+ Num. 25.11, etc.

32

Ende sy vertoornden Hem aen ’t Twist-water, ⁺ ende sy plaegden Mose seer.

+ Num. 20.2, 12. Psal. 95,8.

33

Want sij bedroefden hem sijn herte, dat hem sommige woorden ontvoeren.

34

Oock en verdelgden sy de volcken niet, ⁺ als hen doch de HEERE geheeten hadde.

+ Iud. 1,21. Deut. 7.1, etc.

35

Maer sy mengden haer onder de Heydenen, ⁺ ende leerden der selver wercken:

+ Iud. 2,2. cap. 3.5, 6.

36

Ende dienden haren Afgoden; die wierden hen ter ergernisse.

37

Ende sy offerden hare sonen ende hare dochteren den Duyvelen. ⁺

+ Lev. 18,21. Deut. 12,31. 2 Reg. 16,3. cap. 17,17. cap. 21,6. 2 Paral. 28,3. cap. 33,6.

38

Ende vergoten onschuldigh bloet; het bloet harer sonen ende harer dochteren, die sy offerden den Afgoden van Canaan, ⁺ dattet lant met bloet-schulden bevleckt wiert.

+ Num. 35,33.

39

Ende ontreynigden sich met hare wercken; ende hoereerden met haer doen.

40

Doe vergrimde de toorn des HEEREN over sijn volck, ende Hy kreegh eenen grouwel aen sijn erve.

[fol. 251r]

41

Ende gafse in de hant der Heydenen; ⁺ dat over haer heerscheden, die op haer gram waren.

+ Jud. 2. 3. 4. 6. 10. 13. capp.

42

Ende hare vyanden benauwdense: ende sy wierden verootmoedigt onder hare handen.

43

Hy verlostese dickwils; maer sy vertoornden Hem met haer voor-nemen, ende wierden weynigh om harer misdaet wille.

44

Ende Hy sagh hare noot aen, doe Hy hare klagte hoorde.

45

Ende gedacht aen sijn verbondt met hen gemaeckt; ende het berouwde Hem, nae sijne groote goetheyt.

46

Ende lietse ter barmhertigheyt komen, voor alle diese gevangen hadden.

IV.47

HElpt ons HEERE onse Godt, ende brengt ons te samen uyt de Heydenen; ⁺ dat wy dancken uwen heyligen Naem, ende roemen uwen lof.

+ 1 Paral. 17,35.

48

Gelooft zij de HEERE de Godt Israëls, ⁺ van eeuwigheyt in eeuwigheyt: ende al het volck spreke, Amen! Halelu-ja. ⁺

+ Psal. 72.18, 19.

+ 1 Paral. 17,36.